Je kunt niet veel meer trve metal zijn dan bereid zijn je leven er voor te wagen. Deze band moest Iran ontvluchten vanwege de uitingen in muziek en interviews. De bandleden wonen nu in Noorwegen. Uit dit album blijkt dat niet alleen de attitude metal is.
De op eerder werk te horen groovende thrash wordt hier vakkundig verweven met death metal invloeden die net zo doen denken aan Morbid Angel als Suffocation. De drums klinken vaak als een machinegeweersalvo en soms als een heipaal. De riffs gaan van staccato naar tremolo en klinken helemaal lekker bij de groovy bends die Pantera zo tof maakte. De diepe grunts zijn lekker fel en redelijk verstaanbaar. De woede en frustratie spatten er van af. Voor de afwisselingen horen we heel sporadisch nog wat clean vocals.
Soms horen we nog wat extra invloeden terug. Iets van hardcore op Slaughterhouse en wat melodeath op Dark On Both Sides en Final Lap. Suicide Song is zonder meer het heftigste nummer op het album, niet zozeer muzikaal maar tekstueel. Hier worden namelijk verschillende manieren bezongen om uit het leven te stappen. Prima circle pit materiaal wel dat nummer. Op Origami God horen we een opmerkelijk staaltje gitaarvirtuositeit. Only Shackles To Lose doet me wat denken aan Soulfly.
Een album dat alles wat metal tof maakt weet te verenigen.