De eerste en voorlopig ook meteen laatste editie van het 2-daagse Nirwana Live Festival in het Brabantse Lierop bracht het publiek afgelopen weekend letterlijk en figuurlijk tot een muzikaal kookpunt
Met temperaturen van boven de 30 graden was het zeer goed toeven op het festivalterrein waar in totaal 9 bands (4 op vrijdag en 5 op zaterdag) zich letterlijk in het zweet hebben staan spelen . Die heerlijke tropische temperaturen in mei kunnen ook weleens de reden zijn geweest dat potentiele bezoekers het terras of zwembad niet hebben willen verlaten en dat daarom de verwachte bezoekersaantallen van de vrijdag een beetje tegenvallen. Iets wat zaterdag overigens weer aardig werd gecompenseerd. Het festival is een pure Nederlandse aangelegenheid met op vrijdag Ronde, Blaudzun, Racoon en Chef’s Specials op het programma. En op zaterdag betreden Haevn, The Pilgrims, Miss Montreal, Caro Emerald en Marco Borsato het podium.
Vrijdag is het de eer aan de 5-koppige formatie Ronde om het spits af te bijten. Zoals gebruikelijk was het publiek bij de eerste band nog niet massaal aanwezig maar degene die wel al op tijd waren werden door een enthousiaste band getrakteerd op een set met lekker in het gehoor liggende moppie liedjes.
Na een korte ombouw van een half uur is het tijd voor Blaudzun om het nog steeds met zon overgoten podium betreden. Er is door de organisatie gekozen voor 1 groot podium waar menig festival jaloers op is. Het ombouwen na elke act lijkt het publiek niet te deren. Een klein welkome afkoelingsperiode die ervoor zorgt dat ook de keeltjes gesmeerd blijven. Blaudzun doet waar hij goed in is een degelijk set brengen met oud en nieuw werk van zijn laatst uitgebrachte cd. Geen poespas en gewoon zijn eigen sound op het publiek loslaten.
Racoon brengt meteen wat meer publiek op de been. De band oogt enthousiast en zorgt ook voor wat extra podium aankleding. Een goudgele backdrop met daarvoor een aantal flinke spots gepositioneerd zorgt meteen voor de juiste sfeer. Racoon draait al een tijdje mee en weet wat het festivalpubliek wil. Klassiekers die je mee kan zingen. Zelfs hun grootste en enige (Nederlandstalige) hit waar ze zelf overigens niet zo gecharmeerd van zijn werd uit volle borst mee gezongen.
Het vuurwerk van deze dag komt van Chef’s Special. De internationale tour samen met Twenty one pilots heeft de heren goed gedaan. Vol zelfvertrouwen en zonder arrogantie winden ze vrij relaxed het publiek moeiteloos om hun vingers. Als de show tot een hoogtepunt komt wordt het publiek ook visueel nog verwent met een pyro show. Een mooie
Zaterdag is het zelfs nog warmer dan de dag ervoor. Dit levert meteen al bij de eerste band Haevn tegen het einde van de set problemen op. De bands staan met hun apparatuur pal in de zon wat als gevolg heeft dat 3 computers op tilt slaan die de band gebruikt. Een prettige bijkomstigheid voor leadzanger Marijn van der Meer is dat hij nu zijn kans grijpt om een solo akoestisch nummer te doen.
De oudere generatie van het publiek komt aan zijn trekken bij The Pilgrims. Leuke anekdotes door frontman Reniet Vrieze worden afgewisseld met wat rauwer gitarenwerk en een enkele ballad. De band bestaat al een hele tijd en vertoefd veelal in de theaters. De band geniet zichtbaar van de festivalweide en haalt alles uit de kast om het publiek te vermaken. Dat de airco van theaters andere koek is dan 30 graden buiten hebben ze geweten. Diverse flesjes water gaan over het hoofd om voor de nodige verkoeling te verzorgen. Na een goede stevige set houden ze het voor gezien en sluit Reniet na wat gehannes met zijn telefoon uiteindelijk toch nog af met de gewenste selfie voor zijn dochters met het publiek op de achtergrond.
Miss Montreal is een liefhebster van feestjes. Zelfspot heeft ze uitgevonden en spontaniteit daaraan is geen gebrek bij Sanne. Dus is het tijd om wat aan haar klotsende oksels te doen in deze hitte, arme omhoog en zwaaien maar. Iets wat bijna het hele optreden voortduurt en wat het publiek met liefde en plezier overneemt. Wat een heerlijk vrolijk mens blijft het toch. Als je hier nog bij blijft stilstaan ben je echt een koele kikker
Caro Emerald staat aan de vooravond van een break. Dit is de voorlopig laatste concert voordat ze 6 maanden met zwangerschapsverlof gaat. De zon is langzaam gezakt en schijnt niet meer op het podium maar de tropische klanken zorgen toch nog steeds voor een broeierige sfeer. Caro is in vorm en klinkt loepzuiver. Ze maakt er zich niet makkelijk vanaf maar geniet echt van haar voorlopig laatste show.
Afsluiter Marco Borsato had er bijna niet gestaan Twee eerdere optredens werden gecanceld vanwege stem problemen van de zanger maar afzeggen voor Lierop was naar eigen zeggen geen optie. De show must go on. Niet alle noten werden gehaald maar vakman zoals hij is werd hij door zijn band en het publiek er doorheen gesleept om alles tot een goed einde te brengen. Alle klassiekers kwamen voorbij en werden door jong en oud luidkeels mee gezongen.
De uiteindelijk slotvraag van Nirwana Live is, blijft het echt bij een eenmalige editie na zoveel lovende woorden van de bezoekers.Bij Nirwana tuinfeesten een festival later dit jaar ook in Lierop zullen we dezelfde organisatie nog weleens polsen.