Begin 2024 brachten de Haagse rockers van Di-Rect hun tiende studioalbum Sphinx uit. Het album werd bedolven onder lovende recensies en Marcel Veenendaal en consorten waren sindsdien al te zien op menig festival, waar zij keer op keer de boel op zijn kop zetten. Wie echter de band wou zien tijdens een clubshow moest even geduld hebben, maar het grote wachten werd nu eindelijk beloond. Di-Rect is op pad met een heuse Sphinx-clubtour.
De twee clubshows in Doornroosje zijn compleet uitverkocht en we meldden ons in de rij voor de tweede clubshow. De grondvesten zijn weer hersteld en ook het dak zit weer op de concertzaal. Volgens getuigen hadden we al een geweldige show gemist, de verwachtingen voor deze avond werden dan ook steeds hoger. Alvorens we Marcel, Spike en alle andere bandleden mochten begroeten was het aan Midas om de avond te openen. Jaren geleden stond de singer-songwriter nog in zijn eentje als deelnemer van de Popronde nog op veel plaatsen te spelen, maar tegenwoordig heeft Midas een band om zich heen verzameld met onder andere bassiste Jasja Offermens, die onder andere baste voor Floor Jansen en Indian Askin in de gelederen. De band ging dan ook vol overtuiging van start en wat direct opviel was dat Midas de jaren ’70-rock omarmd had en ook meerstemmig sterk uit de hoek kwam. Even klonk de formatie zelfs als een Fleetwood Mac, maar Midas liet in Doornroosje nog meer van zich horen. Sterke songs klonken door de speakers, maar ergens miste er wel het absolute samengevoel bij deze band. Zo sprak de frontman regelmatig in de ik-vorm terwijl hij het zonder zijn band toch wel zwaar te halen zou hebben, alsof zijn band puur uit sessie-muzikanten zou bestaan. Midas bezong vanavond de liefde, over het verbreken van een relatie, maar ook kwamen andere thema’s aan bod. Uiteraard mocht ook single Dynamite niet ontbreken en na afloop nodigde Midas iedereen uit om nog een bezoekje te brengen bij de merchstand.
Op het podium in de grote zaal van Doornroosje was al heel veel opgebouwd, maar de crew moest nog behoorlijk doorwerken om de show van Di-Rect op tijd te laten beginnen, maar gezien de vrolijke grimassen van de crew zat de sfeer er al goed in. Dat de band bij hun intromuziek Creature Comfort van Arcade Fire gebruikte was niet geheel vreemd, Di-Rect bleek behoorlijk geïnspireerd te zijn door deze band alsmede ook The War On Drugs. De openingstrack 90’s Kid Part 2 bleek dan ook naadloos aan te sluiten op de muziek van Arcade Fire en wat meteen opviel was dat werkelijk alles vanaf de allereerste seconde tiptop in orde was. Perfect zaalgeluid en een band in bloedvorm met uiteraard een zeer expressieve frontman Marcel Veenendaal. Daarnaast hoorden we ook hoe zijn kompaan Spike tijdens Devil Don’t Care ook fel van leer trok en dat mocht ook gezegd worden voor alle muzikanten die nog meer op het podium stonden. Doornroosje was getuige van een collectief wat maar één plan had, de boel compleet platwalsen.
De focus tijdens deze Sphinx-clubtour lag overduidelijk op het spelen van nieuwe muziek van het gelijknamige album en later op de avond zou blijken dat werkelijk elk nummer van Sphinx op de setlist zou staan. Zo nu en dan passeerde nog een ouder nummer van Di-Rect, maar wel enkel uit de periode met zanger Marcel Veenendaal. De periode met oud-zanger Tim Akkerman is echt verleden tijd, zelfs een snippet uit die tijd kwam niet meer voorbij. Of zoals de band zelf al zong The Times Are Changing. Zo haalde zanger Marcel nog goede herinneringen op aan het stappen in Nijmegen, maar ook vertelde hij, terwijl de band overnachtte in Nijmegen hij toch de reis huiswaarts had gemaakt om zijn kinderen weer te zien voetballen. Daarnaast predikte de frontman dat het genieten van het nu enorm belangrijk is, dat men om zich heen moest kijken wat nu speelt en niet altijd maar bezig te zijn met de telefoon. Dat hierna Soldier On zou volgen was een inkoppertje, maar dat de frontman zo lang zou praten werkte ook weer op de lachspieren van de rest van de band. “Hij blijft maar lullen hè”, klonk richting de technici aan de zijkant. Continu werden er vrolijke blikken naar de zijkant uitgewisseld en ook de fotografen werden in het feestje betrokken. Het voelde dan ook als een groot jongensuitje vol plezier en dat had een positieve uitwerking op de show, waarvan het publiek voluit genoot en stiekem tijdens Soldier On nog een traantje wegpinkte.
Di-Rect was dan ook op oorlogspad in Nijmegen en de band was trots op het feit dat ze nu twee uitverkochte shows na elkaar mochten noteren bij Doornroosje. Ze vroegen zich dan ook af wie er de dag ervoor ook waren en er gingen wat handen de lucht in. Deze bezoekers zouden dan ook gehoord hebben hoe My Blood al vol overtuiging werd gespeeld, maar dat het absolute hoogtepunt toen nog moest komen. Tijdens Through The Looking Glass trok Di-Rect werkelijk alle registers open, elk bandlid mocht zich compleet laten gaan en dat deze track op inspiratiebron The War On Drugs leek was al niet vreemd. Het zou zowaar ook zelf door The War On Drugs zo vertolkt kunnen worden.
Terwijl de band al ruim een uur op het podium stond leek het einde nog niet in zicht. Met All In Vain werd Doornroosje getrakteerd op een heel intieme versie, die slechts door Spike en Marcel werd gespeeld. Een stil publiek in Nijmegen hing aan hun lippen, waarna vervolgens in Born Again de versterkers weer mochten loeien. Zo kende de avond meerdere gezichten, maar Di-Rect bleek van alle markten thuis. Zo vertelde een bezoeker dat de avond ervoor de setlist in een compleet ander volgorde werd gespeeld. Best knap om vervolgens een avond erop toch alle nummers weer vloeiend in elkaar te doen overlopen, zoiets getuigde dan ook van pure klasse. Terwijl albumtitel Sphinx toen nog moest klinken was vervolgens wel echt het einde in zicht, maar in deze vorm zijn we nog lang niet van Di-Rect af. Sterker nog, de band nodigde iedereen uit om naar de show in De Kuip te komen in 2025. Zoals afsluiter Young Ones klonk werd de boodschap wel duidelijk. Di-Rect gaat binnenkort groots uitpakken met hun 25-jarig jubileum en dan plakken de heren er met gemak nog een aantal jaartjes bij.