Het begin van Neroth herinner ik me nog goed. Na gitarist Ian Declan (Ihmset) meerdere keren met metal factory projecten op het podium te hebben zien staan, richtte hij in 2020 de band op. Neroth is een female fronted black metal band, iets wat ik nog niet eerder had gezien of had gehoord in de black metal scene. Na de eerste show van de band was ik al overtuigd en met mij een heel publiek wat laaiend enthousiast was.
Toen debuut EP Nocturnal Woods uitkwam, werd ik alsmaar enthousiaster en heb ik de band nog enkele keren vaker zien optreden. Vandaag, zo’n drie jaar later, wordt ons wachten beloond met debuut album Transcendence. Recent sprak ik nog met Ian over het album en vertelde hij me over hoe zijn songwriting is ontwikkeld en hoeveel meer tijd en aandacht hij daaraan besteed.
Dat hij zijn songwriting talent verder heeft ontwikkeld is vanaf album opener, To Burn, al direct duidelijk. Het nummer wordt ingeluid met een riff die dwars door je speakers knalt en bouwt hierop verder met een strak ritme en prachtige vocalen die de sterke teksten overtuigend brengen. Ondanks meerdere line-up wisselingen is de band ontzettend goed op elkaar ingespeeld. De kwaliteit van de nummers helpt hier natuurlijk ook bij, ieder nummer op de plaat heeft een waardevolle rol in het totaalplaatje.
Wat ik hiermee wil zeggen, is dat dit album consistent is in kwaliteit en een ontzettend mooi geheel vormt. Met terugkerende thema’s, een herkenbare sound die werkt en toch nog genoeg variatie om de luisteraar geboeid te houden. De bands die invloed hebben gehad op Ian zijn af en toe terug te horen in zijn manier van spelen en schrijven, toch nemen deze invloeden nooit de overhand.
Hoewel dit echt een album is wat je in zijn geheel moet luisteren, zijn er enkele nummers die er voor mij net wat meer uit springen. Zo is Seven Gates mijn favoriet, mede dankzij de energie en volle overtuiging waarmee de band speelt. Het nummer is goed opgebouwd, wat mooi tot zijn recht komt dankzij de gedetailleerde dynamische mix. Ook titelnummer Transcendence boeit me enorm. Het nummer bestaat uit een mix van spoken word en zang, aangevuld met instrumenten die wat rauwer gemixt lijken te zijn. Een goed opgebouwd, divers nummer. Dat er genoeg afwisseling tussen de nummers zit, wordt nog even bevestigd door Weemoed, een mysterieus instrumentaal akoestisch nummer wat overgaat in album afsluiter Vergankelijkheid, de tweede single die voorafgaand aan het album werd uitgebracht en verder lijkt te bouwen op de album opener, waarmee de cirkel rond is.