Het is een uur of 8 op een koude donderdagavond op Stratumseind, een rij wachtende metalheads voor The Jack. Een weerzien van bekenden die één voor één de kroeg binnen schuifelen. Ver voordat de eerste band van de avond aantreedt staat het gezelligste café van Eindhoven al lekker vol.
Het Belgische Modder mag achterin op het-nog-net-niet-knie-hoge-podium de gewillige metalheads klaarstomen. En dat is aan hen wel toevertrouwd. Met hun knorrende, vettige instrumentale Sludge metal, beuken ze vanaf het eerste nummer in op het gewillige publiek. De vijfkoppige band ramt tegendraads-ritmische riffs op je af waar je je hoofd niet stil bij kunt houden. De energieke, Nederlandse bassist, en zo het lijkt frontman Maurice van der Es, heeft geen microfoon nodig. Hij bedankt het publiek tussen een paar nummers in voor het opwarmen van de zaal.
Uit een bepaalde hoek voor het podium komt steevast het antwoord “SLAYERRRR”. Tja, een metalhead heeft niet veel nodig voor een lekker avondje muziek luisteren.
Modder speelt gepassioneerd, heerlijk log en vet. De samples en begeleidende partijen die toetsenist Simon Felix er in gooit, vullen het toch al brede geluid erg goed aan. Een toetsenist kan dus zéker een toevoeging zijn tussen de bulderende gitaren en drums!
Na een zeer verdienstelijke set wordt Modder terecht bedankt voor hun kunsten, en kan het podium omgebouwd worden voor de hoofd act. Het knusse karakter van The Jack zorgt dat bandleden en het publiek letterlijk door elkaar lopen en dat maakt het een gezellige boel.
Een korte doch zeer nuttige workshop “Soundchecken op 1 vierkante meter” wordt al enthousiast ontvangen. Chapeau voor de geluidsman, bijna direct bij de start van Predatory Void staat het geluid goed afgesteld.
De band die ontstaan is uit het brein van gitarist Lennart Bossu, geen onbekende in de scene, bestaat uit 5 muzikanten die allemaal de klappen van de zweep hebben leren kennen bij hun andere bands. Dit optreden is nog geen jaar na het uitbrengen van hun eerste singel *(struggling..) en er is inmiddels al heel wat stof opgewaaid rond deze formatie. We kunnen het voorzichtig wel dé Vlaamse sensatie van 2023 noemen. En ik ben erg benieuwd wat de toekomst nog brengt.
Welk genre ze spelen is moeilijk in 1 woord samen te vatten. Het is Black- Sludge- Post- en Death metal in een blender, met hier en daar een dikke laag Doom er overheen. De nummers zijn één voor één kundig gecomponeerd en wisselen vaak van tempo en sfeer. Zware trage gitaarriffs met de heerlijke clean zangstem van Lina R, tot scheurende akkoorden en jankende snaren, met de ijzige en keiharde scream van de tengere frontvrouw. Vergis je niet: deze vrouw heeft meer frustratie en woede in haar stem dan een losgelsagen horde hooligans.
De pompende drumpartijen van Vincent Verstrepen in combinatie met de knorrende bassriffs van Kris Auman, die onlangs aan boord is gesprongen van de Predatory Void Express, verpakken dit geheel tot een heerlijke sound die dwars door je heen gaat.
Zonder al te veel contact te maken met het publiek creëren ze een duistere sfeer met een depri randje. De songteksten zijn niet mals en er spreekt een bepaald soort volwassenheid uit. Alsof oude droeve geesten hun frustratie over de wereld uit strooien.
De oortjes hebben heel wat te voorduren gehad met het geweld van deze twee bands. Het geluid stond flink hard en dat hoort ook zo. Dit genre moet je voelen, diep.
Met dank aan Paul Verhagen voor de prachtige foto’s!