Lurch, dat zijn vier dames uit Wenen (Oostenrijk), die samen heavy rock brengen met elementen van doom, psych en stoner. Bijna geheel instrumentaal, al zitten er zuinig ook wat vocalen bij. Ze hebben zopas hun debuut full album uit, en dat is er eentje om een grote strik rond te doen als cadeau voor de liefhebbers van heavy rock.
Het is een fijn eigen geluid dat de dames uit Wenen neerzetten. Heavy. Niet te repititief, niet te progressief. Doom en psych zitten er zeker in, maar overheersen niet. Meer (early) Black Sabbath dan (early) Pink Floyd. De cleane vocalen zijn geen meerwaarde. Zonder vocalen, als instrumentale band, zou Lurch misschien nog meer een eigen identiteit hebben, als dan ook de virtuositeit nog meer in de verf gezet wordt. Om een paar referenties te geven die hier in de Lage Landen misschien een belletje doen rinkelen: TankZilla, Gnome, Nighthawker, Snakemother, Rotor, Maison Dieu, Tia Carrera, Atomic Vulture, …
De beste tracks zitten voor mij helemaal aan het begin (Wummatil) en helemaal aan het einde van dit album (Shoota). Die tracks mogen de gouden medaille van dit album delen. Het brons gaat naar Croque Madame. Voor Cascade hebben de dames een hilarische clip opgenomen.
Voorlopig moet je nog naar Oostenrijk, Duitsland of Zwitserland om deze Lurch aan het werk te zien, maar laten we hopen dat deze fijne band ook een keer tot in Nederland geraakt.