In de week dat Pinkpop bekendmaakte dat The Boxer Rebellion ook op het affiche zou prijken waren de heren uit Londen in ons land te vinden voor een aantal shows. Na succesvolle optredens in het Verenigd Koninkrijk was nu het Europese vasteland aan de beurt. Het was even geleden dat The Boxer Rebellion in ons land te zien was. Kent het publiek in 013 na al die jaren nog meer nummers dan die ene grote hit Diamonds?
The Boxer Rebellion had er voor gekozen om tijdens hun 2025 March UK/EU Tour zelf voor de supportacts te zorgen. Zo speelden overal singer-songwriter Ry Cox en new wave-band Low Island. Zo mocht dan ook vanavond Ry Cox het spits afbijten in 013 en de zanger leverde een mooie set af, waarbij hij zichzelf begeleidde op gitaar. De enthousiaste zanger wist de aandacht van het publiek voor zich te winnen en liet horen wat hij allemaal in huis had. Ry Cox vertelde nog geen album uit te hebben, maar wel dat er een downloadlink was om meer vna zijn muziek te kunnen horen. Het optreden van vanavond smaakte eigenlijk wel ook naar meer, zijn mooie stemgeluid maakte behoorlijk wat indruk. Als afsluiter van zijn set zong hij een liedje waarmee hij kennelijk ook een neefje in slaap zong, oftewel een soort van afscheid. Heel toepasselijk om ook een show er mee te eindigen.
De tweede supportact Low Island tapte uit een geheel ander vaatje en dompelde de grote zaal in Tilburg onder met een flinke dosis new wave doorspekt met een laagje rock en electro. De zeer beweeglijke frontman probeerde wat zieltjes voor zich te winnen, maar slaagde daar helaas niet heel goed in. Wel gaf hij aan blij te zijn om met The Boxer Rebellion mee op tour te mogen en het gaaf te vinden om hier in Nederland te mogen spelen. De frontman was niet het enige enthousiaste bandlid, want ook de bassist en gitarist waren in goeden doen. Met een brede glimlach maakte bassist Jacob zijn dansjes op het podium waarbij hij heupwiegend zijn gitaar op en neer liet gaan en dat terwijl de drummer geheel gefocussed achter zijn kit zat. Het was dan ook een mooi gezelschap, maar heel overtuigend was hun set niet, mogelijk zou het de heren goed doen om echt een richting te zoeken qua stijl, want de mannen uit Oxford tikten op dit moment nog net te veel hokjes aan.
Na twee supportacts was het eindelijk tijd waarvoor iedereen naar 013 in Tilburg gekomen was. Vanaf de allereerste tonen van The Boxer Rebellion zat de sfeer er meteen in. Nee, men was de band uit Londen dus absoluut niet vergeten en openingstrack Step Out Of The Car werd al direct meegezongen. Het nummer van het Cold Still-album was ondertussen al ongeveer vijftien jaar oud en het zou niet het enige oude materiaal zijn wat vanavond op de setlist zou staan. Eigenlijk was er dan ook niets nieuws om te promoten, eerder het feit dat de heren na al die tijd weer op het podium stonden. The Boxer Rebellion was het allemaal absoluut niet verleerd, wat waren ze in vorm. Zanger Nathan was echter niet een groots spreker, hij was niet de uitgesproken man om het publiek op te peppen, het was vooral de muziek, oftewel de nummers die het moesten doen, maar met Love Yourself en What The Fuck had de band ook twee hele mooie troeven in handen. Wat weet The Boxer Rebellion toch een mooi gevoel in die nummers te leggen.
Het publiek kon het allemaal enorm waarderen, elk nummer bleek ongeveer wel raak te zijn Er werd volop meegezongen en ook werden er wat dansjes gemaakt. Het publiek liet zich dan ook wat vaker horen, zo zong er een dame alvast een stukje uit Let It Go, want dat liedje wou ze graag horen. De band reageerde op het verzoek dat dit nummer nog zou volgen en niet veel later kon iedereen de gevleugelde woorden I Choose To Be Happy meezingen. Het meezingende publiek was dan ook net wat een show van The Boxer Rebellion nodig had. De band speelde enorm strak, de mooie composities klonken schitterend door de grote zaal en ook als de band besloot om even allemaal met de drummer mee te komen drummen bleef het toch wat statisch op het podium. Een echte podiumpresentatie was er niet, wel goede en sterk vertolkte songs, die ook soms een beetje op The War On Drugs deden denken. Muzikaal pakten ze dan ook geweldig uit.
In het toegift had The Boxer Rebellion nog een verrassing in petto. Zo mocht Ry Cox mee komen spelen op Here I Am en zijn bijdrage was een ware aanvulling. Zijn sem mixte mooi bij de de band en ook zijn gitaarspel maakte het nummer net wat voller. Ry Cox was overigens tijdens de show van de heren wel vaker te zien op het podium, maar dan in de rol van fotograaf. Tevens was hij verantwoordelijk voor een videoclip. Dat hij dan ook mee mocht op deze tour was dan ook niet gek. En jawel! Na Na ongeveer anderhalf uur was daar dan die grote hit: Diamonds! Uiteraard werd dit nummer volop meegezongen en werden de telefoons er bij gepakt. De klasieker van weleer werd met luid gejuich ontvangen. Vervolgens was het bijna gedaan met de show, maar niet voordat de band iedereen had bedankt en uiteraard vertelde iedereen graag weer te zien op Pinkpop!