Al meer dan twintig jaar is het Amerikaanse Pop Evil actief, maar desondanks heeft de band aan onze zijde van de oceaan nooit brede bekendheid verworven. Pop Evil behoort tot het rijtje bands dat voornamelijk succes geniet in eigen land, en schaart zich moeiteloos tussen namen als Shinedown, Breaking Benjamin en Godsmack. Niettemin kenmerkt de alternatieve metal van dit vijftal zich door een hoog oorwurmgehalte en een toegankelijk karakter, een eigenschap die op voorgaande albums telkens weer naar voren kwam.
Het recent verschenen What Remains markeert inmiddels de achtste langspeler van de band en vormt het vervolg op het door mij zeer geprezen Skeletons uit 2023. Het album omvat slechts een half uur aan nieuw materiaal, verdeeld over tien composities. Het eigentijdse metalcore-geluid is vanaf de eerste noot stevig verankerd, waarbij elektronische en industriële invloeden worden afgewisseld met een dynamiek tussen aanstekelijke cleane en rauwe vocalen.
Op bijvoorbeeld Deathwalk laat Pop Evil horen dat het instrumentaal gerust een tandje harder mag, terwijl het titelnummer direct associaties oproept met het moderne geluid van Wage War. Met het daaropvolgende Wishful Thinking zijn de eerder uitgebrachte singles reeds gepasseerd. Helaas betreft het hier een wat kabbelend niemendalletje, zonder noemenswaardige hoogtepunten.
Dat is echter niet het geval bij Side Effects, dat zowel vocaal als instrumentaal sterk in elkaar steekt en over voldoende groove beschikt om de luisteraar tot headbangen te verleiden. Pop Evil slaagt er op dit album opnieuw in verschillende stijlen effectief te combineren, waardoor men zowel fans van alternatieve als mainstream genres weet aan te spreken. Liefhebbers van rap zullen vermoedelijk hun plezier vinden in Enough Is Enough en Knife For The Butcher, terwijl de doorgewinterde metalfan eerder aangesproken zal worden door de riffgedreven aanpak van Zero To None.
Het Amerikaanse gezelschap blijft trouw aan zijn kenmerkende geluid en experimenteert op What Remains slechts mondjesmaat. Toch levert de band een degelijke plaat af, die naar verwachting hoge ogen zal gooien binnen de hitlijsten op het eigen continent. Persoonlijk mis ik de gastbijdragen die Skeletons wel wist te bieden en die voor een welkome dosis variatie zorgden.