Gio Smet vierde zijn meer dan 20-jarige bestaan als muzikant met de release van Giography – Vol 1, een verzamelalbum met geremasterde tracks van zijn bands en studioprojecten (Giotopia, Wolfpact, Devil’s Desire, Horrorwish en Midnightmares). Omdat hij sinds kort ook baas is van zijn eigen label, kwam dat verzamelalbum vorige maand uit op Gio Smet Records. Vier jaar na het corona-interview over Giotopia gingen we nog eens praten met deze sympathieke Belg.
Het verzamelalbum biedt een mooi overzicht van wat je de voorbije jaren uitgebracht hebt. Welk van de studioprojecten gaf het meeste voldoening?
Gio: Meteen starten met een moeilijke vraag… I love it (lacht)! Dat is een beetje zoals moeten kiezen welk kind je favoriet is. Elk project heeft mij tot nu toe een enorme voldoening gebracht. Ze zijn ook allemaal heel verschillend van elkaar, waardoor ik bepaalde ideeën en passies wel telkens in één van mijn projecten kwijt kan. Giotopia heeft een groot fantasy-aspect waarin ik veel inspiratie en gekke ideeën kan uitwerken. Het creeëren van zo een eigen wereld is niet alleen spannend, maar geeft ook enorm veel vrijheid om muzikaal en in de lyrics te doen en te laten wat je maar wil. Met Horrorwish heb ik ook altijd dat gevoel gehad, maar op een ander niveau. Bij dat project laat ik echt mijn donkere kant en diepste gevoelens spreken, wat op zich ook veel voldoening geeft. Het is bijna therapeutisch. Wat me bij Wolfpact het meeste voldoening biedt, is het feit dat ik kan samenwerken met Jürgen Wulfes. Ik ben al heel lang fan van Jürgen’s stemgeluid en toen hij aangaf mee te willen werken aan Giotopia, dacht ik meteen “Hoe gaaf zou het zijn om een afzonderlijk project met hem te creeëren?”. Het resultaat, Wolfpact, geeft me nog steeds bakken voldoening. Bij Devil’s Desire heb ik ietwat een wrang gevoel. Hier was het samenwerkingsproces anders en daarmee ook moeilijker. Begrijp me niet verkeerd, Jeff is een prima kerel, maar de communicatie was niet geheel optimaal waardoor ook de ervaring anders was, zodat het project misschien minder voldoening gaf. Bij Midnightmares had ik meteen een heel goed gevoel en alles klikte ook vanaf het begin. De samenwerking met Mariel Gimeno is er echt één uit de duizend. Uiteindelijk zijn alle studioprojecten tot nu toe enorm boeiend en leervol geweest.
Er was een aanzet om van Horrorwish een live-band te willen maken. Wanneer komt er een nieuw album van Horrorwish?
Gio: Er waren inderdaad plannen om van Horrorwish een live-band te maken. Maar omstandigheden zoals de corona-epidemie hebben ervoor gezorgd dat dat project ‘on hold’ kwam te staan. Ondertussen lijkt het me bijna onwaarschijnlijk dat ik met Horrorwish als band live ga spelen. Eenvoudigweg omdat ik de tijd niet kan vrijmaken. De prioriteit voor het live-werk gaat helemaal naar Midnightmares. Wel zie ik het gebeuren dat er van Horrorwish nog een volgend album komt. Wanneer dat er komt, kan ik nu nog niet zeggen. Ik heb al een paar losse ideeën, maar nieuwe songs zijn nog niet in de maak.
In een vorig interview was er het plan om met Giotopia eenmalig een live-uitvoering te doen van het verhaal van die drie albums. Of een verfilming. Dat leek me een hele uitdaging.
Gio: En dat bleek het ook te zijn. Enkele mensen waren er destijds bij betrokken om dat idee uit te werken en te visualiseren, maar die mensen trokken zich terug zodat het geheel op mijn schouders kwam. Ik hou van een uitdaging, maar op die manier werd die echt té groot en onhaalbaar. Jammer, want de plannen leken veelbelovend. Zeg nooit nooit natuurlijk, maar voorlopig zijn die ambities opgeborgen.
Komt er nog een vierde hoofdstuk of een compleet nieuw verhaal van Giotopia?
Gio: Ik zou heel graag een volgend hoofdstuk schrijven voor het Giotopia-verhaal. Die losse ideeën die ik daarvoor al in 2021 had, die heb ik nog steeds in de vorm van een prequel, omdat het huidige verhaal na drie hoofdstukken was afgesloten. Maar het kan net zo goed zijn dat ik een compleet nieuwe saga schrijf. Ook hier komt het erop aan of ik de tijd kan vrijmaken om het project weer in te plannen. Je moet begrijpen, Giotopia is een project op een ander level. Met zoveel gastzangers en -muzikanten is een Giotopia-album logistiek enorm hard werken. Het creatieve proces is ook helemaal anders. Bij Giotopia schrijf ik bewust verschillende partijen voor alle gastmuzikanten afzonderlijk, die dan ook nog eens in het overkoepelende verhaal gegoten worden. Het komt erop neer dat er gewoon gigantisch veel tijd nodig is om een Giotopia-album te realiseren. Maar ik hou van het project, zoals eerder gezegd, en terwijl ik er nu over praat, begint het alweer te kriebelen (lacht).
Over Midnightmares, heb je Mariel gevonden op dezelfde manier als je de gastzangers en -zangeressen vond voor Giotopia?
Gio: Ja, klopt. Mijn manier van werken op vlak van muzikanten zoeken, dat is altijd dezelfde. Ik spendeer uren online, het web afschuimend op zoek naar gekend en nog ongekend talent. Ik probeer steeds een rechtstreeks contact aan te gaan met de mensen waar ik mee wil samenwerken. Soms gaat dat makkelijk en soms spreek ik collega’s muzikanten aan om daarbij eventueel te helpen. Mariel kon ik vrij snel bereiken. Ik was op zoek naar een heel specifiek iemand voor Midnightmares. Bij het vinden van Mariel was het meteen duidelijk: zij is het, de zoektocht is voorbij. Wat ik bij haar meteen aantrof, was natuurlijk haar fantastische zangtalent, maar ook een bepaalde (exotisch) stemtimbre dat zorgt voor een unieke combinatie.
Was het al meteen het plan dat Mariel naar Europa zou verhuizen?
Gio: Neen, dat was niet het originele plan. Midnightmares zou een studioproject worden met Mariel die in Mexico haar partijen inzong. Echter, op een bepaald moment, toen we al bezig waren met de eerste singles, vertelde Mariel me over haar grote verhuis naar Nederland. Ze deed dat om bij haar geliefde te zijn. Maar met die verhuis, kwamen er opeens meer mogelijkheden. We hadden beiden direct het idee en het gevoel om van Midnightmares een live-band te maken.
Mariel maakt voor haar youtubekanaal Spaanstalige versies van bekende metalsongs. Komt er dan misschien een Spaanstalige versie van het Midnightmares-album?
Gio: We hebben die vraag al gekregen, van onze Mexicaanse en andere Spaanstalige fans. Misschien kunnen we dat uitwerken. Dan denk ik aan een bonus CD waar alle songs ook in het Spaans gezongen worden. Of een enkele bonus song in het Spaans. Het zijn zeker opties die we op dit momet bekijken.
Wanneer mogen we een nieuw album verwachten van Midnightmares?
Gio: Ik heb al tien nieuwe songs gecomponeerd voor Midnightmares waar Mariel momenteel haar magie aan kan toevoegen. Alle andere bandleden zullen nu ook hun eigen inbreng hebben voor hun eigen partijen. Het volgende album komt er dit najaar al. We hebben ook plannen voor een live tour. Onze set zal een serieuze boost krijgen voor de live shows. We gaan het podium helemaal aankleden en uitwerken naar een ware Midnightmares-sfeer.
Waarom ben je je eigen label en booking agency gestart?
Gio: De stap naar het label kwam eigenlijk heel spontaan. Het was voor mij een logische stap. Het idee achter Gio Smet Records is vooral: een totaalpakket aanbieden. Bij ons kiezen de bands zelf wat ze in eigen beheer blijven doen en welke zaken het label op zich neemt. Door een totaalpakket aan te bieden, zijn er veel zaken mogelijk. Zaken die andere labels niet aanbieden. We gaan binnen het label enkel voor kwalitatieve bands, mensen waar we voor de volle honderd procent achter staan. Kwaliteit staat hierbij boven kwantiteit. Ik houd me niet bezig met het even goed of beter te doen als andere labels. Ik focus me vooral op mijn eigen visie. Ik ben in eerste instantie muzikant en ik denk mee mét onze bands. Ik ben geen labelbaas die enkel aan centen denkt. Er moet een mooie balans zijn op dat vlak: leven en laten leven.
Lopen de zaken met Gio Smet Records een beetje zoals je gehoopt had of zijn er uitdagingen die je een beetje onderschat had?
Gio: Als ik bekijk waar we met Gio Smet Records nu staan, ben ik daar heel tevreden over. We groeien nog elke dag. Op korte tijd hebben we absoluut onze stempel al kunnen drukken. Er leeft een heel fijn gevoel van samenhorigheid binnen het label. Natuurlijk lopen we net als iedereen aan tegen bepaalde obstructies. Kleinere festivals en kleine clubs krijgen het steeds moeilijker om te overleven. Naar mijn mening moet er meer samenwerking zijn tussen bands en organisaties. Zo kunnen bands ook mee helpen voor meer publiek op festivals of de clubshows waar ze spelen. Dit door zelf ook promo te doen of een systeem uit te werken waar ze bijvoorbeeld zelf ook tickets verkopen op commissie. En uiteraard kan een label hierin ook een steentje bijdragen. Het zijnenkele losse ideeën, maar het is uiteindelijk in het belang voor alle partijen dat we moeten denken en samenwerken om de scene levende te houden.
De releases op het label zijn doorgaans kleine oplages op CD en enkel voor Van Camp op vinyl. Een bewuste strategie?
Gio: Ja, dat is om geen al te grote risico’s te lopen. De verkoop van CD nu is eenmaal anders dan pakweg 25 jaar geleden. Vinyl is weer razend populair, maar dat brengt ook mee dat de productiekost ervan flink is gestegen. Het is dus wat zoeken naar een evenwicht tussen oplages en kosten zodat de band en het label geen al te grote risico’s moeten nemen. Al heb ik het gevoel dat ook de CD opnieuw aan een opmars bezig is. Net als vinyl zal de CD – naar mijn mening – ook opnieuw een boost krijgen. Het is nu eenmaal veel leuker om te luisteren naar muziek terwijl je de teksten mee kan volgen in een fysiek CD boekje of met een vinylhoes met prachtig artwork voor je neus. Die belevenis is gewoon zoveel beter dan een playlist op streaming platforms. Misschien denk ik ietwat nostalgisch, maar daar gaat toch niets boven, volgens mij.
Welke zijn de best verkopende releases tot dusver?
Gio: Dat varieert. Een release komt het beste onder de aandacht als er een goede promo voor is. Inzake fysieke verkoop was ik persoonlijk best tevreden met het Midnightmares-debuutalbum. Ook het Van Camp-album doet het heel goed, zowel fysiek als op de streaming platforms. Doorgaans zijn het de full albums die meer aandacht krijgen in plaats van singles of EP’s.
Vanwaar het idee om bands een totaalpakket aan te bieden van clips, productie en mix, artwork, bookings, promo …
Gio: Ik herinner me nog steeds een moment, jaren terug, toen ik net met een band uit de opnamestudio kwam. We hadden in die release bloed, zweet en tranen gestoken om alles netjes op te nemen. Het resultaat mocht er zeker zijn. En het enige wat je dan meekrijgt van de studio is een master CD’tje. En voorts moet je zelf zorgen dat je werk wordt uitgebracht, wordt gepromoot, dat je optredens kan versieren met je muziek,… Ik dacht toen al, dit kan toch anders. Waarom geen combinatie maken waar je al die zaken kan aanbieden? Waarom stoppen bij enkel opnames, mixing en mastering? Waarom alle kennis en contacten niet samenvoegen om dan écht te kunnen aanbieden wat belangrijk is voor bands? Ik heb me vanaf 2015 intensief gestort op productie: opnames, mixen en masteren. Dat is natuurlijk een proces van vallen en opstaan. Nu nog leer ik alle dagen bij op dat vlak. Het is voor mij vanzelfsprekend om meer te willen aanbieden aan bands. Ze kunnen terecht bij mij voor opnames, al dan niet onder het label, en ze hebben meteen de keuze om hun werk te ontwerpen, persen, promoten, een mooie clip te maken van een single,…
Bij de bookings merk ik dat er vooral succes is met eigen organisaties. Dat is geen kritiek, het is niet makkelijk vandaag om volk te lokken met minder bekende bands in kleine clubs.
Gio: Dat klopt helemaal. Hierin moeten bands en organisaties samen echt over nadenken hoe het anders kan. Zelf proberen we met onze eigen festivals in Vlaanderen ook te leven en laten leven. We staan daarin in heel nauwe communicatie met onze bands. Ook ben ik momenteel bezig om samenwerkingen aan te gaan met andere booking managers, om zo meer voor onze bands te kunnen doen.
Komen er nog extra bands op het label of bij de bookings?
Gio: Er kunnen zeker nog bands bij het label aantreden, zowel binnenlandse als buitenlandse. Het is vooral belangrijk dat ik al onze bands de nodige aandacht kan schenken. Als er teveel bands bijkomen, ga ik met meer mensen moeten werken. Ik denk dat het interessant kan zijn om in de toekomst ook samenwerkingen aan te gaan in het buitenland. Dan denk ik aan distributie en bookings. We zijn ons bewust van deze punten en, zoals gezegd, blijven we daarin als label zeker groeien.
Over Giography-compilatie van 20 jaar Gio Smet: waarom niets van je band Gitaron?
Gio: Ik heb daar lang over nagedacht. Uiteindelijk heb ik toch besloten geen Gitaron-songs toe te voegen op de compilatie-CD. Die beslissing had een aantal redenen. Enerzijds is er in 2016 reeds een Gitaron-album verschenen waar alle songs op staan die destijds reeds opnieuw werden opgenomen met verschillende gastzangers als Paul ‘Shorty’ Van Camp en Filip Lemmens. Die opnames nu nog eens opnieuw remixen en remasteren leek me niet meteen een meerwaarde. Anderzijds heb ik heel mooie herinneringen aan Gitaron, maar tegelijk zijn er ook nare momenten geweest voor mij persoonlijk. Ik heb het Gitaron-hoofdstuk sinds 2016, samen met de release van het You Own The World-album compleet afgesloten. Wat ik vooral heb geleerd uit de Gitaron-periode is hoe bepaalde zaken niet werken of hoe een samenwerking destructief kan worden. Je koestert de mooie momenten en leert uit de minder mooie momenten. Ik koester geen wrok voor mensen uit die periode, maar ik zie mezelf nooit meer samenwerken met bepaalde muzikanten van destijds. Vandaar dat ik het afgesloten hoofdstuk geen extra aandacht wou geven op Giography.
Op Giography staan geremasterde versies van bestaande songs. Je had er ook enkele nog niet-uitgebrachte tracks of remixen/extended plays kunnen aan toevoegen of is dat voor Vol 2?
Gio: Ik heb me voor mijn verzamelalbum vooral gefocust op de fan-favorites. Die zijn in een mooi nieuw jasje gestoken voor de compilatie CD. Achteraf bekeken had ik inderdaad wat extra’s kunnen toevoegen als in B-songs als bonus of andere versies van bepaalde songs. Iets om over na te denken naar de toekomst toe (lacht).
Welke bekende metal-god mag welk Gio Smet-nummer coveren of voor wie wil je graag eens een nummer schrijven?
Gio: Dat zijn er teveel om op te noemen, vrees ik (lacht). Als Bruce Dickinson, Rob Halford of Michael Kiske niet weten wat gedaan, mogen ze altijd een Gio Smet-nummer inzingen (lacht). Andersom zou ik voor deze heren en hun respectievelijke bands ook wel eens een song willen schrijven…
Wie waren je voorbeelden toen je met metal begon?
Gio: Het was mijn vader die me als kleine jongen bands liet horen als Queen, Uriah Heep, Black Sabbath, Rainbow, Deep Purple, Iron Maiden en Helloween. De meer classic hard rock/metal bands, zeg maar. Een aantal van deze bands zijn nog actief en blijven mijn respect hebben. Voorts kan ik momenteel zeker genieten van bands/projecten zoals Ayreon, Evergrey, Borknagar, Dynazty,… en natuurlijk van al de bands onder ons label (knipoog).
Welke nieuwe projecten/samenwerkingen staan er nog op stapel?
Gio: Als absolute primeur kan ik je meedelen dat ik samen met Mariel Gimeno een duo-band aan het opstarten ben. Het idee is om samen concerten te spelen met eigen akoestische folk/middeleeuwse songs. Ik kreeg het idee op een optreden van een folkband op Saint Patrick’s Day. Mariel ging meteen helemaal mee in het verhaal. Onze songs worden vertalingen van donkere situaties/sferen die eindelijk het licht zien. Je kan zeggen dat dit zowat het tegenovergestelde van Midnightmares wordt (lacht). De band zal Vallaris heten, een fictieve wereld van licht, vrede, dans, gezangen, samenhorigheid,… een utopie of een hemel op aarde. Oude legendes zeggen dat men eerst door Midnightmares moet om uiteindelijk Vallaris te bereiken (knipoog).
Foto’s: Gio Smet Records