Eén van de meest vooraanstaande stemmen in de crossoverrock, Corey Clover (Living Colour) is samen met gitarist Mike Orlando (Adrenaline Mob) het project Sonic Universe gestart en lijfden bassist Booker King en drummer Taykwuan Jackson in om de bezetting te vervolmaken. Er werden tien composities opgenomen en het album It Is What It Is is een feit.
Wat je mag verwachten van deze groep, komt ook uit tijdens het beluisteren van het album. Alle kenmerkende elementen van de muziek van Living Colour en Adrenaline Mob zijn verwerkt in de muziek van Sonic Universe. Dit komt vooral sterk naar voren in de eerste helft van het album.
I Am is groovy en funky en de zang van Corey heeft die soul die je wellicht nog kent van zijn eerdere werk. De melodie is vet en groovy en Mike weet met zijn gitaarspel dat gevoel op te roepen dat warme prikkels in je lichaam veroorzaakt. Dat krijgt een vervolg in he titelnummer It Is What It Is, waarin het gitaarspel als een rode draad door de compositie heen is verweven. Corey klinkt overtuigend en met de lieflijke zangkoortjes ingebed, moet ik ook denken aan Lenny Kravitz (vooral in zijn beginjaren). Hoewel de compositie bijna zeven minuten duurt, zorgt Sonic Universe er wel voor dat er geen inzakmoment is. Het refrein is herkenbaar aanwezig en na viereneenhalve minuut krijgt Mike alle ruimte om een ferme solo neer te zetten terwijl de ritmesectie onverstoorbaar en overmoeibaar door blijft gaan. Dat Kravitzgevoel krijg ik ook bij Life. Ook hier laat Sonic Universe het geluid resoneren op een manier waardoor een vette groove toegankelijk wordt aangeleverd op een presenteerblaadje. Een combinatie van zang en gitaar die ondertussen gemeengoed is geworden op het album. In Come What May wisselen zang en gitaar elkaar af in de basis. Dat zorgt voor een afwisselend aandachtspunt en houd je scherp bij het luisteren. In het refrein komt het allemaal tezamen en pakt de melodie je in. Halverwege ontkomt je niet aan het subtiele doch overheersende gitaarspel van Mike. Het prikkelt.
Hoewel de composities niet heel erg uptempo zijn gaat het tempo in Turn A Blind Eye wat naar beneden, maar de riff is moddervet en sterk neergezet. Qua zang ademt het soul en spreekt de tekst enorm aan. Sonic Universe weet daarbij hoe een goede groove moet klinken en dat laten ze weten in My Desire. Whisper To A Scream is dan weer een moment van bezinning. Het kan gezien worden als een semi-ballad en lijkt sterk beïnvloed door blueselementen. Juist in deze rustige setting blijkt Corey het qua stem uitstekend te doen.
Hij kan het goed alleen af, maar de band heeft er bij Higher voor gekozen om Corey te ondersteunen in het refrein. In een uptempo-karakter verschuift het karakter van de groovyrock naar een rockgospel waar drummer Taykwuan zich in tempo mooi mag uitleven en een fraai spel speelt met Mike op gitaar.
Het album sluit af met I Want It All en Beautiful Disunity. Twee composities die mooi passen in het geluid van Sonic Universe maar toch voor mij net hét missen. Vooral in Beautiful Disunity, dat een stevig tempo kent, is de charme van Corey niet optimaal.
Het mag niet beletten dat Sonic Universe een heerlijk album heeft neergezet met It Is What It Is. Het is een band die het aanwezige talent tot in de puntjes benut en een groovy geluid aflevert.