Nightwish – Imaginaerum

Ze zijn ongewoon raar. Deze vreemde, unieke en betoverende aangespoelde diamanten. Ze schijnen feller dan de sterren en een magische spreuk lijkt te leven in die schittering, zo adembenemend. Nightwish is één van deze virtuoze juwelen. Geraffineerd weten zij metal, bombastische en epische elementen te combineren met symfonische melodieën waarmee zij voldoende melancholische, romantische en dromerige momenten creëren op hun nieuwste album “Imaginaerum”. Deze combinatie is de typische eigen stijl die Nightwish jaren geleden al creëerde. Deze stijl is dan ook vaak nagebootst maar nooit gedupliceerd!
Meesterbrein Tuomas Holopainen is niet alleen een excellente en unieke componist, hij wist vanaf  het begin al hoe hij zijn muzikale passie wilde invullen. Nooit eerder combineerde een band als deze klassieke elementen met metal in een homogeen geheel. Nightwish is altijd hun tijd voor gebleven, waardoor zij nu gerust in hun genre wereldwijd de beste band zijn.
Voor het eerst maakt Nightwish een concept album. Het originele idee van Tuomas was dertien korte filmpjes te maken die allemaal verband hebben met de dertien nummers op het album. De film is momenteel in de maak dus wij wachten in spanning af.
Dit alles te lezen, “13 aparte nummers die terug te horen zijn in een film” zet me aan het denken en weet ik niet goed wat ik van dit album moet verwachten. Ik besluit dit album een kans te geven.
Het album begint met de intro “Taikatalvi” wat start met het geluid van het opdraaien van een muziekdoos die vervolgens begint te spelen, aangevuld met de in het Fins zingende Marco Hietala. Er wordt meteen een dromerige sfeer neergezet en je hoort gelijk: dit is weer een typisch Nightwish Album.
Feilloos gaat deze intro over in het nummer “Storytime”. Het eerste wat mij opvalt is dat Anette Olzon veel heeft bijgeleerd. Haar stem is niet meer zo iel en staat als een huis. De typische sound van Nightwish is herkenbaar.  Dit is de eerste single op het album, waar tevens ook al een videoclip bij gemaakt is. Het is bombastisch en catchy, zoals we dat van Nightwish gewend zijn.
Het derde nummer op het album is “Ghost River”. Een strakke gitaar riff opent het nummer, dat kan nooit verkeerd zijn! Het nummer klinkt agressief en raast voorbij. De dialoog tussen Anette en Marco geven duidelijk de sfeer weer van het nummer, agressief en sereen tegelijk. Of hier goed en kwaad mee bedoeld wordt, het zou zomaar kunnen. Ook wordt in dit nummer voor het eerst een kinderkoor toegevoegd aan het nummer. Deze zullen later op het album nog terug keren.
“Slow, Love, Slow” is een jazzy nummer. Ik heb sterk het gevoel dat menig Nightwish fan dit nummer niet kan bekoren. Ik heb dan ook sterk het gevoel om dit nummer over te slaan. Ik ga heus niet vertellen dat dit een slecht nummer is maar het past mijn inziens niet op het album. Misschien dat de film hier duidelijkheid over zal brengen. Dit nummer verwacht je eerder in een rokerige kroeg met een glas Whisky in je hand en een sigaar in je mond maar niet op een Nightwish album.
Met “I Want My Tears Back” waan ik mij in Ierland. Het deuntje op viool wat samen gespeeld wordt met een strakke gitaar riff opent het nummer. Lekker simpel en niet te gecompliceerd waardoor dit een erg fijn nummer is om naar te luisteren en waarbij waarschijnlijk bij een concert nog wel een dansje gedaan wordt. Dit komt vooral door het leuke Riverdance intermezzo die gecreëerd wordt door de viool en gitaarspel. Het is wat mij betreft ook het toegankelijkste nummer op het album wat niet eens zo verkeerd zou staan op het songfestival:  “douze points go to, Finland”.
“Scaretale” zet gelijk een duister sfeertje neer. Dreigende piano klanken en het geluid van wat lijkt op spelende kinderen, wat overgaat in het kinderkoor wat we eerder hoorden op het album. Voor even wordt het nummer wat minder dreigend en zit je mee te wiegen op het nummer om vervolgens kei hard wakker geschud te worden door het herkenbare bombastische up-tempo geluid van Nightwish. Anette laat haar stem gebruik nu ook van een andere kant horen, minder subtiel maar krachtig, bijna bitchy, als een ware heks. Ook Marco doet mee als de dwaze directeur van een maf circus. Het circus thema is dan ook duidelijk de rode draad in het nummer. Vreemd, dat wel, maar wel erg gaaf om te horen dat er risico’s genomen durven te worden door te experimenteren.
Een ander risico wordt genomen met het nagenoeg volledig instrumentale “Arabasque”. Op het achtergrondkoor na wordt er niet gezongen. Ik kan het nummer niet zo goed plaatsen en zie niet  de toegevoegde waarde van dit nummer op het album.  Misschien dat dit dan weer wel helemaal tot zijn recht komt in de film, laten we het hopen.
Het rustig aandoende nummer “Turn Loose The Mermaids” is de ballad op het album. Heerlijk om de stem van Anette tot haar recht te horen komen in dit nummer. Hier is duidelijk te horen hoe hard zij de afgelopen tijd gewerkt heeft aan haar stem en het gebruik hiervan. Eveneens nodigt dit nummer uit om mee te zingen. Het klinkt alsof je het nummer al jaren kent en zo mee kan zingen.
Melancholisch en loom begint het nummer “Rest Calm” om vervolgens op de wel bekende Nightwish manier verder te gaan. Marco mag laten horen van welk hout hij gesneden is en eerlijk is eerlijk, de samenzang met Anette werkt prima. Het nummer wisselt logge riffs af met een liefelijk refrein gezongen door Anette. Later in het nummer zal de liefelijke zang van Anette in het refrein bijgestaan worden door het kinderkoor. Eveneens mag een pakkende gitaar solo van mister Emppu Vuorinen himself niet ontbreken.
Het nummer “The Crow, The Owl And The Dove” laat de pakkende stem van Marco horen. Eveneens laat Anette horen dat zij ook delicaat haar stem kan gebruiken. Dit nummer is ook het enige nummer op dit album wat Marco heeft geschreven. Alle eer gaat naar hem, het is hem gegund.
Inmiddels zijn we aangekomen bij het elfde nummer “Last Ride Of The Day” op het album. Wat mij betreft het beste nummer ooit gemaakt door Nightwish, op Wishmaster na dan, al past dit nummer perfect in hetzelfde straatje. Het nummer pakt je vanaf het begin bij de strot. Alles is aanwezig! Mystiek, catchy en subtiele zang en een refrein wat in je hoofd blijft hangen, ook als je dat niet zou willen. Dit is zeker geen straf. Je wordt er in zekere zin zelfs vrolijk van! Ook een ragscherpe gitaar solo van Emppu mag niet ontbreken waarna het nummer met een knal eindigt. Heerlijk!
“Song Of Myself” is met zijn ruim dertien minuten het langste nummer op het album. Het nummer begint op de typerende Nightwish manier, no nonsens, bombastisch, episch, mysterieus. Heerlijk om die opbouw te horen van rustig naar een meer catchy gebruik van stem. Eveneens mag het achtergrondkoor  ook een applaus krijgen, knap staaltje werk. Het blijft een fijne combi, klassieke invloeden met pakkende teksten en een goeie pot drums van Jukka Nevalainen overgoten met een sausje van toetsjes door Tuomas Holopainen! Als ik dan een minpunt mag noemen aan dit nummer is dat de erg lange lap gesproken tekst die op het wat mij betreft hoogtepunt van het nummer komt. Je verwacht echt een climax die vervolgens uit blijft. Het zal waarschijnlijk wel compleet op zijn plek vallen in de film maar voor mij had dit niet gehoeven. Mystiek is het wel, de gesproken tekst subtiel bijgestaan door op wat lijkt een chello, piano en uiteraard een jankende gitaar.
Het album wordt afgesloten met het nummer “Imaginaerum”. Kort samen gevat komen de nummers van het album nogmaals verkort voorbij in instrumentale vorm. Een waardige afsluiter van het album en ik denk dat deze ook wel bedoeld zal zijn voor de aftiteling van de film.
Kort samen gevat, een goed album wat je zeker in de kast moet hebben staan.
Op vrijdag 13 april zal Rockportaal aanwezig zijn bij de live set bij Heineken Music Hall in Amsterdam. Uiteraard ben ik erg benieuwd hoe de nummers live gaan klinken.
Line up:
Anette Olzon – zang
Marco Hietala – bass en zang
Emppu Vuorinen – gitaar
Jukka Nevalainen – drums en percussie
Tuomas Holopainen : toetsen en piano
Set List:
Taikatalvi
Storytime
Ghost River
Slow, Love, Slow
I Want My Tears Back
Scaretale
Arabesque
Turn Loose The Mermaids
Rest Calm
The Crow, The Owl And The Dove
Last Ride Of The Day
Song Of Myself
Imaginaerum