Bands als U2, Mew, Rasmus, Thirty Seconds To Mars en Muse zijn de grote voorbeelden voor dit trio, bestaande uit zanger Martin Bjerke, gitarist Christer Gundersen en drummer Simen Sandnes. De heren gaan er ook prat op te mogen samenwerken met grote en bekende namen uit de muziekbusiness. Voor wat dat waard is natuurlijk.
Zo is het voorliggende debuut-album Dancing With Ghosts geproduceerd door ene Nathan Dantzler. De man, eigenaar van Hit Lab Studios in Nashville, won in 2003 een Grammy voor het beste rock-gospel album.
Dancing With Ghosts telt elf perfect geproduceerde nummers die ieder een speelduur hebben van iets boven de drie minuten. Hoe radiovriendelijk wil je het hebben? De zoetgevooisde en van emotie doordrenkte stem van Martin Bjerke maakt dat het allemaal zeer prettig en ongedwongen wegluistert. Om het luisterplezier te verhogen zijn aan sommige nummers etnische invloeden toegevoegd. Openingsnummer Lost At Sea is daar een voorbeeld van. Ook grijpt men regelmatig de gelegenheid aan om zang en muziek te vervormen. Het past volledig in de tendens van de hedendaagse popmuziek. Zonder dat de band dat volgens mij doorheeft en dus kennelijk onbedoeld doet de muziek soms denken aan Depeche Mode.
Dancing With Ghosts staat synoniem voor de gladgestreken elektro pop-rock waar de ether anno 2018 voor een groot deel mee is gevuld. En die gretig aftrek vindt bij een miljoenenpubliek. De albums zullen dan ook ongetwijfeld als zoete broodjes over de (digitale) toonbank gaan. Je kunt mijn recensie-exemplaar gratis komen afhalen…