Triggerfinger – Faders Up 2 Live in Amsterdam

Boem. Daar is hij dan: de oerknal.  Tenminste, dat zegt Nico Dijkshoorn. Tijdens een opname van ‘De wereld draait door’, waar het Belgische Triggerfinger te gast was, deed de heer Dijkshoorn een benaming die enigszins valt te begrijpen. Wie Triggerfinger beter kent dan ‘de band van het nummer-1 hitje I follow rivers’, weet waarom Triggerfinger vergeleken kan worden met de oerknal. De vraag is of het Belgische trio deze status ook live waar kan maken.
Excelsior Recordings heeft om Dijkhoorns gelijk te bewijzen (en heus niet om commerciële redenen) een livealbum uitgebracht in de vorm van: Triggerfinger faders up 2 live in Amsterdam. Uiteraard de opvolger van, hoe kan het ook anders: Triggerfinger faders up live. Het feit dat het een opname in Nederland betreft valt bij ons natuurlijk al goed in de smaak. Ook is er een derde LP/tweede cd bijgevoegd met daarop een soort aardigheidjes van de band. Denk hierbij aan het commerciële goudhaantje ‘I follow rivers’, maar ook een kerstversie van het kersverse ‘Cherry.’
Want ja, de nadruk op dit livealbum ligt heel duidelijk op de songs van het album ‘All this dancin’ around.’ En het publiek waardeert het, dat is gemakkelijk te horen. Hoe kan je ook anders als een meteoriet inslaat op je trommelvliezen en dat een hele show lang? Uitsluitend gehoorzaam kun je zijn als deelnemer van de audiëntie. Want live komt de kracht en de intensiteit van Triggerfinger nog een tikkeltje beter tot haar recht dan in de studio. Vooral de dynamiek die frontman Ruben Block opbrengt is groots. Het ene moment zingt hij met een norse zware stem. Terwijl op het andere moment zijn stem zacht is als fluweel. En dit fluweel kan vervolgens ook weer stijgen naar ongekende hoogte. En dan is er nog niet eens gesproken over de immense bassdrum van Mario Goossen, die zijn kunsten ook nog even presenteert middels een drumsolo. En zelfs dan nog is de krakende, distorted bass van monsieur Paul achterwege gelaten. Qua sfeer moet je al gauw denken aan onheilspellendheid, en zeker ook grimmigheid.
Nee, Triggerfinger presenteert zijn nummers niet ‘binnen de lijntjes.’ Het gaat zijn eigen gangetje en walst met zijn kenmerkende sound gemakkelijk over het Amsterdamse publiek heen. Als luisteraar van dit album moet je dan ook vooral oppassen dan je niet van je stoel valt. De Belgische band probeert niemand na te doen. Maar als we Triggerfinger, en dan vooral live, dan toch moeten vergelijken. Dan zou je met het mes op de keel goed wegkomen door te zeggen: ‘ de oerknal.’