3rd Machine – Quantified Self

God, wat heeft dat lang geduurd. Veel te lang. Na de EP The Egotiator duurde het volgens mij een half decennium voordat Quantified Self uitgebracht wordt. Dat betekent niet dat 3rd Machine stil heeft gezeten in deze tijd. Begin 2016 kwam het bericht al naar buiten dat de band had getekend bij Into The Limelight Records in aanloop op de release begin april van dit album met negen nummers die een sterk en volwassen geluid laten horen en die allemaal op de een of andere manier een verwijzing kennen naar de gevaren van ons moderne digitale tijdperk.
Nog altijd ligt de basis van het geluid van 3rd Machine in een stevige metalbasis, maar de band zou de band niet zijn om diverse andere elementen in de nummers te verweven. Dat uit zich onder meer door de gastbijdragen van Mark Jansen (Epica, Mayan), Pieter Bas Borger (Black Night) en Rececca Duin. Over de hele linie ligt daar ook de kracht van 3rd Machine. Zij weten de groove en de bruutheid van bands als Pantera te combineren met het melodische van het Finse Amorphis. Een bijzonder geslaagde mix wat mij betreft, die voor mij duidelijk vorm krijgt in het titelnummer Quantified Self en Reboot Initiate. Charismatisch voorman en zanger John Ruiter klinkt in alle facetten sterk en krachtig en dat blijkt in bijvoorbeeld Reboot Initiate. Fraai daarbij is het heldere gitaargeluid dat in het nummer is verwerkt. Die gitaarsolo’s zijn in meer nummers opvallend aanwezig.
In Curveball, dat overeenkomsten kent met Lamb Of God en de oude Metallica, zorgt een repeterende riff voor kracht, maar is er ook ruimte voor melodische muziekstukken waarin de solo een meer progressief karakter heeft. Fraai detail is het tikgeluid aan het eind van het nummer, dat mij bij het beluisteren in de auto me af deed vragen of die richtingaanwijzer nog aan stond. Dat progressieve karakter uit Curveball komt ook terug in Firewall. Een nummer dat zich langzaam opbouwt en verschillende ritmes in zich verenigt. Die spanning die opgebouwd wordt, komt ook sterk naar voren in Ultimate Intelligence waarin Mark Jansen zeker zijn rol speelt. Het intro van het nummer maakt me nieuwsgierig. Er is een fascinerende opbouw in spanning die uitmondt in een uptempo ontlading. 3rd Machine weet duidelijk opzwepende nummers te maken. Of dit nu gebeurt door middel van een groovende riff in Magnet die als katalysator dient en transformeert in een sterke melodie inclusief piano, of in 1953 waarin vooral het drumwerk en het keyboardgeluid prominent naar voren zijn geschoven. Dat opzwepende karakter is aanwezig.
Daarbij bevat 1953 wederom een prachtige gitaarsolo die dit keer wat oosters aandoet en het nummer met ingehouden kracht voortstuwt. Met System Idle en Petrified sluit het album af. Bij aanvang van System Idle heb ik me bij de riff in het intro suf gepiekerd hoe het kwam dat het me meteen wist te pakken. Referenties heb ik niet kunnen ontdekken, waarbij ik tot de conclusie ben gekomen dat het gewoon een ijzersterke strakke openingsriff moet zijn. Ook in deze laatste twee nummers kan ik alleen maar concluderen dat we met Quantified Self verrijkt zijn. De Hollandse metal heeft met dit nieuwe album van 3rd Machine een stevige stap voorwaarts gemaakt. Zeker muzikaal, maar ook het artwork is prachtig om te zien. Het is een album dat zeker veelvuldig mijn boxen gaat laten trillen. Laat het echter niet weer bijna vijf jaar duren voordat dit quintet met nieuw materiaal komt.
https://www.youtube.com/watch?v=_RcBIUEcpAc