Via de platenkast van haar broer Jos en de naar eigen zeggen eclectische platencollectie van haar ouders werd bij zangeres Anneke van Giersbergen de liefde voor klassieke muziek en heavy metal geboren. Op het eerste gezicht lijken deze twee muziekstijlen mijlenver uit elkaar te liggen, maar de Brabantse zangeres bewees in een volle Lievekamp het tegendeel.
Zangeres Anneke van Giersbergen behoeft eigenlijk al geen introductie meer. De dame heeft haar strepen in de muziek al lang en breed verdiend en weet haar fans keer op keer weer te verbazen met een nieuw muzikaal project. Naast de vele concertzalen heeft ze inmiddels ook al een aantal verschillende shows opgevoerd in het theater en onder de noemer Heavy Strings stond ze samen met een strijkersensemble in de Lievekamp in Oss. Oss heeft altijd een bepaald plekje in haar hart, jarenlang was ze de frrontvrouwe van The Gathering en dat ze dan ook “Oss Rockcity” noemde leverde alleen maar meer gejuich op.
De zaal in Oss werd deze avond getrakteerd op een soort van lesje “Heavy Metal for Dummies”. Anneke probeerde haar publiek meer kennis te laten maken met de wereld van Heavy Metal, hoewel dat voor velen al gesneden koek was. Ze nam de bezoekers mee naar haar jeugd, waarbij de platenspeler van haar broer Jos een belangrijke rol speelde. Op de slaapkamer leerde ze artiesten kennen zoals Iron Maiden, Slayer, Metallica, AC/DC en vele anderen. Daarnaast stond in de platenkast van haar ouders onder andere klassieke muziek van VIvaldi en zo kwam ze erachter dat de heavy composities zich prima leenden voor een strijkersarrangement. Op deze avond schotelde ze dan ook het publiek vele rockklassiekers voor die door de strijkers in een net wat ander jasje werden voorgeschoteld. Met Faith No More-opener From Out Of Nowhere werd de toon meteen gezet. Het publiek werd getrakteerd een klassieker, maar dan omgezet tot een mooie strijkersversie en deze opzet zou de rest van de voorstelling zo blijven.
Om het publiek meteen voor zich te winnen werden Iron Maiden’s The Trooper en Scorpions-klassieker Still Loving You gespeeld, waarbij men het publiek al zachtjes kon horen meezingen. Uiteraard was het niet alleen het publiek in Oss wat men hoorde zingen, Anneke van Giersbergen liet zich uiteraard ook horen en wat opviel was dat de dame ditmaal niet tot het uiterste hoefde te gaan. Daar waar deze dame wel eens alle registers wist open te trekken bleef ze nu keurig binnen de lijntjes. De mooie arrangementen zorgden ervoor dat ze niet hoefde te overstemmen dan wel eroverheen hoefde te knallen.
Het waren niet alleen de regelrechte bekende rockclassics die op de setlist stonden. Anneke van Giersbergen vertelde over haar persoonlijke favorieten waaronder Mastodon en haar samenwerking met muzikaal virtuoos Devin Towsend, waarvan dan ook beiden een nummer op de setlist prijkten, maar ook kreeg de voorstelling in Oss een persoonlijk randje door het spelen van Metallica’s Nothing Else Matters. Dit nummer droeg ze op aan haar ouders, die ze eerder dit jaar allebei in een periode van een paar maanden verloor. Om het niet te persoonlijk te maken werd het nummer dan ook opgedragen aan iedereen die wordt gemist. Een kippenvelmomentje maakte zich meester de grote zaal van de schouwburg. Er werden traantjes weggepinkt en ook de zangeres raakte geëmotioneerd door het nummer. Dat muziek en emotie hand in hand gaan was natuurlijk al lang en breed bekend, maar dat de zogenaamde duivelse muziek zoals er vaak wordt gesproken over Heavy Metal zoveel kan losmaken werd vanavond op meerdere manieren duidelijk. Vanuit de stoeltjes kon het publiek bijvoorbeeld ook heerlijk losgaan op AC/DC’s Thunderstruck en bleken de introklanken van Led Zeppelin’s Kashmir de ideale manier om strijkers en rock te combineren. Er was dan ook serieus nagedacht over de songkeuzes en bijna elke grote rocknaam werd afgevinkt. Een band zoals Slayer hoor je niet snel in het theater toch? Anneke deed het en het publiek genoot.
Samen maakten ze er dan ook echt een mooie avond van in haar Rockcity, waarbij Anneke regelmatig aan de zijkant van het podium ging staan om de strijkers en de vleugel alle aandacht te kunnen geven om hun kunsten te laten zien. De muzikanten en de zangeres waren samen één vanavond. Zo ook in het toegift Changes wat heel klein begon en vervolgens weer wat meer opbloeide. De avond zou bij wij van spreken nog uren mogen duren, maar na het zwaardere War Pigs van Black Sabbath was het echt tijd voor een laatste nummer. Een meezinger werd voor het laatst bewaard en iedereen werd huiswaarts gestuurd op een nummer van Ronnie James DIo. Uit volle borst werd er meegezongen op Love Is All. Zo bleek dan ook dat al die metalheads met hun duistere muziek en zwarte shirts met duivels erop ook gewoon een klein hartje hadden. Anneke van Giersbergen bewees dan ook dat Heavy Metal en Klassieke Muziek hand in hand gingen vanavond en er zoveel meer in de muziek zat dan men ooit had gedacht.