High-octane melodic metal, zo noemen ze het zelf. De hoes doet vermoeden dat dit ietsje minder melodieus is (al is deze wel smakelijk over de top, naar mijn mening), maar dit is daadwerkelijk zeer energieke, (bijna punky) zeer melodieuze metal.
Het album bevat slechts zes nummers, die dan wel van zeer hoge kwaliteit zijn en samen bijna de veertig minuten klokken. De zang is goed, maar vrij standaard voor dit melodische metal genre en de gitaren gieren zo nu en dan op hoge notenpoeperij snelheid voorbij, maar dit is zelfs voor mij niet echt storend omdat het toch met een hoorbare bevlogenheid en spelplezier gebracht wordt. De (soms dubbele) melodielijnen van de gitaren zijn bovendien toch wel heel erg lekker. Ook de ritmesectie doet hier gewoon precies wat goed is; zeer effectief en creatief daar waar het kan. Vooral het titelnummer is een aantal keren op repeat gegaan; een geweldig arrangement van afwisseling van gouden riffs en melodielijnen. Waarschijnlijk heeft een gelijkenis van onderdelen van de solo met die van mijn held Gary Moore in zijn G-Force/Corridors Of Power periode ook geholpen.
Een heel fijn plaatje tussendoor, ook voor mensen die in de tachtigerjaren eigenlijk al karrevrachten van dit soort muziek in huis hebben gehaald. Deze nieuwste zal ook hier in Europa via enkele zaken op vinyl verkrijgbaar zijn; nu het voorgaande materiaal nog ergens op vinyl scoren.