Met vier composities uitgebracht als download onder de titel “Nothing New, Just Fucking Loud!” zet 13 STEPS de eerste schreden binnen de Friese hardcore scene. De band omschrijft zijn muzikale stijl als ‘vies harde metalcore met invloeden uit de trash en metal’. De band heeft Harlingen als thuisbasis, alwaar stadskroeg De Lichtboei regelmatig onveilig wordt gemaakt met oorverdovende optredens.
Als ex-Harlinger ben ik zelf niet onbekend met de stad en dat is aanleiding genoeg om te bellen met zanger Steven Tolsma en hem wat vragen voor te leggen. Meteen aan het begin van het gesprek blijkt dat 13 Steps nog nooit eerder is geïnterviewd door welk muziekmagazine dan ook en dus kunnen we spreken van een primeur! Reden om er eens extra goed voor te gaan zitten.
Dag Steven, vertel de lezers van Rockportaal eens hoe 13 Steps is ontstaan.
Het begon eigenlijk allemaal met een optreden van de Harlingse band All Odds Against Me waarvan ik een jaar of tien geleden min of meer bij toeval een optreden zag. Ik was toen een jaar of 14. We waren kwajongens en op stap om bier te drinken en toen zagen we All Odds Against Me in de kroeg en we waren allemaal om.
Een jaar geleden zat ik met de huidige leden van 13 Steps in de kroeg en toen zei Jeljer, die in de indie band Passenger speelt, dat hij wel weer ‘s in een metalcore-band wilde spelen. WD, die vroeger ooit gebast heeft, maar daarna vooral gezongen heeft, zei dat hij wel weer eens bas wilde spelen in een band. Ik op mijn beurt zing in Mundane samen met een andere zanger. Mij leek het leuk om ook alleen in een band zanger te zijn. Nou, van het een kwam het ander, zeg maar.
Wanneer zijn jullie begonnen?
Ik geloof in februari/maart, dit jaar. We zijn vrij onlangs begonnen eigenlijk.
Zo kort nog maar? En dan meteen vier nummers opgenomen, online gezet en de muziekpers benaderd om te vragen: “Moet je nou ’s luisteren”?
Tja, weet je hoe ’t zit: WD, onze bassist en JJ, de drummer, hebben samen een studio. Daar komen wij ook regelmatig en dan leer je elkaar beter kennen en weet je wat je aan elkaar hebt. We kenden elkaar al een tijdje. Harlingen is een kleine stad met een nauwe muziek scène. Dus was het niet zo moeilijk om met iets voor de dag te komen wat ook goed klinkt.
Ik begrijp ‘t. Wie maken deel uit van 13 Steps? Stel de leden eens voor!
WD (Willem-Daniël) is voormalig zanger van All Odds Against Me en nu zanger van Manu Armata. Bij 13 Steps speelt hij echter basgitaar, voor de afwisseling. Hij komt net als ik uit Harlingen en ik ken hem al heel lang. Hij heeft een opnamestudio samen met onze drummer Pieter uit Oenkerk. Pieter is nogal weg van White Chapel. JJ (Jeljer) is onze gitarist en meer van de ‘old school metal’-stempel. In het dagelijks leven staat hij in een witte jas testjes te doen op zuivelproducten voor Campina. Hij zit in de indie-rockband Passenger, en is broer van WD. Ook hij komt uit Harlingen, net als ik. Ik ben naast 13 Steps één van de zangers van de band Mundane, die ook opereert vanuit het Harlingse. Kun je het nog volgen? Anders leg ik het nog een keer uit, hoor!
Nou, als ik het eenmaal op schrift heb, dan moet ik er wel uit komen. Wat moeten we over jou weten?
Ik probeer altijd zo goed mogelijk te klinken en een zo goed mogelijke live show neer te zetten. Gewoon energiek aanwezig te zijn en proberen het publiek mee te krijgen. Ik vind mezelf trouwens iets meer een metal zanger dan een hardcore zanger.
Wat zijn je muzikale inspiratiebronnen, Steven?
Ik heb vroeger veel geskateboard en via die scene kwam ik met de hardcore muziekstijl in aanraking. Al mijn vrienden uit die kring zaten in bands, zo ben ik er ook een beetje ingerold. Aan dat skateboarden heb ik behalve enkelproblemen een voorkeur overgehouden voor bands als Stray From The Path. Lekker freaken, veel ritmewisselingen, daar hou ik wel van. Verder luister ik naar Unearthed en de Comeback Kids. Die band vind ik ook te gek. Maar ik luister ook veel naar rap en hiphop. Laatst luisterde ik naar As I Lay Dying omdat zij laatst hadden getoerd met Stray From The Path. 36 Crazyfists is ook een leuke band.
Hoe vaak treden jullie op?
Eén keer per maand organiseren we gezamenlijk optredens onder de noemer “Rock de Boei” in De Lichtboei in Harlingen. We nodigen dan bands uit de omgeving uit en maken er een mooie avond van. De ene keer is het metalavond, de andere keer punkrock, dan weer hardcore. Wij worden ook weer uitgenodigd door die bands om elders op te treden en zo kom je nog ’s ergens.
Hoe worden die avonden bezocht?
De ene keer is er wat minder, de andere keer wat meer publiek, maar in het algemeen worden die avonden goed bezocht. We zijn lekker druk bezig, met alle bands waar we in zitten.
Lijkt me ook. Manu Armata en Mundane lopen dus ook gewoon door, naast 13 Steps, begrijp ik?
Ja hoor.
Maar je kunt niet van de muziek bestaan, neem ik aan, of wel?
Haha! Nee! Nee, niet in Nederland. Het zou misschien leuk zijn, maar ik hou gewoon mijn baan ernaast.
Wat doe je eigenlijk zelf voor de kost?
Ik werk op een olieschip in de haven van Harlingen. Gelukkig hoef ik niet mee op de vaart, maar kan ik elke dag gewoon naar huis. Ik werk vrij veel, maar het is goed te doen. Soms kom ik thuis van werk, dan is het direct eten, douchen, daarna oefenen, twee keer per week – ik heb ’t er wel druk mee. Van skateboarden komt ‘t niet meer, begrijp je wel. Die tijd is voorbij.
Maar dat heeft je wel je enkels gekost.
Haha! Ja, dat hoort erbij hè!? Ik kan daar lang over mokken, maar ik heb gewoon een leuke tijd gehad met skateboarden. Soms doe ik het nog wel ’s maar lang niet zo actief meer. Geen tijd meer voor, echt niet.
Repeteren jullie vaak?
Eén keer in de week, elke dinsdag en dan op een andere dag in de week met Mundane.
Haal je dat nooit door elkaar?
Nee hoor, haha! Met Mundane doen we heel andere dingen dan we met 13 Steps doen.
Wat heeft Mundane op zijn kerfstok?
Met Mundane treden we al een jaar of vier op – wel langer misschien. Heb je wel eens van Crawlback bookings gehoord?
Nee.
Crawlback Bookings is een boekingskantoor en die had een wedstrijd georganiseerd, die we met Mundane hebben gewonnen. De hoofdprijs is dat zij een jaar lang onze shows gaan organiseren, met een kleine tour zelfs, waaronder shows in het midden van het land, volgend jaar. Dat is wel heel leuk, zeg maar.
Hou ons op de hoogte, als je in de buurt komt!
Zal ik doen! Het gaat erg goed met Mundane momenteel en ook met 13 Steps; we zijn net begonnen en hebben toch al vijf, zes shows staan en krijgen leuke reacties, zeg maar. Manu Armata gaat binnenkort naar Polen om op te treden. Ze zijn al in Denemarken geweest, daar was ik een lang weekend mee op pad. Er zijn meer bands in Harlingen waar het momenteel goed mee gaat. En wij nodigen veel bands uit bij onze optredens en zij nodigen ons dan weer uit.
Die uitruil levert veel nieuwe podiumervaring op, natuurlijk.
Absoluut! Absoluut! En het is natuurlijk heel erg leuk om met vrienden en bekenden samen te zijn, weet je wel.
Het lijkt me wel een uitdaging om al die bands met hun eigen agenda’s en belangen uit elkaar te houden.
Het is wel eens lastig ja, maar dit is het eerste jaar van 13 Steps. We gaan gewoon kijken wat er gaat gebeuren, zeg maar. We hebben allemaal dezelfde instelling, we willen gewoon veel spelen. Als we de kosten er uit kunnen halen is leuk, maar we gaan niet voor de roem.
Hoe zijn jullie op de naam gekomen?
We zochten vooral iets dat goed klonk. 13 Steps vinden we gewoon zo vet klinken, jij niet?
Eens!
Oorspronkelijk hadden we de naam “13 Steps To Nowhere” bedacht, iets wat wel een beetje weergeeft hoe wij naar de wereld kijken, maar we vonden dat toch te lang, dus hebben we het teruggebracht naar 13 Steps. Het staat voor dat je soms keuzes moet maken en stappen nemen die je niet wil maar die wel goed voor je zijn. En dan is de dertiende stap de moeilijkste stap, zeg maar. Dat is een beetje het idee erachter.
Duidelijk. Hoe kijken jullie naar de wereld? Waar gaan jullie teksten over?
Je hebt ons tekstvel wel meegekregen met de download, toch? Dat zat in de file die je kunt downloaden van onze site. Ja-ha!
Euh… ik vraag het vooral voor de lezers van Rockportaal, die jullie muziek nog niet kennen. Je klinkt boos, in je teksten, roept soms ‘motherfucker’…, vandaar de vraag.
Ik vind het leuk om te schelden, eigenlijk, dat lucht enorm op. In onze muziek komt het helemaal lekker over. Het publiek begrijpt dat wel.
Okeej… maar waar scheld je op?
Mensen die zó zelfverzekerd zijn en zichzelf zó geweldig vinden, daar heb ik niet zo veel mee. Ik vind dat je mensen om je heen moet waarderen zoals ze zijn, maakt niet uit wat iemand doet, of hoe hij is. Ik heb ook teksten over mensen die juist heel erg onzeker zijn en niet meer naar buiten durven treden, omdat ze bang zijn voor de buitenwereld. Ik vind dat zij niet over zich heen moeten laten lopen, zeg maar. Ik schrijf over dingen die ik zelf mee heb gemaakt maar ook over dingen die ik niet mee heb gemaakt, maar op basis van inleving in een ander. Ik ben een vrij open persoon en anderen zijn dat ook naar mij toe. Ik ben vrij positief ingesteld zelf en vind het jammer dat mensen zijn die altijd maar boos moeten zijn, of altijd maar overal een oordeel over hebben, dat hoeft voor mij niet zo zeer.
Inmiddels heb ik de teksten ook teruggevonden.
Ziet er aardig cool uit hè, die vormgeving?
Best wel! Is één van jullie ook nog grafisch vormgever?
Haha, da’s best grappig, want Jeljer en WD zijn broers, en hun jongste broertje, Kees Jan heet-ie, die doet grafische vormgeving. En hij drumt weer in… Manu Armata. Die houdt zich daar mee bezig. Als er bands in Harlingen zijn die daarmee wat willen, qua art work, komen ze bij hem terecht.
Schrijven jullie alle vier aan de composities mee?
Jeljer, onze gitarist, is degene die daar het meest actief in is. Als we oefenen zegt-ie: ‘Ik heb hier een nieuw nummer” – en dat is bijna elke week – ja, echt ongelooflijk – en dat vraagt-ie om onze mening, maar eigenlijk hoeft dat niet eens, omdat het al zo goed klinkt en we voelen elkaar wel goed aan wat dat betreft. Als de drums en de gitaar staan, ja, dan is ’t allemaal niet zo moeilijk meer. We nemen die nieuwe nummers die we tijdens oefensessies spelen op en dan ga ik er thuis bij zitten schrijven. Ik schrijf ook wel eens in de oefenruimte, maar het is ook wel fijn als je ‘t even kan herhalen en er voor zorgen dat het lekker loopt. Dat schrijft wat prettiger.
Hoe kwamen jullie op de titel van jullie EP?
Ik weet het niet precies meer, we zaten er over na te denken – of nee, ik was aan het werk en toen schoot het me ineens te binnen, Fucking loud, dat is precies wat we doen, eigenlijk. Want iets nieuws brengen, dat wordt moeilijk, zeg maar. We maken wel vrij harde muziek, da’s niet zo moeilijk, en als slogan klinkt het heel erg lekker.
Wat voor respons krijgen jullie op de muziek?
Iedereen vindt onze EP te gek, we horen alleen maar goeie dingen. Het grootste deel van onze aanhang kende ons natuurlijk al van onze andere bands, dus ze waren al nieuwsgierig, maar we hebben geloof ik niemand teleurgesteld.
Hoe zijn de drums opgenomen? Tegenwoordig gaat dat vaak met computerprogramma’s. Doen jullie dat ook?
Nee, onze drummer drumt wel alles in. Daarna gaan ze er wel mee aan de slag, om alles strak te trekken. Jeljer is een hele strakke drummer, maar als je ’t opneemt dan moet het toch perfect klinken, weet je wel? Je wilt toch het beste eindresultaat en het scheelt studio-tijd. Ik zing mijn zanglijnen ook in stukjes in, zodat ik het uit volle kracht kan doen. Ik ken ook mensen die het in één keer doen, hoor, maar ik krijg ’t niet voor elkaar in één keer, gewoon omdat ik het beste eindresultaat wil vastleggen en dan kies ik er voor om het in stukjes te doen.
Ben jij meer een perfectionist, misschien?
Nou… ja, weet ik niet! Ik ben wel vrij moeilijk, hoor, we hebben wel vaker meegemaakt dat anderen een opname goed vonden en dat ik zelf dacht: “kan beter”. En dat probeer ik dan ook. Misschien moet het nog een stukje lager, of hoger, weet je wel, of een langere uithaal. Voor mezelf klinkt het dan net niet zoals het moet klinken.
Hoe vaak heeft 13 Steps nu opgetreden?
Drie keer. Helaas moest ik de tweede show annuleren, anders hadden we vier keer opgetreden. De eerste en tweede show waren op een vrijdag en zaterdag gepland. Vrijdag ging alles goed en was ik fit, maar de volgende dag werd ik wakker en voelde me ziek zwak en misselijk. Ik kon echt niks meer. Ik heb in alle standen boven de pot gehangen. Daar baalde ik echt ontzettend van. Maar ja, dat heb je wel eens.
Je zingt op een veeleisende manier, een aanslag op je stembanden, lijkt me. Hoe hou je je stem in vorm?
Haha, veel oefenen! Veel roken! Veel bier drinken!
Jaja…
Echt?!
Eigenlijk wel! Ik mag graag sigaretten roken, ik mag graag een biertje drinken en ik oefen twee keer in de week met beide bands. In het laatste jaar heb ik gewoon heel veel vooruitgang geboekt, vind ik zelf. Vergelijk de Mundane EP van twee jaar geleden maar eens met de 13 Steps EP van dit jaar. Je hoort het verschil, zeg maar. Ik ben heel erg bezig om beter te worden. Dat is ook een reden waarom ik er een band bij wou.
Nu hebben jullie vier composities, maar dat lijkt me niet genoeg om een hele set te vullen.
We spelen negen nummers van onszelf nu. En we hebben er ook al weer twee nieuwe klaar, maar die gaan we nog niet spelen, want anders moeten we nummers weglaten en dat wordt een beetje onoverzichtelijk dan.
Hoe lang ben je daar zoet mee, een set?
Een goed half uur, met intro en aankondigingen van de nummers. We spelen shows van een half uur, 35 minuten. Dat hoort ook wel bij metalcore, korte nummers, korte sets.
Ik ben benieuwd welke kant het opgaat met 13 Steps.
Ik ook! Maar we gaan gewoon lekker optreden, lekker de studio in, lekker door met muziek maken.
Wat gaan jullie met de kerst doen?
Wat gaan we met de kerst doen… zaterdag de 24ste hebben we weer een optreden in Rock de Boei. Eerste kerstdag wordt het waarschijnlijk voor iedereen de families, zo hoort het natuurlijk, tweede kerstdag ook nog een beetje en het is eigenlijk traditie om daarna in de kroeg te belanden.
Laatste vraag: deze week is ’s werelds grootste leider ooit overleden, Kim Jung Il van Noord-Korea. Wat doet dat met jou?
Niet veel. Daar heb ik me te weinig in verdiept om er iets over te kunnen zeggen.
Hmm, misschien was-ie dan toch niet zo’n groot leider.
Hahaha! Nee, dat denk ik ook niet!
13 Steps is:
Steven – Vox
JJ – Guitar
Pieter-Drums
WD – Bass
(foto gepubliceerd met toestemming)