De muziek van 41Point9 laat zich het best omschrijven als een mix van jaren tachtig progressieve pomp rock en AOR. De muziek is veelal uptempo en bevat prima instrumentale passages. Uiteraard hoor je invloeden van Enchant, maar ook invloeden van Kansas zijn duidelijk aanwezig. Vooral instrumentaal vind ik de band sterk uit de hoek komen.
Voor een groot deel bepalend voor het geluid is Bob Madsen. Zijn spel is vloeiend en klinkt natuurlijk met gevoel voor ritme zoals dat van Mark King (Level 42). For The King is daar gelijk een goed voorbeeld van. Kenmerkend zijn de resonante en funky baslijnen van Bob Madsen. De synthesizers en orkestraties weerspiegelen de Wakeman-achtige pracht op zijn best. Liefhebbers van moderne prog kunnen hun hart ophalen. En dan met name de liefhebbers van bands als Arena, IQ en Pendragon. Maar ook Spock’s Beard.
The Marine is een indrukwekkend nummer en gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een Amerikaanse marinier die omkwam in Afghanistan. Toen zijn lichaam werd teruggegeven aan zijn vrouw (die zwanger was van hun eerste kind), vroeg ze om nog een laatste keer te slapen bij haar man. En zo geschiedde. Terwijl terwijl de laatste marinier de kapel verliet, keek hij achterom en zag haar stilletjes huilen. Hij draaide zich om, ging terug naar haar en vroeg of ze zou willen dat hij een tijdje bleef. Ze zei dat ze dat fijn zou vinden. De marinier stapte achteruit op de verhoging naast de kist en bleef in de houding staan. Toen de jonge moeder de volgende ochtend wakker werd, was die marinier er nog steeds. En in de houding.
De zang van Brian Cline’s doet op Confessions At Midnight denken aan Peter Cox van de jaren tachtig popgroep Go West. Diezelfde jaren tachtig sfeer wordt bevestigd op The Black Line. Het hoge instrumentale niveau van de band wordt weergegeven op Tilting At Windmills, een zeven minuten durende fusion extravaganza. Ook bij These Four Lands is een zeer fraaie videoclip gemaakt. Deze video is ter nagedachtenis aan producer Tom Size, die stierf kort nadat hij de mix voor dit nummer had voltooid. Big Data kent vrouwelijke achtergrondzang en een vroege-Marillion gitaarsound a la Rothery (die trouwens ook heeft bijgedragen aan het debuut Enchant album).
De bonusnummers op het album zijn minstens zo interessant. Zo heeft The Loch folky invloeden vanwege de Schotse blazers, maar valt in verhouding tot de rest van het album daardoor misschien wat uit de toon. Familiar Strangers is echter een juweeltje. Ook dit nummer heeft een heerlijke jaren tachtig sfeer.
Mr. Astute Trousers heeft mij buitengewoon aangenaam verrast. Het album is een lust en een must voor het oor voor de liefhebbers van jaren tachtig AOR en progrock en in deze recensie genoemde bands.