Met titelnummer The Egotiator gaat de cd meteen goed van start. Na een sample trekt de 3rd Machine meteen een muur van geluid op. Wanneer John Ruiter begint te zingen, wordt er even gas terug genomen om snel de decibellen weer op te schroeven. Het zanggeluid wordt ruiger/ruwer en brengt herinneringen naar boven van één van Neerlands beste stemmen: Reniet Vrieze van The Pilgrims. Ondertussen pingelt GertJan Vis er dwars doorheen met een pinkenbrekende gitaartechniek. Daarna is er genoeg variatie in het nummer te bespeuren waarbij snelheid en kracht elkaar afwisselen. Ditch The Hollow kent een eigen geluid, maar kent tevens de verscheidenheid die het geluid van de 3rd Machine kenmerkt. John Ruiter laat zijn stem verder zakken tot een soort ‘growl’, gesteund door een volwassen en vol muziekgeluid. Ook hier weer de variatie in tempo en kracht en de ruimte die het gitaargeluid krijgt in het nummer. Met Void Of Fate begin ik het geluid van de band duidelijk te herkennen. Alle eerder genoemde elementen komen ook in het slotnummer naar voren. Drie nummers is eigenlijk te weinig voor de 3rd Machine.
Na in het voorprogramma te hebben gestaan van onder meer Epica en After Forever, is het wel tijd om uit deze schaduw te stappen, want The Egotiator ken een allure die voorbijgaat aan de grenzen van ons kleine kikkerlandje. De combinatie van fragiele tot brute zang, van een zinderend gitaargeluid en van metal en samples maakt deze EP tot een must-hear voor fans van progressieve metal.