Deaf Havana – Rituals

R’n’b zwaait al enige jaren de scepter in chartsland. Met de ongeïnspireerde saaie nietszeggende melodieën weet iedere r’n’b ‘ster’ zich omhoog te werken.  Dan is het toch prettig dat de laatste periode eveneens gekenmerkt worden door vrolijk, wat gepolijste en ongecompliceerde poprock waar vooral een jong publiek wordt aangesproken, met in het bijzonder vaak jonge meisjes.
Concerten van The Vamps, BTS en 5 Seconds Of Summer zijn dan ook in rap tempo uitverkocht. Het Britse Deaf Havana begeeft zich ondertussen ook in dezelfde vijver. Het vijfde album Rituals is wat dat betreft een schot in de roos voor de band. Oorspronkelijk werd de muziek van Deaf Havana beïnvloed en gekenmerkt door rock-, new-wave- en punkinvloeden maar deze zijn nagenoeg verdwenen op Rituals. Daarmee zijn de scherpe kantjes er wat van af, maar daarnaast klinkt het geheel ook meer volwassen.
Rituals is in minder dan zes maanden opgenomen en het schrijfproces voor Rituals is wat anders verlopen dan normaal. Zanger James Veck-Gilodi werd net na kerstmis uitgenodigd door Phil Gornell (mede-producer) om samen in de studio te werken aan nieuwe muziek. Een goede tijd want eerder dat jaar was het er niet van gekomen. Het schrijfproces begon door het maken van de titels om daarbij composities te schrijven die in het thema pasten van deze titels. Alles werd in de computer gezet om daarna met de complete band de composities te gaan arrangeren. Een soort achterstevoren werken.
Het resultaat is dertien lekkere composities die goed en gemakkelijk in het gehoor liggen en menig publiek kan laten swingen.
Met Sinner opent Deaf  Havana het album en zet hiermee een  zeer aanstekelijke (zomer)hit neer, waarin Deaf Havana uitgegaan is van een sterke opbouw, een prettig ritme en een refrein dat goed blijft hangen. De soort van koor-/ samenzang ontketent een soort van groepgevoel.  Hoewel Saviour wat minder snel is en het ritme zich rustig laat leiden kan ook deze compositie gekenmerkt worden als een zomerhit voor de band.
En daar ligt de gemeenschappelijke kracht op Rituals. In Ritual blijkt dat zanger James heel fris en jeugdig klinkt, maar aan de andere kant hoor je ook de jaren ervaring erdoor sijpelen. Met Holy spreekt Deaf Havana zeker ook een mainstreampubliek aan. Op alle punten is dit duidelijk. Tekstueel is het niet al te moeilijk, er zijn de nodige stevige interventies en de compositie is zo opgebouwd dat er netjes naar kleine hoogtepunten wordt gewerkt.
Tekstueel gezien bekken ook Pure en Worship lekker. Het heeft wat meer pit en door de voortstuwende accenten in het refrein heeft het een potentiele kracht in zich.
Het is (gelukkig) niet alleen maar zoetgevooisde muziek die Rituals bijzonder maakt. Het tweeluik Hell en Heaven biedt meer diepgang. Hell wordt gekenmerkt door een slepend drumritme en juist dit wat voortploegende tempo zorgt voor de nodige spanning. De muzikale ondersteuning is minimaal maar subtiel neergezet. De nadruk ligt sterk op het drumwerk en de zang en daar scoort Deaf Havana wel punten mee, moet ik zeggen. Heaven is waarschijnlijk de tegenhanger van Hell. Het klinkt ook wat luchtiger. De sfeer in de compositie blijft wat oppervlakkig en hoewel de spanning soms wordt opgevoerd komt het niet tot een wat stevigere ontlading. Ik had al wel een soort religieus accent verwacht en dat wordt bewaarheid door de zang van het ‘gospelkoor’
Evil heeft, zoals de titel doet vermoeden, een wat sinister karakter. Het wordt gevoelig neergezet en bevat een sterke (serene) samenzang die in het langzame tempo warm en diep aanvoelt. Ook aan het eind van het album gaat Deaf Havana een verrassende kant op. Zowel Saint als Epiphany zijn ingetogen en mooi neergezet. De composities hebben, hoewel ze best een wat zwaarder, meer melancholisch karakter hebben, een wat ‘donkere’ kracht en schoonheid in zich en onderscheiden zich daardoor van het meer gepolijste luchtige karakter op het album.
Met Rituals zet Deaf Havana zich zeker op de kaart en zou hoge ogen kunnen gooien op menig festival in Europa. Het album wordt merendeels gekenmerkt door mainstream, poppy composities maar heeft ook zeker een wat meer serieuze kant waarin de band laat horen dat ze met diverse invloeden en sferen een mooi beeld kunnen scheppen. De veelzijdigheid in goede, prettige composities laat zien dat Deaf Havana goed in staat is om aansprekende composities te schrijven. En dat hoeft het allemaal niet zo moeilijk te zijn, zolang je er maar blij en gelukkig van wordt.