Het Russische gezelschap Sun Q maakt eigenzinnige, naar prog neigende (poppy) garagerock. Myth is het tweede album van de band na het in 2017 verschenen Charms. Enerzijds is de muziek door weldoordachte arrangementen en melodieën best toegankelijk en bijna commercieel poppy te noemen, anderzijds is deze muziek bij vlagen behoorlijk dwars en creatief in muzikale keuzes.
Het centrale duo van de band bestaat uit zangeres Elena Tiron en gitarist Ivan Shalimov, die ook deels de bas en keyboard voor zijn rekening neemt. De zang van Elena is aanstekelijk en zeer bevlogen en kan richting K’s Choice of Sinead O’ Connor, maar ook soms een beetje aan Kate Bush doen denken. Muzikaal is dit niet heel heftig, en zeker niet rommelig, zoals dat met de term garagerock kan voorkomen, maar de bijna afgemeten brokjes hebben zeker kartelrandjes. Binnen bijna mainstream structuren kunnen opeens vreemde psychedelische of gefreakte muzikale uitschieters of schitterend gevonden additionele instrumenten opduiken. De plaat hoeft absoluut niet snel te vervelen, want als oplettende luisteraar kun je ook na meerdere luisterbeurten nog steeds nieuwe details, die echt iets toevoegen, ontdekken in de meeste liedjes. Geen echt alledaagse kost over de gehele linie, die toch heel toegankelijk kan zijn voor een breed publiek. Een paar aanraders: de bluesy pakkende opener Jane Doe met naast gepassioneerde details in zang en gitaar, een heel “lekker fout” keyboard stuk, en het relatief stevige Dionysus, met heerlijke dynamiek.