De Belgische punkband The Priceduifkes staat al 20 jaar op het podium. Elke kelder, elk punkhol maar ook groter festival waren ze in die tijd te vinden. Intussen is hun nieuwe album, Dancing Dirty uit. Ik sprak met frontman Lenny om dat te vieren.
Ik hoor invloeden uit verschillende punkrock tijdperken op het nieuw album. Wat kun je noemen als je meest belangrijke invloeden?
In de oorsprong, en dan hebben we het over 20 jaar geleden gezien we in 2003 zijn begonnen, waren The Ramones met name onze gemeenschappelijke invloed. Dat evolueerde vervolgens naar de Lookout! Records platen van de jaren negentig en toen bands als Screeching Weasel en The Groovy Ghoulies. Daarna kwamen wat hardcore invloeden en heb ik zelf ook in een hardcore band gezeten. Daar zijn we wel van teruggekomen naar de punkrock waarmee we begonnen zijn. Die hardcore agressie zit echter nog steeds wel een beetje in onze muziek.
Waarom verliet je die hardcore band?
Wat ons tegenzat was vooral de sfeer in de toenmalige hardcore scene. Dat was allemaal zo serieus. Je hoorde er wel of niet bij. Het ging er teveel om welk shirt of schoenen je droeg. Als we dan op een punkshow waren waar dat totaal niet uitmaakte was dat toch veel leuker. Dat gaf mij persoonlijk een beetje een afkeer van die hardcore scene maar die muziek luister ik nog steeds supergraag. Echter, echt deel uitmaken van die scene is niet voor mij weggelegd.
Hoe kwam je eigenlijk in de punk terecht?
Via de platenkast van grootmoeder. Daar zaten vooral platen in met accordeonmuziek en van die dingen als ‘’Alle Tien Goed’’, maar er zat ook een plaat bij van The Dead Kennedys. Dat was er nog eentje van mijn oom blijkbaar. Mijn andere grootmoeder had een plaat van The Sex Pistols en The Kids. Die spraken me ontzettend aan. Toen ik naar de lokale jeugdbeweging, de Chiro ging kreeg ik cd’s mee om te luisteren van de leiding die zelf in bandjes zaten. Denk dan aan bands als The Queers, The Nobodies of The Mr. T. Experience. Daar is mijn muzikale smaak gevormd en ik luister die platen nog steeds. Later kwam ik dan nog in het skatepunk tijdperk terecht waar jongens Blink-182 en The Misfits luisterden en zo leerde ik weer andere dingen kennen en ging het weer verder.
Dan toch over de album naam. Hoe groot fan zijn jullie van de film Dirty Dancing?
Ik kan niet voor iedereen van de band spreken maar heb hem zelf nooit gezien, haha. De enige verwijzing naar de film die er verder op het album zit is het nummer Dirty Dancing. Ik had wat gebrek aan inspiratie en vroeg onze drummer om een titel om mee aan de slag te gaan. Dat was dus Dirty Dancing. Zonder verder op de inhoud van die film in te gaan schreef ik een nummer met die woorden.
De meeste nummers zijn vooral fun, maar er staat ook een serieus nummer op de plaat. Your War is opgedragen aan een overleden vriend.
Een vriend van ons, Olav Watteney van de Kortrijkse hardcore band Crucified heeft een zelfmoordpoging gedaan en is uiteindelijk gestorven. Die band had een nummer genaamd Olav’s War. We ontdekten dat het een autobiografisch nummer was en dat hij met heel donkere gedachten zat. De dagen na zijn dood wilde ik iets schrijven om akoestisch op zijn begrafenis te spelen. Uiteindelijk werden dat twee nummers van ons die hij heel goed vond. Toen is dat nummer in plaats van een akoestisch nummer in de studio geworden wat het nu is. Het is een echt hardcore nummer geworden waarmee we toch een beetje teruggrijpen op dat verleden. Van echt harde onderwerpen blijven we normaal gesproken weg, maar het staat nu op de plaat en we zijn er tevreden mee en denken dat het een mooi eerbetoon is.
Jullie hebben er nogal wat optredens op zitten in de afgelopen jaar, ook internationaal. Waar haal je de motivatie vandaan en drukken die tours niet heftig op je privé leven?
Uiteindelijk ben je altijd op stap met hele goede vrienden, dus in die zin is het altijd leuk om te doen. Maar het vraagt wel wat, want je laat een partner en soms kinderen achter. Maar toen we vooral veel toerden was dat laatste nog niet aan de orde. Onze vriendinnen wisten waar ze aan begonnen toen ze in de picture kwamen. Als er een vriendin is die het minder vindt blijkt de band toch te overleven en de relaties soms niet. Het eist zeker soms een zware tol op een relatie op bepaalde momenten. Afgelopen jaar waren we bijvoorbeeld heel druk bezig met de voorbereidingen van onze jubileumconcerten, onze nieuwe plaat… Er komt zoveel bij kijken wat niet zo glamoureus is als optreden en op tour gaan. Je bent al gauw meerdere avonden in de week er mee bezig. Dat in combinatie met dingen als werk, hobby’s en familieverplichtingen maakt het soms wel zwaar. Maar de beloning in de vorm van bijvoorbeeld afgelopen release shows maakt het helemaal de moeite waard. Als dat niet zo was, waren we er waarschijnlijk al mee gestopt.
Jullie bandnaam is origineel, maar ik kan me ook voorstellen dat sommige mensen er op afhaken.
We waren ons er van bewust dat het een geweldig domme naam is, maar we zijn bezig met de band vanaf ons zestiende, toen vonden we het erg grappig. We hebben er wel eens aan gedacht die te veranderen, het kan een dingetje zijn dat mensen de band niet checken omdat de naam ze niet aanspreekt. Maar in België heeft het ook wel veel opgeleverd omdat het hele duivensportgebeuren echt wel een ding is in de regio. Het bekt daar ook goed. Het is ook wel zeker een naam die mensen onthouden, dus in die zin snijdt het mes aan twee kanten.