Het 5e album Todbringerin van het Oostenrijkse Ellende, is eigenlijk geen nieuw album. Want de 8 nummers vinden we al terug op het in 2016 uitgebrachte Todbringer. Het artwork is compleet anders, maar verder lijkt er veel hetzelfde. Dat is nou eenmaal met een remake, maar het is wel volledig opnieuw opgenomen en gemixt. Er is een nummer in 2-en geknipt en het akoestische Wind is niet meegenomen in de remake.
Ellende is een eenmansformatie van multi-instrumentalist L.G. Dit fenomeen zien we vaker in het donkere genre van de Post-Black metal: eenlingen die hun creatieve geest volledig op een muzikaal project richten. Ondanks dat de naam erg Nederlands aandoet, betekent Ellende niet wat wij vermoeden, maar komt het uit het oude West Germaanse bijvoeglijk naamwoord “alja-landja”, dat vrij vertaald “verbannen” of “uit het land zijn” betekend.
Vergeleken met het album uit 2016 valt op dat de muziek iets netter is uitgemixt. Het klinkt helderder en instrumenten zijn beter te onderscheiden. De dromerige ambient-vibe met een lekkere Black metal krijsstem doet erg aan het Amerikaanse Caladan Brood denken. Voor liefhebbers van Post- Black metal is het absoluut een must om te luisteren. Het is een heerlijk album, dat je meeneemt in een vervlogen middeleeuwse tijd. Hier en daar versterken de violen, piano en specifieke riffs dit gevoel. De afwisseling tussen gitaar effecten en clean gitaar, ondersteund door mooie synths in lange thema’s, slepende basloopjes, het zit van voor tot achter erg goed in elkaar.
Dat deze release niet echt iets nieuws brengt, is wat mij betreft geen probleem. Het is een mooie aanwinst voor je platencollectie. De liefde voor zijn eigen muziek komt sterk naar voren en dat kan ik wel waarderen. Hopelijk heeft L.G. nog wat op de planken liggen aan nieuw materiaal, zodat we ook weer eens iets volledigs nieuws uit zijn creatieve geest kunnen bewonderen.
