8 Kalacas – Fronteras

8 Kalacas is een zevenkoppige Amerikaanse metalband. Kalacas zijn de skeletten die in Mexico op de Dia de los Muertos gebruikt worden als decoratie. De twee zangers van Ocho Kalacas zingen in het Spaans en ze kruiden hun moderne metalsound met elementen die ze lenen van de mariachi’s, met o.m. een trompettist en iemand op een trombone.
Zo kom je natuurlijk al snel uit bij de ska van de jaren ’70 en jaren ’80. Toen zaten ska en punk vaak op hetzelfde spoor en bij dezelfde fans. Denk aan Fishbone. Vandaaruit ging het in één lijn naar skacore (ska en hardcore) met de belofte ‘as hard as ska can get’. 8 Kalacas gaat als één van de zelfverklaarde godfathers van de skacore toch nog één stap verder en voegt metal toe op hun derde album Fronteras. Denk aan het explosieve van Social Distortion, de gekte van System Of A Down en de heavyness van Slipknot, al zal je die invloeden niet altijd meteen herkennen. En ze hebben nog iets te vertellen ook. Veel van de lyrics op Fronteras gaan over de slechte ervaringen die Mexicanen hebben als ze (al dan niet illegaal) de grens met de VS oversteken op zoek naar werk en een beter leven.
Deze Californische band is dus heavy en leuk. Dansbaar ook. Een beetje ska-liefhebber zal op minstens de helft van de tracks van Fronteras willen skanken. Maar net zo goed zal de gemiddelde metalhead dit weten te waarderen. Skanken en moshen, dat wordt leuk in de pit voor het podium. De kans dat deze 8 Kalacas binnenkort naar Europa komt voor een tournee of een paar festivals is relatief groot. De Californiërs brengen fronteras uit bij Atomic Fire Records, het nieuwe label van Markus Staiger, de man die eerder Nuclear Blast oprichtte en groot maakte en die voor Atomic Fire reeds bands strikte als Helloween, Opeth, Amorphis, Agnostic Front en Meshuggah. De managers achter 8 Kalacas zijn Dez Fafara (Coal Chamber en DevilDriver) en zijn echtgenote. Die zetten enkel hun schouders onder een band of album als ze overtuigd zijn van de kwaliteit. En die is er in overvloed.
Een extra dikke pluim voor producer TJ Rivera. Die heeft zat ervaring met punkbands als Left Alone of skabands als The Mighty Mighty Bosstones, maar inzake skacore-meets-metal was dit zo ongeveer zijn debuut. Hij slaagt er wonderwel in om elke muzikant of zanger in elke track zijn five seconds of fame te geven en ook om in elke track het juiste evenwicht te vinden tussen metal, ska en hardcore. Dat kan geen eenvoudige oefening zijn geweest.
Hoogtepunten van dit derde album van 8 Kalacas zijn o.m. titeltrack Frontreras, Mutante, Esquizofrenia en Garras (wat een verbluffende intro !). Wat een heerlijke schop onder de kont is dit album. Misschien wel geen muziek om te beluisteren als je in de file staat of als je met een bouwkraan van 55 ton aan de slag moet. Haal deze zotte bende liefst deze zomer nog naar een festivalpodium!