Clan of Xymox is misschien wel de bekendste nog actieve band in darkwave van Nederland. De band van Ronny Moorings is nog steeds op tournee naar aanleiding van de release van het album Exodus van vorig jaar en de EP’s X-Odus en Blood of Christ. Eén van de haltes was de Schakelbox in Waregem (B).
Tot goed één week voor het concert in Waregem zou Clan of Xymox zonder support aantreden, met enkel een DJ voor een afterparty. Dan kwam de vraag of de local heroes van D:Zine het publiek mochten opwarmen. Een kans die de band uit het Brugse met twee handen greep. D:Zine en Clan of Xymox stonden twee jaar geleden samen op de Pekkersfeesten. Een hapering in dit mooie verhaal verhaal was dat de nieuwe drummer al andere verplichtingen had waar hij niet onderuit kon. Zo kregen we in de Schakelbox D:Zine met zanger Kurt op elektronische drums. Hij heeft een verleden als drummer, maar dit concert speelde hij zonder gerepeteerd te hebben op drums. Dat er een paar kleine foutjes in de set zaten, dat willen we dan ook meteen met de mantel der liefde bedekken.
D:Zine brengt deze zomer de EP Illuminate My Darkness en als de tracks die we in Waregem te horen kregen daar op staan, dan wordt dat een prima EP. Catchy nummers met een sterke 80’s en 90’s sound en sterke new wave-invloeden. Op de eerste rijen werd al wat gedanst en al helemaal op Action Poetry. De band speelt in dit nummer met het openingszinnetje van TC Matic’s Putain Putain, en dat werd dan ook uit alle kelen meegbruld. Met zijn stuwende bas en hoekige drumbeats zat D:Zine hier niet ver van EBM. Van de set onthouden we voorts vooral Mother And Father, Crash (over onze gsm-verslaving) en In Black (met hints van Pink Floyd).
Het ontbreken van de drummer werd goed opgevangen, maar toch is dit een beetje een gemiste kans. Op volle sterkte kan deze band nog vlotter overtuigen. Dat zagen we al eerder. D:Zine speelde begin dit jaar een leuke support voor La Lune Noire in Nederland, na mooie voorprogramma’s voor onder meer Der Klinke en Vive la Fête. Als ook de EP een beetje aanslaat, denk ik dat voor deze band de trein vertrokken is.
De Nederlandse darkwaveband Clan of Xymox heeft wereldwijd indruk gemaakt door de duistere en intieme aspecten van het genre te verkennen. Clan of Xymox heeft sinds 1983 voortdurend nieuwe geluiden in hun muziek geïntegreerd, maar is altijd trouw gebleven aan het kenmerkende gothrockgeluid van de jaren ‘80. Voor John Peel is de Clan één van de pioniers van de darkwave en wie zijn wij om John Peel tegen te spreken.
Met een oeuvre van meer dan 18 studio-albums heeft Clan of Xymox zeker zijn stempel gedrukt op het genre. Maar hun invloed reikt verder dan de grenzen van Nederland. Hun album Twist of Shadows uit 1989 verkocht alleen al in de Verenigde Staten meer dan 300.000 exemplaren.
Tijdens de pandemie heeft zanger en gitarist Ronny Moorings de tijd benut om veel nieuw materiaal te schrijven. Op Exodus blijft de band trouw aan de donkere en intieme sfeer waar ze om bekend staan. Op meesterlijke wijze verkent de band nog steeds het karakteristieke geluid van darkwave, waarmee ze internationaal succesvol blijven.
Clan of Xymox heeft een band met Waregem. Ze waren er al bij begin jaren ’80 toen de eerste gothrockbands naar de legendarische venue The Steeple kwamen en ze keerden nog vaak terug. De vorige keer in Waregem stond Clan of Xymox als headliner voor de Dark X-mas show in de grote Expo-hal. Dat was in 2016, met ook Goethes Erben en In Strict Confidence.
Er wordt gefluisterd dat deze tournee misschien wel eens de laatste zou kunnen zijn voor Clan of Xymox. Zulke geruchten heb je natuurlijk altijd met bands die al 40 jaar of langer bestaan. Frontman Ronny lijkt er in zijn bindteksten een paar keer op te alluderen en het is niet altijd meteen duidelijk of hij grapjes maakt of niet.
Begin februari heeft bassist/gitarist Mario in Berlijn zijn pols gebroken bij een val op het podium. Sindsdien speelt hij live bas en gitaar via zijn laptop/synth. Het maakt dat Ronny op het podium nog meer als frontman uitgespeeld wordt, met ook nog Sean op keys, synths, drumcomputer en backing vocalen. Hij is met zijn lichteffecten ook een beetje de nar op het podium die ervoor zorgt dat het allemaal niet te zwaar op de hand wordt.
De set in Waregem was een grabbelton van live-klassiekers die op het scherm achteraan het podium elk hun eigen visual kregen en die telkens op herkenningsapplaus onthaald werden. We kregen sterke versies te horen van onder meer X-Odus, Yasmine & Rose, Suffer en She. De reguliere set is al even een vast gegeven waar ook ter wereld Clan of Xymox speelt. De twee bisrondes zijn telkens ‘op maat’ van de stad of het land waar de band speelt. Waregem kreeg in de eerste toegift Blood of Christ, You’re The One en Hail Mary. Daarna volgde nog eenmagistrale versie van This World en na In Love We Trust gingen de zaallichten opnieuw aan.
Er zit nog geen sleet op de formule van Clan of Xymox en de band lijkt zich op het podium prima te vermaken. Ronny, Mario en Sean hoeven wat ons betreft nog lang niet met pensioen.