Matavitatau is een nieuwe blackmetalband uit Gent (B). De band vernoemt zichzelf naar een woord uit de bekende Latijnse schelmenroman Satyricon, maar wat het woord precies betekent, daarover lopen de meningen uiteen.
Matavitatau werd opgericht in 2021 en pas nu hebben ze hun eerste demo uit. Dit heeft te maken met de zoektocht naar een bassist, die lang geduurd heeft. Een tijd lang hadden ze dan eindelijk toch een bassist (Apovrasma, ook actief onder zijn eigen naam, en daarnaast bij Bacht’n de Vulle Moane en vroeger bij Ordigort), en zo konden ze toch deze eerste opname maken. Intussen heeft Apovrasma jammer genoeg de band alweer verlaten omdat hij wat moest knippen in zijn projecten. Matavitatau is dus opnieuw op zoek naar een bassist om de bezetting van zang, drums en gitaar te vervolledigen.
Matavitatau brengt duidelijk blackmetal in de ‘90s Noorse stijl (denk aan Mayhem toen ze Mysteriis uitbrachten). Dat is meteen duidelijk met de ratelende drums, nerveuze tempowisselingen, gitaren met de typische ‘90s blackmetal-sound en guturaal gruntende vocalen, maar ze proberen toch een eigen smoel te hebben, onder meer met korte stukjes doom. Ook de productie is helemaal in de ‘juiste’ stijl, zodat je de muziek hoort alsof je door een oude Nokia-gsm aan het luisteren bent. Bonuspunten voor Matavitatau omdat je op Numen Nescio altijd het gevoel krijgt dat je naar een band aan het luisteren bent, in tegenstelling tot de vele individuele studioprojecten in dit genre.
Uniek aan deze band is dat alle lyrics volledig in het Latijn zijn, zoals bij de Italiaanse symfonische blackmetalband Nazgûl. Latijn is natuurlijk op zich niet zo zeldzaam in metal, maar ‘correct’ Latijn wel, meldt de band. De vocalist is klassiek filoloog en leraar Latijn, dus de Latinisten die naar blackmetal luisteren kunnen hier hun hart ophalen. Dat de zang mij niet op elk nummer vlot kan overtuigen, ligt overigens niet aan het Latijn. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, maar ik vermoed dat de vocalist nog niet voor elke track de juiste toon gevonden heeft. Soms is het meer brommen dan grunten, maar evengoed zijn daar ook fans van.
Van de vier tracks op Numen Nescio kunnen Posse Mori en Elicior Tenebris mij het hardst bekoren. De demo is zopas op Bandcamp verschenen en de band onderhandelt met een label om deze release op tape te laten verschijnen.
https://matavitatau.bandcamp.com/album/numen-nescio