Het Griekse Calyces wordt gemakshalve in de progressieve hoek geplaatst. Dat is te begrijpen, maar verwacht geen progressieve rock zoals je dat misschien gewend bent. Dit is progressieve rock met allerlei invloeden vanuit metal, indierock en punk.
Het nieuwe en tweede album Fleshy Waves Of Probability is de opvolger van het debuut Soar. Hoewel heden ten dage veel bands zingen over wanhoop, angst en depressie, zoekt Calyces het meer in de positieve sfeer. Het nieuwe album gaat over geboorte, aanpassingen in een nieuwe wereld en de onbegrensde mogelijkheden die daarbij komen kijken. Waar komen we uit en hoe vormt ons leven zich door de oneindige keuzes die we iedere dag maken.
En dat allemaal verpakt in een progressief jasje waar menig rockgenre uit de afgelopen decennia ook te vinden is.
Wat meteen duidelijk wordt bij Calyces is de oneindige portie energie die er verpakt zit in de compositie. Opener Swirling Towards The Light heeft die energieke pulse, maar bij Voices In Gray weet de band het adrenalinepeil ook aardig op te voeren. En dat komt (op het hele album) zeker door het drumwerk van Stavros Rigos (ex-Poem). Hij is powervol en weet de hele boel goed op te zwepen als een progressieve muppetdrummer.
Zoals gezegd weet Calyces stevig uit de hoek te komen. Boneshatter heeft dat progressieve karakter in zich maar dan wel met een vette portie rock and roll in de basis en een snufje grunge. Die elementen uit de grunge krijgen verder vorm in Lethargy. Het is dan de rustige kant die we bij Alice In Chains tegenkwamen, maar in bijna acht minuten is het niet alleen maar rustige kost die je te verteren krijgt. Even voorbij de helft is er een forse versnelling. Daarna is er veel aandacht voor het instrumentele gedeelte in de compositie.
Rustige momenten zijn op Fleshy Waves Of Probability ook te vinden. Neem bijvoorbeeld Forked Tongue en Flowinn Through Storm, hoewel de laatstgenoemde zeker ook dat enorme zwaartepunt kent. Een massieve muzikale geluidsmuur waar je tegenaan botst. Beetje Mastodonwaardig. Van eenzelfde kaliber maar luchtiger qua toon is dan weer Lost In Phrase, waardoor een idee van zware indierock ook te herkennen valt.
Het tweede album van Calyces is energiek, zwaar op de juiste momenten en zeker consistent van aard.