Ik schreef al in een eerdere column dat ik nu metal niet zozeer als genre zie, maar meer als een muzikale omgeving. Net als grunge. Dat gezegd hebbende, er komen in 2024 opvallend veel platen uit van oudgedienden die regelmatig dat etiket opgeplakt hebben gekregen. Als we kijken naar die lijst zien we meteen weer hoe divers alles is wat onder die vlag vaart. Met zo’n sterke lijst zou 2024 wel eens weer het jaar van nu metal kunnen worden.
In 2023 was de hernieuwde populariteit van nu metal al voelbaar door o.a. het nu metal georiënteerde Sick New World Festival. Daarnaast ontdekt de jeugd door playlists meer en meer bands uit de gloriedagen van nu metal.
Chevelle is zo’n artiest die helemaal niet laat horen waar je bij nu metal aan denkt. Geen raps, geen spooky geluiden maar gewoon dikke, progressieve riffs. Helaas misten de laatste albums in mijn ogen wat meer de emotie die succesalbum What’s Next nummers The Red en Send The Pain Below kenmerkten. Ik hoop dat ze dat weer meer laten horen in 2024.
Helaas is het niet helemaal zeker we dit jaar een nieuw album van Deftones kunnen verwachten, maar de kans is groot volgens riffmeister en flat earther Stephen Carpenter. Het gaat de eerste worp worden zonder bassist Sergio Vega. In hoeverre dat, en de invloeden van vocalist Chino Moreno’s meer ambient zijproject ††† (Crosses) het geluid zal beïnvloeden zullen we moeten afwachten.
Fear Factory, in de basis natuurlijk industrial metal krijgt ook regelmatig de sticker nu metal opgeplakt. Nu droeg gitarist Dino Cazares natuurlijk wel graag van die korte broeken die in die tijd in waren. Met het vertrek van vocalist Burton C. Bell en wat gedoe met rechtzaken over de bandnaam is de band al terug live. De Italiaanse Milo Silvestro vult de grote schoenen van Bell intussen niet onverdienstelijk. De vraag is nu dan hoe hij gaat klinken op een studioalbum. En hoeveel van het vertrouwde geluid blijft over zonder Bell?
De dames van KITTIE zorgden back in the day voor de girlpower in de nu metal. Helaas wat teveel weggezet als Nu Metal Spice maakten ze best wat lekkere, rauwe nummers. De boegbeelden van de band, de gezusters Lander gingen hun eigen weg na hun laatste plaat in 2011. Zo was Mercedes te horen in death metal band Karkaos. Daarnaast ging ze aan het werk voor een software bedrijf en Morgan ging de marketing in. Na een comeback op het eerder genoemde Sick New World besloten de dames dat de tijd rijp is voor nieuw werk. Met producer Nick Rasculinecz gingen ze de studio in voor een gloednieuw album. Bezoekers van Sick New World kregen al een voorproefje te horen, single Vultures. Zonder twijfel één van de albums van deze lijst waar ik het meest naar uitkijk.
Yep, ook industrial shockrocker Rob Zombie wordt soms nu metal genoemd. Met Hellbilly Deluxe leverde de voormalige White Zombie frontman een baanbrekend, door mij grijsgedraaid album af in 1998 . Helaas wist geen van de zeventien (!) nummers van The Lunar Injection Kool Aid Eclipse Conspiracy uit 2021 me echt aan te spreken. Zouden de nevenactiviteiten in de filmindustrie ten koste gaan van muzikale creativiteit of werkt het kunstje gewoon niet meer voor me? Het schijnt dat ik er dit jaar achter ga komen.
KORN’s laatste album Requiem was zeker niet onaardig. Wellicht hun beste langspeler sinds 2002’s Untouchables. In die zin is een nieuw album dus veelbelovend. De onzekere factor is echter bassist Reginald “Fieldy” Arvizu, die in 2021 de band voor onbepaalde tijd verliet om te werken aan zijn verslavingen. Maar goed, zolang gitaristen Brian “Head” Welch en James “Munky” Shaffer aan boord zijn zou het muzikaal in orde moeten zijn zou je denken. Mijn angst dat vocalist Jonathan Davis, nu minder geplaagd door demonen en tot rust gekomen niet meer dezelfde energie zou kunnen leveren als vroeger wordt hopelijk ook weggenomen.
Lacuna Coil nu metal? Volgens verschillende bronnen wel, en ik kan ze geen ongelijk geven. Op Karmacode voegden ze genoeg nieuwe elementen toe aan hun geluid om ze verder te distantiëren van hun eerder gothic metal. Die lijn werd verder doorgezet tot en met hun laatste album, Black Anima alweer uit 2019. De hele look en feel van de band, mede door de invloed van vocaliste en geek Cristina Scabbia uit die tijd beviel deze comic liefhebber prima. Ik ben dan ook erg benieuwd waar ze mee zullen komen in deze tijden waar geekdom mainstream begint te worden.
Nu metal boegbeeld Fred Durst van Limp Bizkit bleek ook zonder rood petje succesvol te zijn afgelopen tijd. Zijn dad vibes, cowboy hoeden, en pornosnor zorgden voor commotie op social media. Daarnaast zorgde hij voor de doorbraak van Dying Wish, waarvan de laatste plaat me erg kon bekoren. Het laatste album Still Sucks zat vol zelfspot en was lang niet zo beroerd. Okay, bangers als Nookie en Rollin’ waren er niet op te bespeuren, maar toch. Gitarist Wes Borland heeft laten doorschemeren dat er nieuw werk zit aan te komen, dus we gaan zien of dat niveau aangetikt kan worden.
Loathe is de enige nieuwere band in dit lijstje. In den beginne nog gehuld in maskers die door bands als Slipknot en Mushroomhead geassocieerd worden met nu metal kozen ze al snel voor een wat progressiever pad. De invloed van Deftones is echter nog steeds onmiskenbaar. In 2021 brachten ze een instrumentaal en atmosferisch album uit, Things To Believe. Yup, een beetje zoals Deftones’ Chino dat deed met Team Sleep en ††† (Crosses). Enige vrees heb ik wel dat die invloeden ten koste zullen gaan van de stevige riffs van het eerste werk dat we op het voor 2024 beloofde nieuwe album zullen horen.
Was het de extravagante make-up die ervoor zorgde dat Mudvayne achteloos als nu metal band werd weggezet? De polyritmische, progressieve riffs hadden toch echt meer weg van progmetal giganten TOOL dan die van een Coal Chamber. In 2010 liet frontman Chad Gray Mudvayne ogenschijnlijk voorgoed liggen voor zijn andere band, Hellyeah. Maar toen, hoera, besloot de band toch weer samen te komen in 2021. De pandemie gooide even roet in het eten, maar uiteindelijk stonden ze toch in 2022 bij het Amerikaanse Upheaval festival samen op het podium. Er is duidelijk een honger bij het publiek naar nieuw werk van deze mannen. Ik ben als geen ander ook benieuwd of ze nog zo weten te verrassen als back in the day. Naast de nieuwe KITTIE mijn meest geanticipeerde plaat van deze column.
Niemand zal het vreemd vinden dat de rap metal van P.O.D. het predikaat nu metal krijgt. De laatste platen hadden niet de hits in huis als Sattelite en Youth Of The Nation van doorbraakalbum Sattelite uit 2001. Ik ben daarom matig enthousiast over deze release, hoe sympathiek frontman Sonny Sandoval ook is. Zal de inbreng van gastartiesten Randy Blythe (Lamb of God) en Tatiana Shmayluk (Jinjer) toch voor extra vuurwerk zorgen? We gaan er achter komen als dit jaar hun nieuwe album Veritas verschijnt.
Helaas geen nieuw System Of A Down album in 2024. En intussen is eigenlijk ook wel gewoon duidelijk dat die er nooit gaat komen. Dus moeten we ons behelpen met een nieuwe solo werk van vocalist Serj Tankian. Hij belooft ons twee EP’s, eentje met nieuwe rocksongs en eentje met covers. Zeperds Elasticity (2021) en Perplex Cities (2022) geven me weinig hoop voor die projecten. Die vette sound van het verleden lijkt hij ingeruild te hebben voor meer experimenteel werk en soundtracks. Maar hey, hoop doet leven. Met de juiste muzikale omlijsting moet die bijzondere stem toch weer kunnen imponeren.
Static-X durfde het aan om in 2018 verder te gaan zonder overleden boegbeeld Wayne Static. Ze kozen ervoor een gemaskerde zanger in te zetten, Xer0, die verdomd veel op de originele vocalist leek. Verschillende theorieën hielden fans en media bezig over wie achter dat masker schuilde. Zo werd Dope’s Edsel Dope regelmatig aangewezen. Intussen is dat mysterie ondergesneeuwd door de ideeën wie Sleep Token’s Vessel is. Het eerste studioalbum in deze nieuwe bezetting, Project: Regeneration Vol. 1 kwam uit in 2020. Het zal niemand verbazen dat het nieuwe album, dat dit jaar uitkomt dan ook Project: Regeneration Vol. 2 zal heten. Zal de band ons kunnen boeien nu de nieuwigheid van de mysterieuze frontman er af is? 2024 zal het ons leren.
Ik sluit bewust af met de grootste nu metal band ever, Slipknot natuurlijk. Het rommelde nogal in de gelederen van de gemaskerden door het plotselinge ontslag van Craig “133” Jones en Jay Weinburg in 2023. Het laatste album, The End, So Far werd matig ontvangen in 2022. De band gaf toen al duidelijk aan dat hoewel de titel anders deed vermoeden het einde van de band niet in zicht was. Dat is wel duidelijk gemaakt door de aangekondigde nieuwe tours en festival shows. Er gaan al jaren verhalen de rondte dat er een album werd opgenomen ten tijde van All Hope Is Gone (2008) dat te experimenteel en melodieus was om onder de Slipknot noemer uitgebracht te worden. Naar verluid gaat dat album dan in 2024 toch het levenslicht zien. Op zich interessant, maar ik was vooral benieuwd hoe de band het teleurstellende album van 2022 zou kunnen opvolgen en welke vernieuwingen eventuele nieuwe bandleden zouden kunnen brengen. Maar goed, zolang mijn favoriete zanger Corey Taylor op de plaat te horen is schaf ik hem toch wel aan.
Jaja, geef het maar toe… Toen je aan deze column begon haalde je nog je schouders op en had je niet gedacht dat ook jij naar veel platen die ik hier noem zou uitkijken. Waar ik ook erg benieuwd naar ben is het aanbod van nieuwe bands die zich door deze grootheden laten inspireren. Zo hoop ik toch ook op nieuw werk van Tetrarch en Tallah hoewel ik daar nog niets over heb vernomen.
Foto’s: Harm Lourenssen, Monical Duffels en Dave van Hout