Slope is een Duits hardcore band, die mij geheel onbekend was tot dit album. Na twee EP’s en één full length is Freak Dreams hun tweede langspeler en dus mijn introductie tot de band. Een band waarvan de pers tekst zegt dat het invloeden herbergt van onder andere vroege Red Hot Chili Peppers. Erg benieuwd hoe een combinatie van hardcore met funkrock uit de verf komt, viste ik de promo uit de zee aan releases die we elke dag op ons afgevuurd krijgen.
Vanaf Talk Big zit de schwung er al lekker in. De Peppers invloeden liggen er inderdaad dik bovenop en als de vocalisten erin knallen, dan komt ook een andere Duitse band in mij op namelijk H-Blockx. Het is in ieder geval een nummer wat lekker de toon zet van funky naar een meer punk/hardcore geluid, waar vooral Dog Eat Dog de kop op doet steken.
Het is vooral de laatste die ik veel terug hoor in het geluid van Slope. En dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg, want die heren hebben destijds met All Boro Kings een dijk van een plaat neergezet. Als ik It’s Tickin en Chasing Highs hoor dan lijkt dit wel een logisch vervolg op die plaat. De nummers kennen een heerlijke funky vibe, de juiste versnellingen en ook wat fijne zwaardere klanken in het gitaarwerk. De nummers ademen speelvreugde en energie. Heel fijn om zo een album te beginnen!
Met Nosedive komen ze dan met één van de hoogte punten van het album. Ook hier weer een funky start, maar daarna een onvervalste breakdown en een lekkere versnelling. Dit nummer kent veel dynamiek wat de luisteraar continu bij de les houdt. In het beginsel sta je lekker te swingen op de ritmes om dan weer als een beest te gaan moshen. Ja ja, hier word ik wel erg vrolijk van!
Daarna zakt de kwaliteit van de songs iets naar beneden. Dit mag de lezer wel in perspectief zien, want de songs zijn nog steeds van meer dan behoorlijk niveau (behalve het niemendalletje It’s Always You, die had echt weggestreept kunnen worden), maar de verrassing waar ze je in eerste instantie mee om de oren slaan is er wel af. Dit wordt aan het einde wel helemaal goed gemaakt met Freak Dreams en Out Of The Blue Into The Black.
Out Of The Blue Into The Black wil ik nog speciaal uitlichten. Dit heeft wel verreweg het meeste hardcore geluid met schreeuwende vocals en spittende rhymes, maar het basgeluid zorgt nog wel steeds dat de funk niet helemaal weg is. Qua agressie gaan ze hier wel even lekker loos en het stuk vanaf 3:30 vind ik echt heerlijk. Tempo gaat helemaal naar beneden met dreigende bass/drum geluid en rappende vocals om toe te werken naar een steeds sneller wordend ritme. Echt een heerlijke afsluiter. Het album zit ook zo in elkaar dat als je het op repeat speelt, het net lijkt of de cirkel helemaal rond is als Talk Big weer start.
Met Freak Dreams heeft Slope zichzelf echt op de kaart gezet. Dit album had Dog Eat Dog moeten maken na All Boro Kings in plaats van het matige werk daarna. Gelukkig hebben we Slope waar we nu lekker op kunnen dansen, moshen en uit ons dak op kunnen gaan. Een dikke aanrader voor iedereen die een bredere kijk op hardcore heeft en houd van een lekker dik bas geluid vol met dansbare ritmes.