Space Elevator – II

Met II gaat Space Elevator verder waar het op het eerste album (I) was gebleven. Met dien verstande dat basgitarist Neil Murray is vervangen door Chas Maguire. Verder verliet ook toetsenman Elliott Ware de band. Wie de toetsen op dit album voor rekening neemt is niet duidelijk.
Op dit tweede album met de passende titel II levert Space Elevator een nieuwe lading pakkende AOR-rock met strakke arrangementen, fraaie melodieën, zoete refreinen, soepele beats en grooves, gelikte gitaarsolo’s en de verbazingwekkende en veelzijdige stem van The Duchess. Je zou dit album alleen al kopen om haar te horen zingen.
Maar je hoort op deze schijf ook iets anders. Sommige nummers hebben meer pit, met name in de gitaarlijnen van Young. Maar zijn ook catchy. Take The Pain en Talk Talk beginnen het album. De eerste draait meer om melodieuze hardrock met scherpe riffs en een puike gitaar solo. De laatste is rustiger maar heeft een springerige beat en groove, maar wordt dankzij een gitaarsolo in het tweede deel een stuk krachtiger. Far Away Boy begint met een vette drumbeat die is gekoppeld aan soepel lopende riffs. Daarna versnelt het tempo. De band voegt een vleugje popmuziek toe aan de andere rocker Crazies (Take Me Home). Daardoor is dit nummer een stuk toegankelijker en zou als single een hoge notering in hitlijsten kunnen behalen.
Richting zoetgevooisde pop-rock met lekkere (meerstemmige) meezing refreinen gaat Space Elevator op We Can Fly – ARO Mix, World Of Possibilities, All This Time, Lucky Girl en de ballad The One That Got Away. Het beste (en tegelijk misschien het kritische punt) van de rustige liedjes is het feit dat de heldere en krachtige stem van The Duchess vrijwel continue uitsteekt boven de muziek. Buitenbeentje en meest eigenzinnige nummer is W.Y.T.A.T. Hier hoor je een klassieke rock-groove naast een hiphop-beat, een rappende The Duchess, heavy gitaar riffs en een vlijmscherpe gitaarsolo van Young.
Meer nog dan I is II een voortreffelijk album met aanstekelijke AOR versus melodieuze (pop) rock, gedragen door de prachtige en veelzijdige stem van The Duchess. Wellicht zien we de band ooit wel op het zowel bewierookte als verguisde Eurovisie Songfestival. Maar liever zo snel mogelijk op een podium in ons land.