Devin Townsend is een bezige bij die volgens mij continu met muziek (maken) bezig is. Dat kan ertoe leiden dat hij ook continu nadenkt over zijn composities. Misschien een beetje te veel. Zo ontstond het idee bij hem om misschien zijn muziek eens niet zoveel te overdenken en gewoon muziek te gaan maken. Een moedige stap en dat betaalt zich uit in het nieuwe en 26ste (!) album dat hij in slechts elf dagen schreef.
In elf nieuwe composities komt Devin met een tamelijk positief geluid. Powernerd is het meest recht-toe-recht-aan. Dit is pure rock met een, zoals hij het zelf zegt, Motörheadachtige noodzaak tot snelheid. Het is uptempo, blaast meteen je huiskamer in en is gezegend met een snel vertrouwd refrein. Gooi je haren los en stuur de buren oordoppen, want dit is echte vette rock dat Devin je voorschotelt.
Het staat in schril contrast met het vorige album Lightwork, dat uitstekend bij hem paste, maar meer de mellowkant van zijn muzikale spectrum beroerde. Powernerd kun je toch ook duidelijk scharen onder zijn muzikale erfenis. De veelzijdigheid van de man is onbegrensd, maar altijd duidelijk aanwezig.
In Falling Apart ligt het tempo een stuk lager, maar is de explosiviteit steeds aanwezig. Licht slepend zet Devin de toon en gebruikt een koor om meer diepte in de compositie aan te brengen. De melodie is innemend en Devin zou Devin niet zijn wanneer er niet halverwege een fikse twist te vinden is. Verder krijg ik hetzelfde gevoel bij Falling Apart als bij Spirits Will Collide.
Wat voor mij kenmerkend is voor de muziek van Devin Townsend en dat is op dit album niet anders, is het vermogen van hem om de emotionele lading van de composities te verpakken in een bombastisch decor. Dat krijg je voor je kiezen in bijvoorbeeld Knuckledragger, Younger Love en Glacier. Laatsgenoemde compositie start langzaam en zwaar krijgt een meer sereen karakter wanneer het akoestische gitaarspel de overhand neemt en de zang breekbaar invalt met een mooie aanvulling van Tanya Ghosh. Het vervolg is episch te noemen waarna in een golvende beweging weer terug te keren naar de akoestische setting. Het geheel maakt het imposant om naar te luisteren.
Al gauw raak je dan bij het beluisteren in de vertrouwde omgeving omdat Devin het voor elkaar heeft om aanstekelijke melodieën in zijn werk te verwerken. Gratitude kan ik daardoor gerust tot een favoriete compositie op het album rekenen. Het heeft duidelijk de stempel van de man waarin het couplet zich voortsleept op een prettige manier en een aanstekelijk refrein. Het krijgt een mooi vervolg in Jainism. Dat is weer zo’n meezinger die live goed zou kunnen uitpakken. De variatie in kracht en sereniteit is kenmerkend. Van volle kracht tot innemende stukken terwijl sterke riffs het inpakken als ware het een vroeg Sinterklaas- of kerstcadeau.
Dan houden we op het album nog twee composities over. Goodbye start heftig, en dat komen we vaker tegen bij Devin. De stevigheid wordt al snel vervangen door een meer ingetogen geluid met de toch karakteristieke lijzige zang van Devin. Een compositie bij Devin is echter nooit van voor tot achter hetzelfde op het album Powernerd. Het meer ingetogen begin loopt over in een soort van refrein waarin ik de geest van A Flock Of Seagulls vermoed, hoewel Devin dat waarschijnlijk niet zo heeft bedoeld. Krachtige erupties en een outro van ruim twee minuten zorgen voor de verscheidenheid hier.
De afsluiter Ruby Quaker is de afsluiter en tevens de vreemde eend in de bijt. De veelzijdigheid, eigenwijsheid van Devin raakt hier de top. Het is de eerste metalsong die ik ken die compleet de liefde voor koffie bezingt. Ergens ligt het sterk in de lijn van Amerikaanse rock hoewel enige deathemetalinvloeden niet vreemd zijn. Een bijzonder aanstekelijk muziek waarin mijn favoriete drank met vol aroma wordt gepresenteerd.
Powernerd is daarmee een album dat afwijkt van het vorige album Lightwork en naar mijn mening meer past bij wie Devin Townsend is (maar dat ik voor iemand anders misschien totaal anders). Verrassend met een bijzondere kijk op metal / progressieve rock in het algemeen is dit album goed met een paar zeer sterke en aantrekkelijke composities in zich.