De meeste mensen zullen Jeroen Camerlynck kennen van zijn komische metal band Fleddy Melculy of wellicht de rockband De Fanfaar. Op dit album laat hij zich van een andere kant zien. Samen met dit album kwam zijn biografie uit die deze plaat perfect complimenteert. We zien hier, net als in het boek, Jeroen van een zeer persoonlijke kant. Mocht er in zijn teksten voor Fleddy Melculy soms wat ruimte zijn voor een serieuzere toon, over het algemeen waren ze toch vooral om te lachen. Hier weinig.
Fans van Jeroen of lezers van zijn boek zullen wel al weten dat Jeroen naast liefhebber van rock en metal ook een zwak heeft voor old school hip hop. De persoonlijke teksten op dit album worden dan ook veelal als rap gebracht. Die raps worden soms ondersteund door gitaar, maar zijn vooral gebouwd op beats en samples. In die zin niet echt iets voor de gemiddelde Fleddy Melculy fan. Toch is het de moeite waard je mee te laten voeren door de gedachten van Jeroen. Er zit een eerlijkheid in de teksten en hoe ze gebracht worden die me persoonlijk zeer wist te raken. Het doet me soms denken aan het werk van rapper/singer-songwriter Everlast.
Dokter Kris is een soort therapiesessie voor Jeroen. Stemmetjes laat horen welke gedachten in zijn hoofd rondgaan. Op Klootzak maakt hij ons deelgenoot van zijn onzekerheid. Held gaat duidelijk over zijn vader. Het duister klinkende Kevin gaat over een alcoholist. Later horen we als aparte track nog de voicemails die de hoofdpersoon volgens dat nummer voor zichzelf inspreekt. 1992 gaat over hoe Jeroen muziek ontdekte. Schrik Bang Schrik Bang over al het slechte nieuws in de media. Zie Dat Ge Niet Opvalt is een soort bericht voor zijn kroost. Onderweg heeft wat meer gitaar en is een prima nummer voor een roadtrip. Dan is er toch het beetje kenmerkende humor op Catchy Single, een komische voicemail van de platenmaatschappij, die zich beklaagd dat het allemaal wel heel donker klinkt en er een catchy nummer ontbreekt. De daarop volgende Hoera Hoera is zijn antwoord daarop. Het leven is namelijk ‘geen ponykamp’ is ook al trachten we ons zelf dat wijs te maken. Dan volgt nog een verder kijkje in Jeroen’s hoofd op Risico Van Het Vak en wordt het album afgesloten door het melancholische Moeder.
Een mooi, persoonlijk album dat de goede luisteraar zal weten te raken.