Het Oekraïense Jinjer wist snel furore te maken met hun moderne metal. Dit is alweer hun vijfde album. Hier laat frontvrouw Tatiana Shmayluk vooral haar harsh vocals horen maar verweeft er tevens melodieuzere, cleane zanglijntjes in waar de meer exotische invloeden in doorklinken.
De chugs klinken loodzwaar en djenty. Het meer progressieve karakter komt naar voren in de meer hoekige, mathcore riffs die ook rijkelijk aanwezig zijn. Iets in het geluid neigt soms even naar metallic hardcore. Die elementen worden aan elkaar geregen met een flinke partij groove in de stijl van Lamb of God.
De nummers op dit album klinken bozer dan ooit, neem nu Tantrum of Fast Draw. Niet vreemd gezien waar deze band mee te dealen heeft wat hun thuisland betreft. Er zijn wel wat uitzonderingen ook, een beetje lucht tussen het heavier gitaargeweld. Bijvoorbeeld Tumbleweed. Dit grotendeels clean gezongen nummer heeft iets dromerigs de zanglijn is bijna klassiek te noemen… Tot Tatiana weer gaat brullen en er een lompe riff wordt ingezet. Kafka zit ook in die meer melodieuze hoek en is geïnspireerd door de bekende schrijver die zo introvert was als Tatiana zelf. Wat mij betreft is het beste nummer het terecht gekozen titelnummer, afsluiter Duél. De melodie is hier het creatiefst en Tatiana laat hier goed horen hoe veelzijdig haar stem is en hoe creatief haar zanglijnen kunnen zijn.
Met dit album laat de band horen meer te zijn dan een kortstondige hype.