De Rotterdamse band DOOL timmert ondertussen al bijna 10 jaar aan de weg en heeft in die jaren een behoorlijk sterke live-reputatie opgebouwd. De band rondom Raven van Dorst bracht een paar albums uit, waarvan het in april verschenen The Shape Of Fluidity het laatste wapenfeit was. In Nederland is de band maar sporadisch te zien, zo was de band dit jaar slechts een paar keer te bewonderen op festivals, maar eigen clubshows bleven wat uit. Gelukkig maakt DOOL dit aan het einde van het jaar nog even goed met een klein clubtourtje, waarbij Rockportaal zich graag kwam melden bij de poorten van Doornroosje in Nijmegen.
UITVERKOCHT! Geen enkel kaartje was er meer te scoren voor deze show en velen keken dan ook reikhalzend uit naar deze clubshow van DOOL. Zou het dan toch een toch een soort van exclusief gevoel hebben om een van de weinige shows in een zaaltje mee te kunnen pakken? Terwijl er een rookgordijn voor het podium werd opgetrokken werden de laatste voorbereidingen getroffen. Niet veel later klonk er gejuich door de grote zaal en kwamen de leden van DOOL ten tonele, waarbij er uiteraard het meest gejuich klonk toen als laatste Raven van Dorst het podium kwam oplopen. Zonder enige vorm van opschmuck opende de band met Venus In Flames, een track van het laatste album The Shape Of Fluidity, waarvan het publiek in Nijmegen vandaag nog veel meer te horen zou krijgen. Vanaf het eerste ogenblik werd al duidelijk waarom deze band zo enorm geliefd is op het festival Roadburn. DOOL nam de bezoekers mee op hun muzikale trip zonder daar enige vorm grootse show te hoeven maken. Het heerlijke gitaarspel knalde door de speakers in Nijmegen en dat zonder dat de decibellen te hard waren. Het was dan ook muzikaal puur genieten en kijken naar een band in topvorm. De bandleden lieten simultaan hun kopjes hangen om vervolgens op de maat te headbangen en uiteraard door te spelen.
Op het eerder genoemde album staat het zoeken naar identiteit, de strijd met jezelf centraal en de band heeft dat met mooie teksten en melodielijnen weten te pakken. Zoals velen al hebben kunnen lezen was Raven van Dorst ook volop verwikkeld in die strijd en dat heeft geresulteerd in een sterk album. Daarnaast is ook de onrust in de wereld een thema op dit album en aangezien het er op dit moment niet allemaal even florissant op staat in de wereld weet DOOL de spijker op de kop te slaan en de songs versterken alleen maar dat gevoel. De sfeer van het album was ook voelbaar in Doornroosje. Grauwe gitaarklanken, meeslepende ritmes en erg sterke drumkunsten maakten het tot een mooi schouwspel. Wie naar Nijmegen was gekomen om “Nachtdier” of “Boerin van Dorst” te zien en grappige opmerkingen te horen zeggen kwam bedrogen uit. Raven liet enkel horen dankbaar te zijn dat de show was uitverkocht en hoopte dat iedereen in de zaal en op het balkon en mooie avond zou hebben. Dat lukte de band vol verve.
Op de setlist prijkten niet alleen nieuwe nummers. Ook was er ruimte voor tracks van de albums Here Now, There Then en Summerland en deze bleken prima tussen het nieuwere materiaal te passen. Het publiek bleef aandachtig kijken en na elk nummer klonk er gejuich door de grote zaal. Helaas klonk er her en der wel wat geroezemoes, maar dat zwakte gelukkig wel af, zodat iedereen kon blijven genieten van deze show. Even probeerde Raven nog wat gedachtes te delen over de wereldproblemen, maar toen kwam ineens op dat er een buurmeisje in het publiek zou zitten. Vanaf het balkon was er gezwaai te zien en aan haar werd het schitterende House Of A Thousand Dreams opgedragen. In dit nummer werd opgedragen om wel te blijven dromen, waarmee er toch een positieve boodschap werd meegegeven. Die positieve vibe werd daarna met Hermagorgon dan wel weer opgegeven. Deze track was echt op het lijf van Raven van Dorst geschreven en DOOL haalde alles uit de kast om ook dit nummer als een klok te doen klinken.
DDOL geloofde niet in het kinderachtige gedoe van een toegift. Niet het podium aflopen, iedereen laten juichen dan weer moeten terugkeren. Nee, de band speelde gewoon nog twee nummers en daarmee was het gedaan. Maar wat een nummers! Zoals veel vaker werd er nummer gespeeld wat volgens Raven wel door de oude lullen herkend zou worden. Love Like Blood van Killing Joke was door de jaren heen al een vaste cover geworden op de setlist en ook vandaag werd dit nummer perfect uitgevoerd. Uit volle borst werd het nummer meegezongen in Doornroosje, maar het ware slotstuk Oweynagat moest toen nog komen. Een vernietigende track liet vervolgens het publiek in Nijmegen in extase achter. DOOL deed het publiek hunkeren naar meer en hiermee maakte de band uit Rotterdam alle verwachtingen waar!
Archieffoto door Dave van Hout – Rockportaal.nl