Na eerdere succesvolle edities van Come As You Are mocht ook in 2024 dit evenement niet ontbreken in de Effenaar. Net zoals bij de voorgaande edities stond de voorliefde voor het geluid van de jaren ’90 centraal, waarbij acts van toen zich mochten laten horen, maar er ook ruimte was voor nieuw talent.
Vanaf de allereerste band was het meteen druk in de Effenaar in Eindhoven en zo mocht het Eindhovense Death Sells zich direct bewijzen voor een groot publiek. De band komt binnenkort met hun debuut-EP, maar vandaag kreeg de Effenaar alvast een mooie voorbode voor hetgeen er uit zal gaan komen. Death Sells schuwt de zogenaamde hokjes niet en mixt graag stijlen waaronder grunge, noise en punk en dat was ook te horen tijdens de show in de Effenaar. Met een naam als Death Sells werd natuurlijk al iets duisters verwacht en ook de begeleidende lichtshow deed dit ook wel vermoeden. Het was dan ook filmisch, duister en ook soms een tikkeltje hard voor bezoekers die nog maar net kwamen binnenlopen, maar het zette ook meteen de toon voor vandaag. De jaren ’90 waren ook doorspekt met verschillende stijlen en het enthousiasme van Death Sells zorgde voor een fijne vibe, de editie was dan ook nu echt begonnen.
Net zoals bij eerde edities vond vervolgens een volksverhuizing plaats, terwijl in de grote zaal werd omgebouwd naar de volgende act was er in de kleine zaal weer iemand anders aan het spelen. Gedurende de dag werden dan ook de trappen door duizenden bezoekers getrotseerd om een volgend optreden bij te wonen. In de kleine zaal was het dan ook vervolgens een stukje nederpop wat door de speakers schalde, maar wel met een behoorlijk vleugje grunge er doorheen. Vals Licht was redelijk bekend in de jaren ’90 en deed deze periode vanmiddag herleven, maar ook liet Vals Licht horen ook nieuwe muziek gemaakt te hebben. Het kenmerkende stemgeluid van frontman Tony de Bruijn was in al die jaren praktisch niet veranderd en zo kon het publiek genieten van de songs van weleer alsmede ook het nieuwe werk. De speeltijd die Vals Licht werd gegund was misschien net te weinig, het optreden smaakte zeker naar meer.
Met Bettie Serveert in het huis was men al zeker gegarandeerd van een kwalitatief goede show. The Betties speelde al eens eerder op een editie van Come As You Are en ook vandaag deed de band precies wat er van hen werd verwacht. De band uit Arnhem werd opgericht in 1991 en een jaar later was het meteen raak toen hun debuutalbum Palomine uitkwam. Sindsdien bleek de band geen optreden meer te kunnen geven zonder een track van deze legendarische plaat te kunnen spleen. Ook vandaag tijdens Come As You Are prijkten een aantal tracks op de setlist en gezien het aantal Bettie-shirts in de zaal was er een grote fan-schare aanwezig. De grote zaal puilde dan ook uit, het was lastig manoeuvreren naar de bar of überhaupt een mooi plekje te bemachtigen om het optredens goed te kunnen zien. De boodschap die we eerder uitten in een eerder verslag om minder kaarten te verkopen was kennelijk niet aangekomen. Van de andee kant was het ook vrij logisch dat iedereen weer deze band wou zien, want Bettie Serveert stond ook nu weer als een huis. De band speelde heerlijk en zweepte het publiek nog eens op en daarnaast werd er ook nog eens volop meegezongen.
Tijdens een eerdere editie van Come As You Are werd er in het restaurantgedeelte van de Effenaar nog geëxperimenteerd met live-muziek, maar dat heeft men nu toch weer laten vallen. Dus geen akoestische songs in het restaurant, maar meer plek om een hapje en een drankje te doen. Het was dan ook direct te merken na het optreden in de grote zaal dat het voor velen etenstijd was. Hierdoor was het iets gemakkelijker om bij de kleine zaal naar binnen te sneaken, maar ook nu was het niet vreemd dat security werd ingeschakeld om de drukte te reguleren. Daarnaast was het ook niet geheel onnodig dat de veiligheid in de zaal werd gewaarborgd, want het Londense Alien Chicks wist met hun meer dan energieke show de boel aardig op scherp te zetten. De menigte opfokken met hun rauwe raps, gierende gitaren en post-punk lukte de band vol verve. Ergens had dan ook Alien Chicks wel iets weg van Rage Against The Machine, die natuurlijk ook de hokjes niet schuwde. Er compleet voor gaan was het devies en dat deed deze band van de overkant van het water ook. Hoewel Alien Chicks hier in ons land nog naam aan het opbouwen is werden er vandaag ongetwijfeld nieuwe fans verworven, wat een toffe show en ook een pluim voor de organisatie om dit soort acts een kans te geven.
Personal Trainer kreeg jaren geleden al de kans om support te zijn bij De Staat en dat heeft de band geen windeieren gelegd. Het vele spelen heeft de band veel goeds gedaan en Personal Trainer is dan ook veel sterker en beter dan voorheen. Zagen we eerder een band aan het werk die soms wat aanklooide en een beetje overkwam als een rariteitenkabinet, anno 2024 is het allemaal veel meer gestroomlijnd. Zo was de Effenaar nog getuige van een strak gestructureerde soundcheck, waarna de band toch wel inzag dat men moest beginnen. Na het grote succes van debuutalbum Big Love Blanket bracht Personal Trainer dit jaar opvolger Still Willing uit, waardoor de setlist ook veel meer variatie kende dan weleer. De nieuwe songs pasten prima bij het vorige materiaal en alles bleek perfect in elkaar te passen. Muzikaal stond dan ook Personal Trainer als een huis, waarbij frontman Willem Smit alles duidelijk onder controle had, de songs prima vertolkte, maar ook aan gitariste Franti de microfoon uitleende. De gitariste had dan ook naast gitarist Leon een duidelijke rol op het podium, maar dat mocht ook gezegd worden voor de rest van het collectief. Er was dan ook meer dan genoeg te zien tijdens de show en keer op keer zweepte Willem de boel weer op. Het was dan ook mooi om te zien dat deze band echt een groei doorgemaakt had en op deze editie van Come As You Are zo goed uit de verf kwam.
Gedurende de ombouw van het podium in de grote zaal was op twee schermen ook de show in de kleine zaal te volgen alsmede ook het geluid door de speakers klonk. Zo kon het publiek wat op tijd een plekje wou bemachtigen voor Mudhoney toch wat meekrijgen van Hiqpy, maar velen keken meer naar de verrichtingen op het podium en zagen hoe een technicus kennelijk vanaf een tablet een lijstje met korte woorden moest roepen door de microfoon. De “Hey Hey’s”, “One-Two” en “Check-check” hadden wij ook wel kunnen omroepen, maar wel grappig om te zien dat deze werkelijk waren vastgelegd. Ondertussen dromden meer fans zich naar voren en kennelijk waren er veel buitenlandse bezoekers naar Eindhoven gekomen voor de show van Mudhoney. Dichterbij een band die Nirvana had meegemaakt kwam men natuurlijk niet. Zo zal Mudhoney ongetwijfeld regelmatig Kurt Come As You Are hebben horen zingen. De band uit Seattle mocht dan ook na al die jaren op de nodige support rekenen en dat bleek meer dan terecht. Wat zette deze band een te gekke show neer, waarbij Mudhoney vooral de muziek voor zich liet spreken. Zanger Mark Arm was tijdens eerdere shows van de band in Eindhoven al geen groot spreker en ook ditmaal bleek deze rol niet echt bij hem te passen. Hij bedankte het publiek wel uiteraard, maar gezien de blikken, vooral die van basgitarist Guy Maddison, hadden de heren het prima naar hun zin. Ook de roadie van dienst keek met een tevreden toe, waaruit we mochten opmaken dat alles dik in orde was. De Effenaar was dan ook in de greep van de regelrechte Grunge uit Seattle en het duurde niet lang voordat Mudhoney ook een moshpit voor elkaar kreeg. Het ging heerlijk los, de gebalde vuisten gingen de lucht in, hiervoor was men naar Eindhoven gekomen.
Graag hadden we vervolgens wat willen meepikken van The Clockworks, maar we moesten ons tevreden stellen met de geluiden die door de ingang van de kleine zaal naar buiten kwamen. Mondjesmaat werden bezoekers nog naar binnen gelaten, maar de kleine zaal bleek uiteindelijk toch veel te klein om iedereen te kunnen herbergen. De status van The Clockworks is natuurlijk ook behoorlijk gegroeid sinds de release van hun laatste album Exit Strategy, maar ook in de grote zaal was het een drukte van jewelste bij Buffalo Tom. De band uit Boston was natuurlijk groot in de jaren ’90, maar ook deze act had de afgelopen tijd niet stilgezeten. Zo bracht de band onlangs nog hun tiende album Jump Rope uit en daarop bewezen na al die jaren nog steeds goed mee te kunnen en dat bleek live ook zo te zijn. De grote zaal genoot dan ook van de alternatieve pop van Buffalo Tom, wat een geweldig stemgeluid. Zonder echt te hoeven excelleren wist Buffalo Tom te imponeren en ergens deed de act ook wel denken aan de mannen van R.E.M. Wat zou het geweldig zijn als deze heren ook weer bij elkaar zouden komen, maar dan zijn ze helaas nog een maatje te groot voor de Effenaar. De klassiekers van Buffalo Tom misten in ieder geval hun uitwerking niet en zo mocht het publiek in Eindhoven weer genieten van de nummers van weleer.
2024 is het jaar van het jubileum van Green Lizard. Tilburg’s Finest is bezig aan hun jubileumtour en daarbij mocht een optreden op Come As You Are niet ontbreken. Jaren terug was de band ook al aanwezig op het festival, maar toen brachten de heren nog een ode aan de muziek van Nirvana. Nu mocht Green Lizard weer hun eigen muziek laten horen en de rauwe rock paste perfect in de kleine zaal van de Effenaar. Band en publiek gingen er helemaal voor en hoewel ook deze muziek alweer even geleden was waren de fans de teksten niet vergeten. Vooraan werd er allereerst veel meegezongen, maar ook ontstond de ene moshpit na de andere. Green Lizard bleek naar eigen zeggen telkens wel zo hard te spelen dat ze na bijna elk nummer wel even hun gitaren moesten stemmen en dit leverde wel enig ongenoegen op bij het publiek wat voluit “Speuluh” bleef roepen. Green Lizard maakte zich er maar met een grapje vanaf en niet veel later riep het publiek dan maar “Stemmen!”. Alle klassiekers van weleer stonden op de setlist en even waanden we ons weer in de hoogtijdagen van Green Lizard. Zo haalde frontman Remi nog mooie herinneringen op aan die periode, waarin ze zelfs voor het programma 6pack de soundtrack verzorgde. We mochten dan ook terug in de tijd met songs zoals Awake, Autumn, Mouthful en Turn Around. Meespringen en meezingen was het devies en na een tijdje droop dan ook het zweet van het plafond. Green Lizard was dan ook weer compleet terug!
Terwijl het festival na deze show nog niet ten einde was baanden wij ons door de gangen van de Effenaar richting de uitgang. Normaliter houden de zalen in ons land zich redelijk aan de dienstregelingen van de NS, maar bij grotere evenementen wil men daar wel eens van afwijken. Daarentegen hebben we mogen genieten van heel optredens en zijn we benieuwd wie de organisatie voor een mogelijke komende editie weet te strikken, want deze evenementen blijven boeien. Wat was het weer een feest!