I Set My Friends On Fire – Astral Rejection

Soms moet je nou eenmaal wennen aan een album of aan een muziekstijl. Helaas kan ik niet wennen aan het nieuwe album van I Set My Friends On Fire. Ook niet na een aantal keer luisteren. Ok, wellicht ben ik niet geschikt voor deze muziek, dat kan heel goed. Je houdt er van of je laat het helemaal links liggen. Toch is ‘Astral Rejection’ iets unieks.
Omdat ik nou eenmaal alles een kans wil geven, ga ik ook onbevooroordeeld deze strijd aan. De albumhoes geeft al aan dat dit een nogal wild en chaotisch uitstapje zal gaan worden. En daar is niets teveel mee gezegd. Chaotisch is het. Je wordt heen en weer geslingerd tussen welgevormde vocalen en aan de andere kant fel gegil. Gegil? a noem het wat je wilt, gillen schreeuwen, krijsen. De mannen uit Florida maken metalcore en posthardcore met elektronische invloeden. Daarnaast zijn er ‘rustige’ stukken waarna het weer volledig losbarst. Als je op zoek bent naar een album waarop echt van alles gebeurt en je absoluut niet kan voorspellen wat je te wachten staat dan heb je bij deze het album voor jou gevonden.
Echter voor mij is dit wat teveel. Het eerste album kon ik nog enigszins waarderen maar op dit album is het allemaal vele malen minder. De zang is niet echt boeiend en de lyrics zijn al helemaal niet om over naar huis te schrijven. De muziek zelf is voor diegenen die ervan houden geslaagd alhoewel denk ik dat de echt liefhebber ook liever terugdenkt aan ‘You Can’t Spell Slaughter Without Laughter’. Helaas. Volgende keer (hopelijk) beter.