Bob Mould heeft een nieuw album. Zijn vorige, Blue Hearts, verscheen in 2020, op het einde van de eerste ambtstermijn van Donald Trump. Here We Go Crazy komt uit bij het begin van Trump’s tweede termijn. Toeval? Waarschijnlijk niet. Want daar ligt natuurlijk een deel van de verklaring voor de woede bij Bob Mould op zijn 65ste.
Bij Blue Hearts was één van de conclusies dat Mould op zijn oude dag er niet bepaald milder op geworden is. De trefwoorden van de review van 2020 gelden net zo goed voor het nieuwe Here We Go Crazy: ingekookt gif en lyrics die de schijnheiligheid van de maatschappij aan flarden bijten, zowel in de Verenigde Staten als elders. De voormalige frontman van Hüsker Dü en Sugar duwt nog steeds met veel enthousiasme op de plekken waar het bij de luisteraars al pijn doet, met een soundtrack van melodieuze hardcore zoals hij die al decennia met veel precisie op ons afvuurt.
Wij genieten het hardst als Ome Bob het gaspedaal diep induwt en de herinneringen aan Sugar opduiken, zoals op het furieuze Neanderthal, Breathing Room, Hard To Get of nog Fur Mink Augurs. Als hij de teugels viert en het ritme zakt, dan krijgen de lyrics meer ruimte, maar daar zitten we als Mould-fan niet echt op te wachten. Het mag schuren en knarsen tot het pijn doet en we ons een beetje gek beginnen voelen.
Pas in november komt Bob Mould naar Europa om dit nieuwe album te promoten. Nederland staat voorlopig nog niet op de agenda.