Foto’s optreden: Eddy Jolen
De Willemeen in Arnhem ademt Historie. Het oude pand aan de rand van het centrum straalt iets grotesks uit, terwijl het binnen klein en knus is. De metalen trap naar boven, de muren die volgeplakt zijn met stickers van allerlei bands, het stempeltje op de pols… en dan ben je nog niet eens écht binnen.
Vanavond mogen 3 energieke bands het podium betreden voor een volledig uitverkochte zaal. De eerste band die het publiek mag opwarmen is het Nederlandse Necrotesque uit Helmond. Ze spelen een brute vorm van Death Metal en beuken vanaf het eerste nummer hun zware rifs en grunt de zaal in. Na aan wat knoppen gedraaid te hebben tijdens het eerste nummer heeft de geluidsman het geluid prima afgesteld. Dat ze de zaal snel opgewarmd hebben, heeft niet alleen te maken met de aanstekelijke headbang muziek, maar ook dat de zaal al ram vol is en er weinig lucht circulatie is. Dit belooft wat!
De vier mannen zijn rond 2021 deze band begonnen en timmeren er lekker op los! Het doet mij aan Bolt Thrower denken. Ze hebben een goede groove en ik noem dit recht voor je raap “BAM in je smoel” muziek. Heerlijke opener waarna de muren al druipen van de condens.
Een prima kennismaking met deze band, die ik graag nog eens live zie!
Als Nakkeknaekker het podium opspringt zakt de gemiddelde leeftijd in de zaal zéker met 10 jaar. Het zijn 5 jonge gasten uit Denemarken, met het dons nog onder de oksels en een licht chocomel snorretje. Maar wat een haar op de tanden! Deze jonge wervelwind speelt op een zeer solide en volwassen manier, heerlijk energieke Death Metal.
Ze doen hun naam eer aan, want als hun eigen nekken niet breken van het constante headbangen, zijn het wel die van het publiek. Vanaf de zijkant gezien is het een lust voor het oog, hoe hun energie afstraalt op het publiek. Haren zwieren in het rond op de snelle rifs. Een fijne afwisseling van 8e en 16e noten tussen slaggitaar en drum/bas geven het een goede vibe. Mocht je na de openingsact nog geen zweet in de bilnaad hebben, dan zal dat nu niet lang meer duren! Nakkeknaeker klinkt live als een stel ouwe rotten in het vak. Een zegen om hen in deze scene er bij te hebben, en dat zulke jonge gasten het stokje kunnen overnemen. Metal is still ALIVE!
Na een meer dan welkome afkoelsessie buiten, is 1914 eindelijk aan de beurt. Nadat ze in 2022 de volledige tour moesten annuleren omdat ze Oekraïne niet meer uit mochten, was het lang onzeker wanneer ze weer hun woord mochten gaan verspreiden. Voordat de Russen in 2022 hun land binnendrongen, waren ze al heel fel gekant tegen de toen nog beperkte gevechten. Nu zijn ze feller dan ooit en hebben een boodschap voor ons…
Gewapend met de Oekraïense vlag Komt zanger Dmytro Kumar het podium op, je voelt dat dit een geladen optreden is. Openingsnummer FN .380 ACP#19074 wordt meteen door het publiek omarmd en de tekst “Welcome to Sarajevo!” wordt luidkeels mee gebruld in het refrein.
Als ze met Vimy Ridge mij meerdere lagen kippenvel hebben bezorgd, is het tijd voor een kleine speech. Fel steekt de zanger van wal tegen de Russen, in zijn ogen de nieuwe Nazi’s. Hij eindigt met de woorden “Fuck war, Fuck Imperialism and FUCK PUTIN”. Het publiek juicht beamend.
Dat gezegd hebbende komen de opvolgende nummers wellicht dubbel hard binnen. Het emotionele zware en trage …and a Cross Now Marks His Place zorgt voor een donkere sfeer.
Vergeleken met de 2 eerdere bands speelt 1914 statisch. Of eerder statig. Ontzagvol voor alle verschrikkingen waar ze over zingen in hun volledig op waarheid gebaseerde liedteksten.
Dmytro staat regelmatig met zijn handen achter zijn rug, of met zijn elleboog op zijn knie het publiek in te staren. Alsof hij de lege, holle ogen van een soldaat in de loopgraven wil vertolken.
Zijn laatste speech is een dankwoord voor alle steun en een oproep om niet te stoppen Oekraïne te blijven steunen. Voor je het weet staan de Russen straks hier voor de deur…
De afsluiter is Passchenhell waar de kelen nog eens worden schor geschreeuwd. Zijn wandeling door het publiek die hij doorgaans maakt, zit er deze show niet in. Wellicht omdat het al schouder aan schouder staat in de zaal? Als 1914 de bulderende kanonnen laat uitdampen en de volumeknop terugdraait, kan iedereen in het publiek inmiddels de kleding tot en met de onderbroek uitwringen, en tevreden zijn over een zeer degelijke show. Soms klonk het wat rommelig en chaotisch in de breaks, en de leadgitaar had een stuk harder mogen staan. Ondanks dit was het een mooi staaltje Blackened Death waar we weer even op kunnen teren.
Ik wil Eddy Jolen heel erg bedanken voor de prachtige foto’s die ik van hem mag gebruiken bij dit artikel.