Volgens het Britse Frost* hoort elke zichzelf respecterende progrock band een dubbelalbum op zijn naam te hebben staan. Het is dan ook niet vreemd dat conceptalbum Life In The Wires maar liefst veertien nummers bevat (inclusief intro) en zo’n anderhalf uur duurt. Het is duidelijk dat deze heren al wat langer bij elkaar zijn. De kwaliteit spat ervan af. Liefhebbers van het genoemde genre kunnen bij dit conceptalbum hun vingers aflikken. De muziek zit in de richting van andere grootheden als Steven Wilson (Porcupine Tree) en – vooral – Neal Morse (Spock’s Beard, The Neal Morse Band en nog veel meer). De zang van Jem Godfrey is bijna een kopie van Neal. Productioneel valt er absoluut niets te klagen. Alle instrumenten (elektrisch gitaar, keyboard, drums en bas), inclusief zang, zijn duidelijk waarneembaar. Het verhaal (een jongen in een wezenloze A.I. aangestuurde wereld ontdekt via een oude AM frequentie een heel andere wereld) is mogelijk niet zo opzienbarend maar de uitwerking wel. De band weet lange maar ook korte nummers fantastisch op te bouwen. De langere nummers van zo’n acht tot vijftien minuten zijn kleine wereldjes op zichzelf. De grootste kunst van Frost* is dat de heren ondanks hun technische uitspattingen steeds binnen het kader blijven van het verhaal van het liedje. Technische hoogstandjes worden alleen gebruikt als het past binnen het nummer. Het enthousiasme die de vier muzikanten hebben voor het realiseren van dit dubbelalbum is in alles terug te horen. Life In The Wires is dan ook met recht een plaat om erg trots op te zijn. Een van de progrock pareltjes van 2024.
Release: 18-10-2024