7even Bridges – Million Voices

In 2018 debuteerde 7even Bridges met het album Break The Silence. Een conceptalbum waarin toetsenist Erik Krikke zijn trauma’s na het dienen in Afghanistan van zich af wist te schrijven met behulp van de onvoorwaardelijke vriendschap van Bas Rysavy. Met Million Voices brengt 7even Bridges een vervolg op het debuutalbum. Wederom een conceptalbum met dien verstande dat het verhaal nu verhaalt over een fictionele ‘strijder’, die echter symbool staat voor een ieder die worstelt met zijn of haar psyche. Een album dat een hart onder de riem steekt en iedereen wil meegeven dat we allemaal helden en strijders zijn in onze eigen ‘wereld’.
Het album start met Invinsible part 1 dat in de melodie doet denken aan Can’t Help Falling In Love. Een stuk melodie dat qua sfeer terugkomt in New Day part 2. Invinsible part 1 wordt over het algemeen gekenmerkt door een sober karakter door het gebruik van toetsen en cello. Verder zorgt de akoestische gitaar en het heldere stemgeluid ervoor dat de vrij zware inleiding toch enigszins wordt verlicht (hoewel de tekst anders doet vermoeden) wat resulteert in mooie muziek dat een hoog sensitief gehalte kent. Het loopt als vanzelfsprekend over in Sky Is So Beautiful waarin het samenspel tussen drum en de elektrische gitaar een straffe basis vormt voor de samenzang in de compositie.
Met New Day part 1, met een Status Quo introotje, blijkt het album niet geheel ingetogen en gevoelig verder te gaan. Hier ligt een stabiele herkenbare rockritme aan de basis van de compositie die verder lichte progressieve elementen in zich heeft. Toch gaat de ‘power’ er wel weer af in New Day part 2. De compositie is mooi opgebouwd en qua intensiteit is er genoeg variatie te vinden in heet geheel.
Titelnummer Million Voices zet stevig in, maar met de start van de zanglijn houdt 7even Bridges even pas op de plaats. Het is een mooie compositie met een prettige vibe. Het drumwerk heeft een sterke bepalende factor en biedt zo een krachtige impuls. Met de heldere zang en de fraaie melodie doet het me een beetje denken aan een band als Venice die eveneens als geen ander weet hoe je gevoel kunt vertalen in mooie zangpartijen. Het niveau van de ‘gevoelsvibe’ is hoog. Na het gesproken woord halverwege krijgt de compositie een progressieve wending en zorgt een repeterende riff/zanglijn voor de aandacht die het verdient. Na deze relatief lange compositie is Running Man de volgende compositie met ruim zeven minuten die de aandacht vraagt. Het geheel heeft een goede groove en het is opvallend dat de teksten hier gedeclameerd worden als gesproken verhaal dat ondersteund wordt door sterk muziekspel. Het verhaal van Running Man heeft een sterke boodschap dat jezelf een sterke schakel bent in je eigen ‘strijd’. Het luistert meer als een soundtrack met een krachtig gitaargeluid en de combinatie van de muziek en de boodschap in de tekst creëert een mooi spanningsveld. Gecomplementeerd met een dijk van een gitaarsolo weet 7even Bridges van begin tot eind de aandacht van de luisteraar vast te houden.
Ook met Look At Me moet ik sterk denken aan de muziek van Venice. Het zijn vooral de zang en het vertrouwde ritme en warme geluid dat hier aanspreekt. Dat gevoel komt verderop zeker ook terug in Bedtime Story en Best Side met de zinsnede “Never give up on your dreams” waarin dé idee van het album misschien wel heel goed tot zijn recht komt. Dat idee is er ook in Baby Come Home met “You don’t have to do it alone”. Hier is het tekstuele stuk ingebed in een all-american rockcompositie waarin de slaggitaar een zeer belangrijke factor is. Invinsible part 2 kent ook een vrij toegankelijk karakter met een duidelijke boodschap dat je er nooit alleen voor staat. De coupletten zijn vrij ingetogen van aard terwijl de refreinen met wat AOR-elementen meer een gezamenlijke boodschap uitdragen en 7even Bridges weet steeds dat gemakkelijk-in-het-gehoor-liggende-geluid sterk neer te zetten. Ook in het laatste deel Invinsible part 3 is dat het geval.
In het intro in Never Stop Dreaming ligt er op het gitaargeluid een klein countryaccentje dat verderop verdwijnt en wat overblijft is een aanstekelijke maar vooral mooie compositie waarin de combinatie van zang en gitaar sterk aanwezig is. De ingetogen samenzang in de refreinen is bescheiden maar biedt een vol geluid. De gitaarsolo die op een gegeven moment ingezet wordt is kort, maar biedt samen met de zang juist dat extra accent.
Al met al is Million Voices een album geworden met zeer gevoelige composities die afgewisseld worden met composities die heel gemakkelijk in het gehoor liggen. Het is de afwisseling en het evenwicht hierin dat het album van voor tot achter heel interessant houdt. Daarbij is de boodschap op het album van zeer groot belang voor een ieder waarbij het (geestelijk) niet altijd loopt zoals hij/zij het zou willen. Million Voices kan daarbij troost bieden en warmte schenken.