Allereerst, wat een geweldige hoes! Gelukkig is niet alleen de verpakking dik in orde, ook de muzikale inhoud van Cheat Death is helemaal top! Deze Grieken heb ik zelf jammer genoeg ook veel te laat ontdekt, met hun Heavy Psych Sound re-releases van vorig jaar. Hierbij werden alle albums zeer genietbaar bevonden, maar vooral het debuutalbum Super Van Vacation maakte heel veel indruk.
Met opener Overthrown wordt je als luisteraar daadwerkelijk overrompeld door de Black Sabbath-achtige riffs en het geweldige arrangement waarbij een soort aanstekelijke en meeslepende oerkracht ontketend wordt. The One Who Keeps Me Down is heerlijk uptempo rocker met aanstekelijke punky energie. Het vrij standaard, maar heel lekkere Astral Odor, is zoals de titel doet vermoeden, voorzien van alle ingrediënten voor een zeer geslaagd slepend stoner nummer. Een nineties alto zijstraatje met een beetje Monster Magnet-light, wordt ingeslagen met het smaakvolle Love, waarin de gitaarbijdragen voor serieuze bonuspunten zorgen. Een regelrechte Motörhead associatie komt boven bij Speedhead; echt lekker! De kabbelende sixties psych stukken in Misery bouwen afwisselend met de steviger dreinende passages daarna heel mooi naar de gejaagde uptempo freaky finale van dit zes minuten durende meesterwerkje.
Het echte epische stuk komt echter pas na het sfeervolle instrumentale Bluebird en het catchy uptempo titelnummer Cheat Death, in de vorm van het dik tien minuten durende Grey, Green Blues. Een meesterlijke afsluiter, die rustig bluesy begint, inclusief waarlijke kippenvel momenten door die precies goed getimede gitaarnoten, maar wanneer de opbouw vordert, wordt je als luisteraar helemaal meegezogen in een muzikaal moeras van expressie en instrumentbeheersing waar ik alleen maar grote bewondering voor kan hebben. De mannen hebben zichzelf toch weer overtroffen.