Sinds het ontstaan van de band in 1967, heeft Jethro Tull zich bewezen als een van de belangrijkste progressieve rockbands. Het enige overgebleven originele lid is Ian Anderson, een getalenteerde multi-instrumentalist die de rol als frontman op zich neemt en waarmee de herkenbare Tull sound wordt geassocieerd. Een geluid dat zijn charme nog niet verloren is.
Toch rijst altijd de vraag of een nieuw album van een band die al zo lang bestaat en waarvan al zo veel materiaal is, nog veel nieuws met zich mee kan brengen. Waar The Zealot Gene daarin wist te overuigen, voegde RökFlöte naar mijn mening maar weinig nieuws toe aan de uitgebreide discografie van de band. Ondanks dat dit album verder speelt op de al bekende Jethro Tull formule, laat de band zich niet teveel beinvloeden door het verleden en weten ze me hier en daar nog aardig te verrassen. Zo sprong Savannah of Paddington Green er tijdens de eerste luisterbeurt direct uit.
Het nummer zit goed in elkaar, laat duidelijk zien dat de band goed op elkaar ingespeeld is en spreekt mij als luisteraar enorm aan. Het nummer heeft een uitstekende opbouw en sterke tekst. Dit is het eerste Jethro Tull album met gitarist Jack Clark. Zijn gitaarspel komt mooi naar voren tijdens nummers als Over Jerusalem en titelnummer Curious Ruminant. Alhoewel zijn gitaarspel mooi tot zijn recht komt, neemt het nooit de overhand. Het album is mooi opgenomen en goed gemixt, wat ervoor zorgt dat ieder detail goed hoorbaar is en waardoor wij als luisteraars uitgenodigd worden om onze aandacht echt bij het album te houden, zo ontdekken we tijdens iedere luisterbeurt iets nieuws en heeft Jethro Tull wederom bewezen dat ze nog net zo relevant zijn als in hun hoogtijdagen.