25 Years Of Nirvana's Nevermind – Effenaar (Eindhoven) 10/09/2016

Het legendarische album Nevermind van Nirvana viert dit jaar zijn vijfentwintigste verjaardag. Nirvana bestaat niet meer, maar de muziek leeft voort. Voor vele muzikanten was dit album een absolute inspiratiebron en als ze de kans krijgen om even Kurt te mogen spelen dan laten ze die niet liggen. Onder de noemer 25 Years OF Nirvana’s Nevermind zal vanavond het album in het zonnetje worden gezet!
Voordat we keihard kunnen meebrullen met Smells Like Teen Spirit en vele anderen is het aan de Limburgse band Velosso om de kleine zaal van de Effenaar op te warmen. Een uitverkochte zaal ziet hoe deze jonge rockers het er niet eens zo slecht vanaf brengen. Hun sound past prima bij deze avond en doet wat denken aan bands zoals Pearl Jam en Bush. Schaamteloos maakt de band goede reclame voor hun onlangs uitgebrachte Ep Episode One en zo hoort het. De band speelt eigen songs en het viertal weet in deze uitverkochte kleine zaal te overtuigen.
Vervolgens wordt er snel omgebouwd en wat blijkt, er staat zowel links als rechts een drumstel opgesteld. Wat hebben ze allemaal in petto? Nieuwsgierig zijn de blikken richting het podium gericht en al snel volgt er wat duidelijkheid als de heren van de Paceshifters het podium opkomen. Zij trappen deze 25 Years Of Nirvana’s Nevermind af met Drain You en meteen gaan er overal in de zaal de kelen open. Het kan niet anders of er zijn veel kenners in de zaal. Wie heeft dan ook niet ergens een versie van Nevermind in de kast staan? Op de achtergrond worden  op een groot scherm allerlei clips en fragmenten van Nirvana geprojecteerd om de sfeer er nog meer in te krijgen. De Paceshifters hebben eerder al eens laten horen prima Nirvana-covers te kunnen spelen en vandaag gaat ze dat dan ook goed af. Op het affiche staan vanavond veel namen vermeld en al snel komt de eerste gastvocalist op het podium. Zo zien we  leden van PAUW en traumahelikopter de rol van Kurt vertolken en doen dat best vermakelijk. Er wordt volop meegezongen en ook is al snel duidelijk dat niet alleen nummers van Nevermind voorbijkomen, maar ook  favoriete tracks van andere albums niet worden overgeslagen. Heart Shaped Box, Rape Me en zelfs Sappy ontbreken niet. Het is dan ook meer een ode aan Nirvana dan alleen het album Nevermind.
Na ongeveer een half uur wordt duidelijk waarom dat andere drumstel op het podium staat. De Paceshifters geven na een uitermate puike performance het stokje door aan Green Lizard die het tweede gedeelte van deze avond voor hun rekening nemen. De sfeer komt er steeds meer in en dat heeft ook wel te maken met de setlist. De hardere snelle nummers zijn voor de tweede helft bewaard. Ook Green Lizard wordt vergezeld door gastvocalen en zo blijkt niet elke stem een echte Kurt te zijn. Zanger Jelle van Face Tomorrow wordt iets te licht bevonden en zijn stem matcht niet met het rauwe stemgeluid van de Nirvana-frontman. Net ietsjes te clean, maar wel met dezelfde overgave. De vlam slaat pas echt in de pan als Territorial Pissings wordt ingezet.  De kleine zaal van de Effenaar verandert in een flinke moshpit. Als niet veel later ook nog eens Stay Away wordt gespeeld is het feest compleet. Even wanen we ons in de jaren ’90 en staat Nirvana op de bühne.
Het publiek gaat er dan ook helemaal voor, maar dat kan ook niet anders als je op het podium ineens Rudeboy aan het werk ziet. De Urban Dance Squad-frontman zou je niet direct associëren met Nirvana, maar ook hij komt er prima mee weg. Wat een energie heeft deze frontman. Vanavond gaan overal de vuisten de lucht in en de kelen wijd open. Iedereen kent simpelweg de teksten van Nevermind en ziet vervolgens ook dat Something In The Way toch wel een dooddoener op de set is. Het lijkt of de moshpit ineens allemaal een bezoekje aan de bar brengt om bij te tanken.
Als het toegift aan de gang is weet ondertussen iedereen dat er nog 1 hit niet is gespeeld. Alle artiesten die vanavond een bijdrage hebben geleverd keren terug op het podium om gezamenlijk met Smells Like Teen Spirit de kleine zaal nog eenmaal op zijn kop te zetten. Nog eenmaal een moshpit en rondvliegend bier in de Effenaar. Misschien moet de Effenaar de conciërge uit de toenmalige videoclip maar benaderen om net zoals toen de ravage bij elkaar te vegen. Nevermind gaat nooit meer uit ons geheugen!