10 Years bestaat nu ruimt 2×10 jaar en komt uit Knoxville, Tenessee. In 2017 brachten ze het achtste studioalbum (How To Live) As Ghosts uit en komen na drie jaar met het nieuwe album Violent Allies.
De band begon ooit met vijf muzikanten maar het is de afgelopen twee decennia regelmatig een komen en gaan geweest van muzikanten, waarbij vooral het aantal bassisten aardig is opgelopen. Voor het nieuwe album Violent Allies staan de namen van Jesse Hasek, Brian Vodinh en Matt Wantland genoteerd. Daarmee ligt de bezetting dicht bij het origineel. Jesse kwam iets later en Matt was tussen 2010 en 2016 met andere zaken bezig.
Hoe het ook moge lopen in het leven van een muzikant/band. Feit is dat 10 Years met Violent Allies een mooi product op de markt brengt met daarop een geluid dat vanuit de basis sterk rockgerelateerd is, maar veel elementen uit de nu-metal, post-grunge en alternatieve metal hierin verwerkt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de band heeft opgetreden met Sevendust, Dead Letter Circus, Shinedown, Disturbed en KoRn. Bij mij heeft 10 Years juist mijn ‘hart’ gestolen omdat zij significante kenmerken in de muziek heeft gebruikt die bij een aantal favoriete bands van mij zeker ook naar voren komen. Violent Allies heeft namelijk in mijn ogen sterke overeenkomsten met In Flames, Incura en Silverchair. Drie bands die toch uiteenlopend van aard zijn, maar gecombineerd tot een sterk geluid gekneed kunnen worden.
Het album start met de eerste twee singles van de band: The Shift en The Unkwown. Beide zeer sterke composities die mooi opgebouwd zijn en ‘power’ uitstralen. Het drumwerk is lekker strak neergezet en de zang van Jesse is bijzonder helder en aangenaam. De kracht van deze singles zit zeker in het feit dat er een krachtig rockgeluid neergezet is dat eveneens zeer radiogevoelig is en daarmee een groot publiek kan bereiken en stadions zou kunnen vullen.
Met Waiting zet de band net wat steviger in en kruipt het geheel naar de Gothenburgsound van In Flames. Vooral in het aantrekkelijk refrein krijg ik dat gevoel sterk. Dat krijgt dan zeker verder een vervolg in bijvoorbeeld Déjà Vu. Het tempo ligt een stukje hoger en de zang is gevarieerd van lekker snel tot meer langgerekt. Hier komen het geluid van Incura en In Flames bij elkaar.
De post-grunge elementen van een band als Silverchair, waarvan het album Frogstomp zeker als klassiek gerekend mag worden, laten zich horen in het meeslepende Without You en I Wish. Het is meer de melancholische opzwepende kant van het rockspectrum dat 10 Years hier met verve verkent.
Met Cut The Cord en Sleep In The Fire gaat 10 Years goed door op de ingeslagen weg. Op het album is er zeker ruimte voor een meer rustige noot. De instrumentaaltjes Planets III en Planets IV zijn muzikale oases waarin het akoestische gitaarspel centraal staat en het is opvallend hoe vol het geluid is door het dubbellaagse karakter ervan. Daarnaast hebben Start Again en afsluiter Say Goodbye een wat rustiger tempo in zich maar overtuigen zeker ook door de krachtige zang en de afwisseling in emotie.
10 Years heeft met Violent Allies een bijzonder goed album neergezet, dat door de gelaagdheid en de toegankelijkheid zeker bij een groot publiek zou kunnen aanslaan. Voor de rockliefhebbers die In Flames een warm hart toedragen kan ik Violent Allies eveneens aanraden om het album te gaan beluisteren. Toegankelijk, aantrekkelijk en verslavend zijn dan woorden die het album mogen karakteriseren en ervoor zorgt dat het album steeds weer op repeat gezet wordt.