The Breath Of Life is één van de kroonjuwelen van de Belgische postpunk-scene. Na hun Best Of-album dat vorig jaar uitgebracht werd, komt deze Waalse band nu met een EP.
Echoes of Time overspande de 39 jaar van de carrière van The Breath Of Life. Dat ze dat op 39 jaar doen en niet op 40 toont dat deze band zich nog altijd niet wil plooien naar de gewoontes en ‘plichten’ van de maatschappij en commercie.
Toen die verzamelaar uitkwam, werd eveneens bekendgemaakt dat album nummer 11 er aan zat te komen. Maar toen kreeg zangeres Isabelle gezondheidsproblemen en ging de hele band ‘on hold’. Op het einde van 2024 kwam er gelukkig positief nieuws: Isabelle was opnieuw klaar voor het podium en voor de studio.
Misschien om de fans alvast gerust te stellen is er nu de EP Slowly Crashing. Met een auto is het moeilijk om ‘traag’ te crashen, maar mentaal crashen, daar kan wel wat tijd over gaan en het is over dergelijke demonen dat de titeltrack lijkt te gaan. Muzikaal is dit The Breath Of Life ten top: engelachtige vocalen, pulserende bas en het typische gitaargeluid van deze band. Een beetje dreamwave als contrast met Down We Go, de vorige single.
Als extraatjes krijgen we nog een interessante cover van labelgenoten Psy’Aviah (The Part You Can’t See) en twee remixen door de Belgische darksynthpopband Kezdown. Dat ze covers naar hun hand kunnen zetten, hoorden we al eerder bij The Breath Of Life, met knappe interpretaties van songs van onder meer the Cure, Minimal Compact en Implant. Deze cover stond overigens al op de Psy’Aviah Rediscovered verzamelaar uit 2022. De remixen zijn leuk: die van Slowly Crashing is een beetje anders dan het origineel, maar misschien niet zo anders dat je de band of het nummer niet meer herkent. Down We Go had al een electro/dance-vibe in het origineel en dat stukje wordt hier uitvergroot tot een springerige ‘90’s club/Eurodance-versie.