De nieuwe The Sisters of Mercy is uit. Of wacht, is het toch The Mission? Black Angel zorgt voor een nostalgische trip naar bands die in de jaren tachtig hun hoogtijdagen vierden. Nu bestaan beide bands nog steeds, maar OK. Het begint op Lascivious al met die jaren tachtig drumcomputer. Zelfs de productie doet haar best om zo oubollig mogelijk te klinken. Het gitaargeluid zijn net zo goed als de zang helemaal aan die tijd uit het verleden aangepast. Vreemd genoeg werkt het als een tierelier. Zeker voor fans van wave en Gothic rock/ post-punk uit die illustere tijd. De samenzang tussen man en vrouw, de aanpak van de nummers, het klinkt allemaal bekend. Hoewel het gedateerd aanvoelt komt Black Angel er mee weg. De nummers hebben namelijk allemaal een bepaalde groove. Van begin tot einde neemt de band je mee op een reis door de tijd. Dat kan alleen als de kwaliteit goed genoeg is. Dat is direct het grootste compliment aan deze band. Er is weinig vernieuwing te horen maar voor nostalgische gevoelens ben je bij Lascivious absoluut aan het juiste adres