Het Muziekgebouw in Eindhoven en Joe Jackson hebben iets belangrijks gemeen, ze zijn beiden gevarieerd en bijzonder. Daarmee was Joe Jackson afgelopen donderdag de perfecte kandidaat om een volle, uitverkochte zaal, een onvergetelijke avond te bezorgen.
Sinds het uitkomen van zijn debuut, Look Sharp, in 1979, heeft Joe Jackson zich meerdere keren opnieuw uitgevonden. Om het ons als publiek wat makkelijker te maken en ons op een muzikale reis door zijn discografie te nemen, besloot Jackson zijn set van nieuw naar oud te spelen. De set begon met Dave, afkomstig van het album Fool uit 2019. Vervolgens ging hij steeds verder terug in de tijd en kwamen nummers als Stranger Than Fiction, Real Men en It’s Different For Girls voorbij.Toen we bij de jaren 60 aankwamen in deze muzikale reis, had hij natuurlijk geen eigen materiaal om te spelen. Wel vertelde Joe een verhaal, waarin zijn humor mooi naar voren kwam en waarbij wat interactie met het publiek al snel gevonden was. Hij vertelde onder andere over componist Ray Davies, bekend van The Kinks. Een prachtige cover van Waterloo Sunset werd gespeeld, waarbij de zaal net zo enthousiast mee zong als tijdens zijn eigen repertoire.
Vorig jaar bracht Joe Jackson het, door Music Hall geïnspireerde, album Joe Jackson Presents Max Champion In What A Racket! uit. Het was duidelijk dat dit album een deel van het publiek was ontgaan, hier maak ik me helaas ook schuldig aan. Er ontstond dus even verwarring toen heel het podium omgebouwd werd om vervolgens een hele Music Hall set te spelen. Het podium was mooi verzorgd aangekleed en pastte perfect bij de muziek die werd gespeeld, evenals de band die inmiddels op het podium was verschenen. De band complimenteerde de vocalen van Joe perfect en waren mooi op elkaar ingespeeld.
De manier waarop Jackson de nummers bracht, vol energie en overtuiging, maakte dat de set ontzettend goed bij het publiek in de smaak viel. Joe was een ware showman en wist ons iedere seconde te boeien. Tussen de nummers door werden er leuke verhalen verteld, zowel over Engeland als de nummers die gespeeld werden. De set kende enkel hoogtepunten, de welbekende Joe Jackson hits werden mooi gespeeld door enkel Joe met zijn piano en de nieuwe Music Hall nummers overtuigden om het album direct na thuiskomst eens te beluisteren.
Joe Jackson ging alle verwachtingen te boven. Echter mistte het publiek nog wel enkele hits. Gelukkig was er nog tijd voor een toegift en werden zowel Is She Really Going Out With Him? (afkomstig van Look Sharp) en Worse Things Happen At Sea (afkomstig van What A Racket) gespeeld. Helaas kwam de avond daarna toch echt tot een einde. Het publiek dat donderdag bij het Muziekgebouw aanwezig was, kan terugkijken op een prachtige show die we niet snel zullen vergeten.