7 Miles to Pittsburgh – Boerderij (Zoetermeer) 5-4-2019

Van uitstel komt gelukkig niet altijd afstel. De officiële presentatie van het nieuwe 7 Miles to Pittsburgh album zou in eerste instantie al december vorig jaar plaatsvinden maar dat bleek toch iets te vroeg te zijn. De plaat was nog niet helemaal klaar. Er staat ook best veel op het spel want de reacties op het uitstekende debuut uit 2017 waren louter positief en die belangrijke tweede plaat moet natuurlijk minstens zo goed worden. En dat is gelukt. Met een gerust hart kunnen we stellen dat Revolution on hold een waardige opvolger is waarop de groep beter en hechter klinkt dan voorheen en dat vooral de toevoeging van Remco van Zandvoort op keyboards een gouden zet is geweest.
Van Zandvoort verrijkt de sound met de nodige kleur en warmte waardoor de songs nog beter uit de verf komen. Maar dat is niet alles. Het is de combinatie van de muzikanten die maakt dat we met 7 Miles to Pittsburgh met recht kunnen spreken van een Nederlandse supergroep. Want die conclusie mag met Revolution on hold toch wel gemaakt worden. In Nederland doen we altijd nogal bescheiden met het eren van onze helden maar er zijn toch bitter weinig buitenlandse hardrockbands die met nieuw werk op de proppen komen van dit kaliber. En als dat al gebeurt dan zit er meestal een geldschieter achter die gerenommeerde muzikanten bij elkaar brengt. 7 Miles to Pittsburgh doet dat gewoon op eigen kracht. Een groot compliment dus aan zanger Andrew Elt, gitarist Joris Lindner, Bassist Martin Helmantel, drummer Dirk Bruinenberg en Remco van Zandvoort die voorafgaand aan het optreden terecht in het zonnetje worden gezet door Kees Baars (Countdown Café).

Er is de groep veel aan gelegen om een goede indruk te maken deze avond. Het licht is sfeervol en er wordt gebruik gemaakt van een videoscherm waarop tijdens een aantal songs de nodige beelden worden geprojecteerd. Het geluid is perfect en verder is het aan de vijf heren om er iets mee te doen. Dat blijkt geen probleem. De nieuwe songs klinken fris en de groep oogt zelfverzekerd. Elt is als zanger/gitarist de blikvanger op het podium maar is ook nog altijd gezegend met een geweldige stem. Hij heeft na een lange carrière nog niets aan kwaliteit en charisma verloren. Ook Lindner maakt indruk met zijn smaakvolle gitaarspel, speelt prachtige solo’s en ontaard nooit in egotripperij. Alles staat in dienst van het nummer. En dan te bedenken dat hij eigenlijk een drummer is.
Opvallend is hoe goed en vertrouwd het nieuwe materiaal al klinkt op het podium. Bovendien speelt de groep niet alleen nieuw werk maar worden er ook songs gespeeld van de eerste plaat. Nieuwe songs als Bad enough, Olympus en het mooie I feel your pain gaan prima samen met het oudere werk. Het past allemaal perfect bij elkaar. Dat geldt ook voor de groep die met Helmantel en Bruinenberg de ideale ritmesectie heeft die het hele zaakje de juiste groove geeft die het nodig heeft. En ook hierin staat alles in dienst van het nummer. Er is geen plek voor ego’s. Het is moeilijk om in korte tijd een eigen geluid te creëren binnen het genre waarin de groep opereert. Alles is namelijk al een keer gedaan. Maar 7 Miles to Pittsburgh slaagt er toch in iets origineels toe te voegen waardoor die eigen sound ontstaat. En dat is best knap.
Dat er de komende tijd slechts zes optredens staan gepland zegt iets over de drukke schema’s van diverse bandleden. Het is te hopen dat er daadwerkelijk eens een serieuze tour op poten gezet kan worden om zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken. Dit optreden smaakt namelijk naar heel veel meer. 7 Miles to Pittsburgh is veel te goed voor een kleinschalig project. Tot die tijd moet iedereen dit bandje koesteren.