De Australische rockers van King Gizzard & The Lizard Wizard waren back in town! Afgelopen jaar bliezen Stu Mackenzie en zijn muzikale vrienden op Lowlands al een bomvolle Bravo omver en ook op deze avond wisten de heren een volle concertzaal te trekken. Buiten de AFAS Live in Amsterdam stonden dan ook gigantische rijen en de vele bandshirts verraadde al dat er veel fans naar de hoofdstad waren afgekomen. De verwachtingen werden dan ook al uitgesproken, wat zouden ze op deze avond allemaal gaan doen?
Rond de klok van negen kwam dan ook het verlossende antwoord. Wat zou King Gizzard & The Lizard Wizard vandaag allemaal laten horen? De band heeft eigenlijk niet eens een grote hit op hun naam staan. King Gizzard & The Lizard Wizard heeft daarentegen wel een discografie waar je U tegen zegt en als de band een week lang in de Amsterdamse zaal zou spelen hoorden we elke avond nog steeds andere nummers, maar allereerst was daar die begroeting door de band, die graag even het publiek in de spotlight zette door het zaallicht aan te doen, ze wilden echt even zien wie hun publiek was alvorens de show echt kon beginnen en wat was het een geweldig begin van de show! Crumbling Castle deed de AFAS Live direct ontvlammen en dat kwam uiteraard door het opzwepende karakter van de band, waarbij de intens drukke visuals ook nog een duit in het zakje deden. De kopjes in de zaal schudden meteen op en neer en de toeschouwers werden vanaf moment 0 meegenomen op die psychedelische trip. Meedeinend en luisterend naar de klanken van de Australiërs kon de avond niet beter beginnen.
King Gizzard & The Lizard Wizard staat aangeschreven als een muzikaal hoogstaande band en hierin kon het publiek in Amsterdam zich helemaal vinden. Zo kon men zich vergapen aan heel fijn gitaarspel, maar een absolute aanwinst in deze band is de drummer, wat een geweldenaar vanachter de drumkit. Tempowisselingen, razendsnelle partijen, niks leek Michael Cavanagh te gek. In principe draait het bij deze band niet pertinent om de verrichtingen van de frontman, het zit vooral in het totaalplaatje en dat bleek absoluut in topvorm vanavond. In de openingstrack werden dan ook meteen alle registers opengetrokken, zo hoorden we zelfs al een bluesy mondharmonica voorbijkomen in de nagenoeg tien minuten durende openingstrack. De band deed dan ook niet aan standaardnummers van ongeveer drie tot vier minuten. Liever lieten de heren een mooie jam ontstaan of gooiden er een mooie solo tegenaan.
De muzikaliteit spatte dan ook van het podium en dat zorgde voor een meer dan enthousiaste menigte in AFAS Live. Er werd volop geheadbanged, overal ontstonden moshpits en ook waren er zelfs wat crowdsurfers gespot. De track Self-Immolate deed dan ook de AFAS Live ontploffen en met dit harde nummer schaarde de band zich prima tussen Metallica en Slayer in. Heerlijk lompe gitaren schalden door de speakers en uiteraard deed drummer Michael er nog eens een schepje bovenop door een geweldige drumsolo te spelen. King Gizzard & The Lizard Wizard deed er dan ook alles aan om de boel op zijn kop te zetten.
Als we dan toch, ondanks het uitblijven van hits, wat favorieten gaan opsommen dan mocht Gila Monster niet vergeten worden, vol overtuiging brulde de menigte met gebalde vuist “Gila Gila Gila” mee en niet veel later ging het publiek tijdens Rattlesnake wederom er helemaal voor. Aanjager Stu zweepte de boel graag op zover dat nog nodig was, maar ook de begeleidende nooit rustige visuals zorgden voor een stuwende oppompende karakter. Het publiek werd dan ook geen moment rust gegund, behalve op het moment dat er na een jaar eventjes door de band wat rustiger aan werd gedaan. Tussen het vele geweld van vanavond was daar zowaar even een vleugje jazz tijdens The River te horen, King Gizzard & The Lizard Wizard draaide dan ook nergens de hand voor om. Gaandeweg deze show werd dan ook steeds maar duidelijk waarom deze band zo immens populair in ons land is. Zelfs de eerder genoemde blues bleek later op de setlist weer terug te keren in de vorm van Bitter Boogie en Daily Blues.
Voor het slotstuk van deze fantastische show had de band nog wat moois bewaard. Zo klonk er tijdens Digital Black luid gejuich op uit diverse plekken in de zaal. Keer op keer zorgde de band voor wat gejuich en dat was allemaal de verdienste van de heren from down under. Tijdens deze geheel eigen show was er zoveel meer te horen dan tijdens een afgemeten festivalshow en aangezien de band genoeg tracks had om uren door te spelen was het eerder nog maar te bezien met welke track ze zouden gaan afsluiten. De keuze was gevallen op het epos rondom karakter Han-Tyumi die onder begeleiding van de band allerlei teksten prevelde. Het tragische leven van een cyborg werd dan ook muzikaal weergaloos begeleid en ondertussen kon het publiek op het scherm de teksten van het tragische relaas volgen. Fans van de zogenaamde Gizzverse, de fanbase van de band, kennen uiteraard alle songs rondom dit karakter en lieten zich vanavond voor een laatste maal horen voor hun helden. King Gizzard & The Lizard Wizard blies dan ook de boel omver en stiekem loeren we al op de diverse agenda’s, want op een band zoals deze raakt men nooit uitgekeken!
Foto’s door Dian van den Heuvel – Rockportaal.nl
[
