Met een zeer doeltreffende mix van stoner en doom brengt Smoke Mountain zijn nieuwste langspeler. Dit kwartet uit Florida heeft hun debuut EP in eigen beheer uitgebracht en The Rider is het tweede volledige album bij Argonauta Records.
Misschien niet voor iedere liefhebber van de band, maar voor ondergetekende zeker een positieve verrassing; Smoke Mountain heeft drie “oudjes”, waaronder een paar persoonlijk favorieten, de tracks Violent Night (met “bijna Heaven And Hell bruggetje”) en het heerlijk Black Sabbath-achtige Smoke Mountain, die tot voor kort alleen op de debuut CD-r en cassette verkrijgbaar waren (als je er nog aan kan komen), nu eindelijk op vinyl! De drie tracks van deze zwaar ondergewaardeerde debuut EP zijn aangevuld met vijf echt helemaal nieuwe nummers.
De opener Hell Or Paradise heeft een zeer aanstekelijke drive (die aan heel veel andere liedjes kan doen denken) en een regelrecht oorwurm refrein. De betonmolen-stoner van het navolgende The Way To Heaven heeft op een vreemde manier, waarschijnlijk voornamelijk door de timing in de lijzige zanglijn, een meeslepende Nirvana sfeer, die erg goed werkt. Hoewel ik groot voorstander ben van (lekkere) gitaarsolo’s, hadden ze wat mij betreft de vrij zoutloze wah-wah solo in Bringer Of Doom wel weg mogen laten, maar gelukkig vliegen de fijne riffs je daarna bij titelnummer The Rider weer om de oren. Zelfs behoorlijk uptempo deze keer. Daarna gaat het tempo heel erg naar beneden; deze logge drive kan je echt helemaal in gaan hangen. Gewoon laten dreinen en mee laten voeren.
Het oprekken en uitmelken van een eigenlijk vrij basic structuurtje wordt door deze band bijna tot kunst verheven. De muzikale invulling is meestal uitermate massief, strak en vooral niet te moeilijk doen, maar die in de basis eenvoudige benadering werkt wel heel pakkend. Zelfs de zang lijkt bij vlagen bijna verveeld zijn rol te vervullen; die lijzige, dreinend spooky zang van Sarah is wel iets waar je tegen moet kunnen, maar past eigenlijk wel precies binnen het occulte doom atmosfeertje. Ze waren eigenlijk altijd al leuk, maar nu wordt het tijd om serieus alle werkjes ook thuis te kunnen beluisteren.